Θα με βρεις, στο θρόισμα των φύλλων καθώς θα χτενίζουν την φρεσκολουσμένη φθινοπωρινή γη.
Θα με δεις, στις πρώτες μισομέλανες ρώγες του Ιούλη, που ντροπαλές κι αυτές θα ετοιμάζονται για τη δική τους ανάσταση.
Θα με νιώσεις, δίπλα σου, όταν γονατίσεις να πλύνεις τα πόδια του εργάτη, λίγο πριν τον ευλογημένο τρύγο.
Θα με γευτείς, σ’ ένα χειμωνιάτικο βράδυ, καθώς αναπολείς τη ζωή σου κι εγώ μαζί με τ’ άρωμα της βανίλιας, το πορφυρό βελούδινο χρώμα και τη στυφάδα ενός άγουρου κρασιού, θα προσπαθήσω πάλι να γίνω ένα, δειλά, μαζί σου.
Δίνοντας μου άλλη μια φορά τη σταυρική συγχώρεση που τόσο ζητώ, λυτρώνοντάς με από τα πάθη και τα λάθη μου. Κι εγώ θα πάρω την Αγία μέθη και μέθεξη μαζί με της άψυχης κτίσης την Αγάπη.
Για μία Μαρία.
Ν.Μ
ΑΝ ΕΝΝΟΕΙΣ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ…ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ…ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ!
ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ….ΠΟΙΗΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σ.Τ.!
ΟΝΤΩΣ ΠΟΙΗΤΗΣ… ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΠΤΟ ΛΟΓΟ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ…ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ !ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ Η ΙΔΕΑ ΟΤΙ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΦΗΜΕΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ !