Κάποτε παιδί όταν ήμουν, ρώτησα τον αείμνηστο παπά Θεοδόση.. γιατί ορισμένοι άνθρωποι φεύγουν μικροί και τους στερούμαστε απ’ τη ζωή μας;
μου απάντησε ότι, τους καλούς ανθρώπους ο Θεός τους ξεδιαλέγει και τους παίρνει γιατί τους θέλει κοντά του.
και μπορεί, αν μια μέρα αποκτήσω γιό, αυτός εμένα να μην κινδυνεύει να με χάσει απ’ τη ζωή του έτσι βιαστικά, εγώ όμως έχασα από κοντά μου τον καλύτερο πατέρα.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΤΣΙ ΝΕΟ –ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ __ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ? ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ? ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΑΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ
για καλυτερος μπαμπας δεν ξερω..αν και δεν εχω καμιαι αμφιβολια!! αλλα για τον καλυτερο ανθρωπο που ηξερα μπορω να το πω με βεβαιοτητα!! σπανιος. ΑΝΘΡΩΠΟΣ. μονο περηφανος μπορεις να εισαι. και εγω με τη σειρα μου περηφανος που τον γνωρισα…