Καίτη Κουλλιά: Η παράδοση είναι το αντίδοτο στην ανισορροπία μου

Της Ζωή Λιάκα 

Δημοσιεύτηκε στα tanea.gr

Μια νηπιαγωγός που τραγουδά και κουβαλά την ουσία μιας παράδοσης ανοιχτής, με γαλάζιο ορίζοντα και πολύ φως. Η Καίτη Κουλλιά, παρουσία σεμνή και διάφανη, επιστρέφει με νέα τραγούδια και όνειρα.

– Έχετε σπουδάσει νηπιαγωγός και εδώ και χρόνια παρουσιάζετε παιδικές παραστάσεις σε σχολεία. Τι αποκομίσατε από την επαφή σας με το παιδικό κοινό; Έίναι ευκολότερο ή δυσκολότερο να κερδηθεί σε σχέση με το ενήλικο;

«Μια μεγάλη μου αγάπη είναι τα παιδιά. Πάντα ονειρευόμουνα να βρίσκομαι σε χώρους με παιδιά και μέσα από την μουσική να χαίρομαι μαζί τους. Για αρκετά χρόνια παρουσιάζω παιδικές παραστάσεις και νιώθω ότι αν στερηθώ αυτή την εμπειρία θα κινδυνεύω να χάσω τον ενθουσιασμό και την ζωντάνια μου. Σε παραστάσεις με ακροατήριο τα παιδιά η σχέση μαζί τους μπορεί να είναι πιο δύσκολή σε σχέση με τους ενήλικες, ιδιαίτερα όταν προσπαθείς να υποδυθείς ένα ρόλο μαζί τους. Όταν όμως υπάρχει ειλικρίνεια και αγάπη η σχέση γίνεται πιο άμεση και αληθινή».

– Διατηρήσατε και προβάλλατε την καταγωγή σας και τα ακούσματα της Δωδεκανήσου. Υπήρξε αμφιβολία σε αυτό, μήπως έπρεπε να παρουσιαστείτε πιο σύγχρονη ή μοντέρνα στην μουσική σας έκφραση;

«Όταν ήμουν μικρή, ένιωθα ότι έπρεπε να αποποιηθώ κάθε τι που έχει να κάνει με τις ρίζες μου και την παράδοση. Σίγουρα ένιωθα την αγωνία να φαίνομαι πιο σύγχρονη, είτε τελικά ήμουν, είτε όχι. Επίσης ο χώρος του “έντεχνου”, κινδυνεύει από ένα μονομερές “ύφος” και θεωρείται συντηρητικό οτιδήποτε αποκλείνει από αυτό. Χρειάστηκε να βιώσω αρκετά τραντάγματα ψυχικά αλλά και ματαιώσεις για να νιώσω ότι οι καταβολές μου, οι ρίζες μου μαζί με τα παρακλάδια τους, κρύβουν ομορφιά, αρχοντιά, αγκάθια αλλά και υπέροχους καρπούς».

– Η παράδοση κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί από υπερσυντηρητικούς ή και ακροδεξιούς κύκλους και πολιτικές ομάδες για να εκφράσει μια επιστροφή στα γνωστά και οικεία. Τι είναι για εσάς παράδοση; Κάτι απλά παλιό ή κάτι που μπορεί να αφορά και το παρόν;

«Σίγουρα στο χώρο της παράδοσης, υπήρχαν και υπάρχουν συντηρητικοί κύκλοι. Είναι αλήθεια όμως ότι στον ίδιο χώρο ολοένα συναντώ ανθρώπους, που αγαπούν την παραδοσιακή μουσική με απλότητα, ήθος και μεράκι, χωρίς να έχουν την αγωνία να είναι αρεστοί. Για μένα η παράδοση είναι το αντίδοτο στην ανισορροπία μου, είναι ένα ανοιχτό παράθυρο με υπέροχο γαλάζιο ορίζοντα, ένα γεφύρι πλακόστρωτο που αν περπατηθεί οδηγεί σε ένα όμορφο ξέφωτο με αρώματα και φώς».

