ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ 1 ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΚΑΤΙΝΑΣ ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΥ (6/2/17)
Αγαπημένη μου, σήμερα έκλεισε ένας χρόνος που ο Κύριος μας, σε κάλεσε στη Βασιλεία του. Ένας χρόνος μαρτυρικός για μένα, τον πιστό και αφοσιωμένο σου Πέτρο. Σήμερα, έφυγε ο λευκός μοσχομυρισμένος κρίνος του σπιτιού μας.
Γλυκιά μου αγαπημένη, δεν πήρες μόνο τη χαρά και το χαμόγελο, πήρες και το οξυγόνο από το σπίτι. Και μόνος σαν τον ερημίτη, άλλο δεν το μπορώ το στοιχειωμένο σπίτι. Σήμερα βγήκα στην αυλή. Κάθισα στο κάθισμά σου. Είδα ξανά τους λεμονανθούς της μικρής μας λεμονιάς, την κόκκινη τριανταφυλλιά που φύτεψε το άγιο σου το χέρι. Δάκρυα γέμισαν τα στεγνωμένα μάτια…
Σήκωσα το κεφάλι μου στον Ουρανό, ψάχνοντας στη Βασιλεία του Χριστούλη να σε δω. Όμως κάτι υπέροχο συνέβη τότε στην αυλή μας. Η κόκκινη τριανταφυλλιά σου γέμισε ανθούς. Μα πιο πολύ, το όμορφο γιασεμί, που φέραμε απ’ το παγκάκι που πλάθαμε μικροί τα όνειρά μας. Με στόλιζε συνέχεια με τους μυρωμένους του ανθούς. Σαν να μου χαμογελούσε! Και καθώς σ’ έψαχνα γλυκιά μου αγαπημένη, ψηλά στη Βασιλεία του Θεού μας, σ’ αντίκρισα καλή μου! Σκίρτησε σαν πρώτα η καρδιά! Φύγαν τα δάκρυα. Πέρασε ο πόνος! Άστραψε στα χείλη κείνο το παιδικό χαμόγελο.
Σε είδα γλυκιά μου, να σαι χαρούμενη, ευτυχισμένη. Στη δεξιά σου αγκαλιά, κρατούσες στοργικά το αγγελούδι μας, που τόσα απάνθρωπα οι ανίδεοι επιστήμονες γιατροί μας, σου πήραν. Κομμάτι κομμάτι σου το έβγαζαν, κομματιάζοντας μαζί με το παλληκάρι μας και σένα. Από το σπαραγμό σου, τους πόνους και τα κλάματα σου, σείστηκε η μισή πόλη του μικρού νησιού μας. Ο φιλάνθρωπος Θεός μας, με λυπήθηκε και δεν πήρε τότε, μαζί με το αγόρι μας και σένα. Και τώρα να, εκεί ψηλά, σε βλέπω χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Απέναντι σου η γλυκιά μας Παναγιά, που πάντα αγαπούσες. Σου γελά χαρούμενη και χαίρεται με τη δική σου τη χαρά.
Λυτρώθηκε η ψυχή μου! Άγγελος ήσουν εδώ στην γη και κει άγγελος είσαι τώρα. Ικετεύω με προσευχή δακρύβρεκτη, τον φιλάνθρωπο Θεό μας, σαν με καλέσει για τη Βασιλεία του, δίπλα σου να με φέρει, γλυκιά μου αγαπημένη. Να χαρώ και ω το αγγελούδι μας και το γλυκό χαμόγελο της Παναγίτσας μας, σ’ ακούσω.
Ο πάντα πιστός κι αφοσιωμένος σου σύντροφος, Πέτρος
