Η μυρωδιά του έντυπου τύπου.
Όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα μου. Σχεδόν καθημερινά έμπαινε το μεσημέρι στο σπίτι, αν δεν με φώναζε να κατέβω στο γκαράζ να τον βοηθήσω δηλαδή ,με μια εφημερίδα κάτω από τη μασχάλη και ένα καρπούζι στο χέρι το καλοκαίρι. Με θυμάμαι να πηγαίνω στον καναπέ όπου την άφηνε και να διαβάζω μόνο τον τίτλο με τα μεγάλα γράμματα σαν άλλος Γιώργος Παπαδάκης που λέει τις πρωινές εφημερίδες (και τον Παπαδάκη από τον πατέρα μου τον έμαθα) .Ήταν μια βαρετή διαδικασία που όμως έγινε συνήθεια,βαρετή μεν συνήθεια δε. Αυτό που με τραβούσε ήταν η μυρωδιά της εφημερίδας και όχι το τι έλεγε. Πράγμα που πλέον έχει αλλάξει λιγάκι. Και εγώ έχω αλλάξει. Σίγουρα ως προς τα κιλά, για το ύψος δεν παίρνω όρκο. Ο πατέρας μου κλασσικός και ίδιος. Η μητέρα μου καρμπόν.( θα δείτε αργότερα τι εννοώ). Αυτοί έμειναν ίδιοι και έκαναν εμένα λίγο καλύτερο.
Εν έτη 2018 μια από τις πρωινές μου σκέψεις πέρα του « γιατί δεν γεννήθηκα βασιλιάς , εισοδηματίας και άλλα τέτοια ακούραστα επαγγέλματα» είναι «τί εφημερίδα να πάρω σήμερα;» Όποιος με έβλεπε στη διάρκεια της μέρας να κρατάω την εφημερίδα με έκραζε και μου έλεγε: «Νέο παιδί και διαβάζεις ακόμα εφημερίδα ; Υπάρχει το ίντερνετ». Ναι αυτός ο άνθρωπος που μέχρι χθες δεν ήξερε τι είναι το ίντερνετ και σήμερα ψάχνει συνταγές για ξεμάτιασμα από τη θεία Λίτσα στο google το οποίο λέει σε άπταιστα ελληνικά «γούγλι». Δεν απάνταγα σχεδόν σε κανέναν τι, πως και γιατί το κάνω. Δεν χρειαζόταν. Ήμουν βέβαιος εγώ και μου έφτανε.
Μαθαίνοντας ότι το θέμα των πανελλαδικών στην Νεοελληνική Γλώσσα φέτος είχε ένα κείμενο από Κυριακάτικη εφημερίδα γέλασα. Σκέφτηκα : «Να γιατί διαβάζω εφημερίδες». Ναι το ομολογώ λάθος σκέψη , δεν διαβάζω για αυτό αλλά εμένα αυτό μου ήρθε .Έπειτα μου ήρθε στο μυαλό ότι η εφημερίδα είναι τρόπος σκέψης,τρόπος να μάθεις νέες λέξεις, τρόπος να ρουφήξεις γνώση με μόνο 1,3€ . Δεν ξέρω αν τώρα που θα αλλάξει ο ΦΠΑ ανέβει η τιμή.( έξυπνη, ίσως ,παραπομπή σε προηγούμενό μου άρθρο)
Αυτό το άρθρο δεν ξέρω αν είναι μια προσωπική ευχαριστία προς τους γονείς μου ή το ψώνιο μου να γράψω ένα ακόμα άρθρο.
Και όλα αυτά γίνονταν εφόσον δεν είχε σφουγγαρίσει η μάνα μου δευτερόλεπτα πριν ανοίξει η πόρτα με την εφημερίδα και το καρπούζι και δεν μας άφηνε να πατήσουμε πουθενά παρά μόνο να αιωρηθούμε . Πρόβλημά μας που δεν μπορούσαμε άρα να περιμένουμε να στεγνώσει γιατί δεν θα περάσει η Φιλιππινέζα έλεγε μετά να τα κάνει πάλι. Ότι έχει κουραστεί . Δεν αντέχει και πολλά άλλα τέτοια που τα λένε όλες οι μανάδες. Και αν δεν τα λένε τα σκέφτονται. Και αν δεν τα σκέφτονται δεν είναι μανάδες. Δεν ξέρω αν είναι ρατσίστρια ή αν έχει θέμα με τους Φιλιππινέζους και το έλεγε αυτό η μάνα μου αλλά δεν είναι τόσο σημαντικό αυτή τη στιγμή.
Γεροβασίλης Β. Γεώργιος
Ασκούμενος Ορκωτός Ελεγκτής ( και αυτό στους γονείς μου το οφείλω )