– Αν και ο ήχος σας έχει επιρροές από την παραδοσιακή μουσική και το έντεχνο τραγούδι, εντούτοις η μεγαλύτερη σας επιτυχία ήρθε με ένα μπόσα νόβα remix των Μikro στο τραγούδι Ωκεανός. Σας βοήθησε η επιτυχία του να γίνετε γνωστότερη ή έδωσε μια άλλη εικόνα για εσάς;

Δε σας λέω πόσο το χάρηκα…. Πριν βγει ο ‘Ωκεανός’, οι σχετικοί άσχετοι κάποιων εταιριών, με κοιτούσαν με μισό μάτι και με δυσπιστία ,ως προς το αν θα μπορούσα να υποστηρίξω το τραγούδι και έχοντας ως δεδομένο ότι ο Γιώργος Φρατζολάς ,ο δημιουργός του τραγουδιού, τους ήταν άγνωστος.Η επιτυχία του τραγουδιού σίγουρα με βοήθησε. Για ένα μικρό διάστημα άνοιξαν κάποιες πόρτες για συνεργασίες…Επίσης ένα σημαντικό όφελος ήταν ότι ο κόσμος, αναγνώρισε κ’ένα άλλο μου κομμάτι, μη παραδοσιακό, το οποίο πάντα το είχα ,απλά δεν είχε δοθεί η αφορμή να το ανακαλύψουν. Το πιο μεγάλο όφελος όμως, ήταν η περίοδος μετά την επιτυχία….τι κι αν έβγαλα κι ‘αλλα τραγούδια, όλα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η Καίτη δεν κάνει να πιάσει περισσότερο χώρο.Ήταν μια αλήθεια που με πόνεσε,αλλά ταυτόχρονα με ωρίμασε και μ’έκανε να βιώσω ως δώρο, την συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας… ίσως τελικά αυτό να είναι η δική μου επιτυχία.

– Πείτε μας κάποιους στίχους που να σας φέρνουν την Κάλυμνο στο μυαλό.

Ο μισεμός είναι καημός, το κατευώδιο ζάλη
και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι, είναι χαρά μεγάλη

– Έχετε μια νέα συνεργασία με τον Θοδωρή Κοτονιά στο τραγούδι Τάμα. Πως προέκυψε η συνεργασία σας;

Με τον Θοδωρή αν και δέν συναντιώμαστε συχνά, έχουμε μία αδελφική σχέση. Μια μέρα μου τηλεφωνεί και μου λέει πως έχει γράψει ένα καινούργιο τραγούδι, το “Τάμα”. Μου εκμυστηρεύεται κάποιες περίεργες συμπτώσεις και συναντήσεις με αγαπημένα του πρόσωπα και μου λέει ότι όλα οδηγούν στο ότι, το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να το ερμηνεύσω εγώ. Εκείνο το διάστημα ήταν στη Σύμη, και του ζήτησα να ανάψει ένα κερί στον Πανορμίτη και με το καλό όταν γυρίσει, να ξεκινήσουμε την ηχογράφηση. Μια άλλη ιδιαίτερη σύμπτωση είναι ότι το πρώτο τραγούδι του Θοδωρή μπήκε στον πρώτο μου προσωπικό δίσκο που είχα βγάλει, με τίτλο “Αύρα Θαλασσινή”.

– Τα καλοκαίρια βρίσκεστε στην Ικαρία σε σεμινάρια παραδοσιακού τραγουδιού όπου συνήθως απευθύνεστε σε ομάδες που έρχονται απ΄ το εξωτερικό. Αλλά και στην Κάλυμνο συμμετείχατε σε σεμινάρια με φοιτητές από την Αυστραλία που σπουδάζουν ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στα πλαίσια κάποιων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Τι εντυπώσεις σχηματίζουν από την σύγχρονη Έλλάδα;

Σε όλες αυτές τις συναντήσεις με ομάδες από το εξωτερικό, διακρίνω από πολλούς ανθρώπους τον ενθουσιασμό και την επιθυμία να οικειοποιηθούν ό,τι μυρίζει Ελλάδα. Ευτυχώς υπάρχει πολύς κόσμος, που ψάχνει αφορμή να επισκεφτεί τον τόπο μας, όχι για να κρίνει τις αδυναμίες μας, αλλά για να γευτεί τα δώρα και την ομορφιά του πολιτισμού μας. Είναι άνθρωποι που έχουν ευαισθησία, συμπάσχουν για τις πληγές μας, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν το φως και την μοναδικότητα της Ελλάδας.