Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ
Αγαπητοί συμπατριώτες, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ενημερώσω για τον θεσμό της περιβόητης υποχρεωτικής διαμεσολάβησης που από σήμερα είναι νόμος του κράτους, αν και δεν έχει την νομιμοποίηση που θα έπρεπε, από το σύνολο του νομικού κόσμου της χώρας.
Διαμεσολάβηση είναι η διαδικασία κατά την οποία δύο ή περισσότερα μέρη επιχειρούν να επιλύσουν μια διαφορά τους με την βοήθεια διαμεσολαβητή. Δηλαδή ενός διαπιστευμένου ιδιώτη επιστήμονα ο οποίος με αμοιβή ανά ώρα απασχόλησης, θα προσπαθήσει να επιλύσει μια διαφορά, πριν αυτή υπαχθεί στην δικαιοσύνη. Η παραπάνω προσφυγή στον διαμεσολαβητή, είναι υποχρεωτική για κάποιες υποθέσεις, όπως ζημιές από αυτοκίνητο, από την ιατρική ευθύνη, διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών διαμερισμάτων, ορόφων και αρκετές άλλες. Χωρίς έγγραφο του διαμεσολαβητή, ακόμη και σε περίπτωση αποτυχίας της προσπάθειας, δεν θα μπορεί ο πολίτης να καταφύγει στα δικαστήρια. Στην παραπάνω διαδικασία προβλέπεται ελάχιστη αμοιβή του διαμεσολαβητή 170 € για τουλάχιστον 2 ώρες εργασίας και στη συνέχεια, σε περίπτωση ευδοκίμησης, η αμοιβή υπολογίζεται 50 € ανά ώρα. Το μέρος στο οποίο ο διαμεσολαβητής θα καταλογίσει ευθύνη για την μη προσέλευση, θα βαρύνεται με την καταβολή ποινής στο δημόσιο, ποσού από 120 έως 300 € και επιπλέον ποινή 0,2% επί του αντικειμένου της διαφοράς, υπέρ του ΤΑΧΔΙΚ (Ταμείου Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτιρίων).
Ο θεσμός της διαμεσολάβησης υπήρχε στο δικαιϊκό μας σύστημα με τον νόμο 3898/2010, χωρίς όμως η διαμεσολάβηση αυτή να είναι υποχρεωτική. Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο, θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης, σε αντίθεση με την θέση των επιστημονικών φορέων, δηλαδή της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων, της Ενώσεως Διοικητικών Δικαστών και του δικηγορικού σώματος, που θεωρούν την υποχρεωτικότητα του θεσμού ως αντισυνταγματική. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, ότι επιβάλλεται από τους δανειστές και έχει δεσμευτεί η χώρα μας με τους νόμους των μνημονίων, αναιρείται από τα δικαιοσυγκριτικά δεδομένα στις Ευρωπαϊκές χώρες, που είναι σε βάρος της υποχρεωτικότητας του θεσμού. Η εξαίρεση κάποιας κατηγορίας υποθέσεων την τελευταία στιγμή, αφήνει πολλά ερωτηματικά για τους εγκεφάλους του νομοσχεδίου. Η διαδικασία του κατεπείγοντος που επελέγη από την κυβέρνηση για την ψήφιση αυτού και η αφαίρεση ικανού χρόνου διαβούλευσης με τους δικαιϊκούς θεσμούς, ενισχύουν τις υπόνοιες περί νομοσχεδίου κατ’ εντολή των ισχυρών και σε βάρος των αδυνάτων. Ενισχύουν την άποψη ότι η κυβέρνηση νομοθετεί εν κρυπτώ με διάσπαρτες διατάξεις νόμων στις χιλιάδες σελίδες των πολυνομοσχεδίων, που έχουν σκοπό να περάσουν διατάξεις σε βάρος των φτωχών πολιτών και να κάνουν την δικαιοσύνη προνόμιο όσων έχουν χρήματα.
Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να γνωρίζετε ότι η Ελληνική πολιτεία με συστάδα νόμων έχει θεσπίσει την προσφυγή στην διαμεσολάβηση, με τέτοια επάρκεια που καθίσταται περιττή οποιαδήποτε περαιτέρω ρύθμιση. Υπάρχει ο θεσμός της εκούσιας διαμεσολάβησης με τον ν. 3898/2010, ο θεσμός της δικαστικής μεσολάβησης με τους ν. 4055/2012 και 4139/2013, όπου ο φυσικός δικαστής μπορεί να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή, αν το επιλέξουν τα διάδικα μέρη και τέλος ο θεσμός της προσφυγής στην διαιτησία. Πέραν αυτών, είναι στην κουλτούρα του Έλληνα δικηγόρου η εξάντληση των ορίων του προδικαστικού συμβιβασμού. Να είστε σίγουροι ότι το κάθε δικηγορικό γραφείο γίνεται σε καθημερινή βάση τόπος διαμεσολάβησης. Δεν χρειάζεται η υποχρεωτικότητα αυτής, διότι επιβαρύνει τους πολίτες και κυρίως αυτούς με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Αποκλείει τους ασθενέστερους οικονομικά, διότι μην μπορώντας να αντέξουν την κοστοβόρα προσφυγή στην ανεπιτυχή διαμεσολάβηση και στην συνέχεια την αναπόφευκτη προσφυγή στην δικαιοσύνη, θα σύρονται στον συμβιβασμό. Την ίδια στιγμή δεν θα επιλύσει το πρόβλημα της άμεσης απονομής της δικαιοσύνης, διότι αποτελεί ενδιάμεσο υποχρεωτικό στάδιο πριν την προσφυγή στα δικαστήρια.
Ενόψει λοιπόν των ανωτέρω, πρέπει προσωπικά να σας ενημερώσω ότι η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αποφάσισε ομόφωνα να διατρανώσει την αντίθεσή της στην υποχρεωτική διαμεσολάβηση, όπως εισάγεται στο Πολυνομοσχέδιο. Κρίνει ότι οι εισαγόμενες ρυθμίσεις αντίκεινται στο Σύνταγμα και το δίκαιο της ΕΕ, όπως επεσήμαναν τόσο η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, όσο και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών.
Η επιλογή της Κυβέρνησης δεν συμβάλλει στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης, αντιθέτως δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια και επιβαρύνσεις για τους ασθενέστερους οικονομικά πολίτες.
Από την πλευρά μας, σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα. Θα υπερασπιστούμε τους πολίτες και την συνταγματική τάξη, όπως κάνουμε καθημερινά στην μάχιμη δικηγορία. Πρώτα θα πείσουμε την κοινωνία ότι δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για τα στενά συντεχνιακά μας συμφέροντα, αλλά εμείς πρώτοι για την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης. Εμείς πρώτοι για την βελτίωση των συνθηκών απονομής της. Εμείς πάνω απ’ όλα για την προστασία των αδύνατων στρωμάτων της κοινωνίας. Αναγκαία θα προσβάλουμε και αυτό το νομοθέτημα ως αντισυνταγματικό στα εθνικά και υπερεθνικά δικαστήρια. Εμείς πρώτοι θεωρούμε επιβεβλημένο να συγκληθεί η διοικητική Ολομέλεια του Αρείου πάγου και να γνωμοδοτήσει σχετικά με την συμβατότητα του θεσμού της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης με το ελληνικό Σύνταγμα και το Ενωσιακό Δίκαιο. Είναι ανάγκη να τηρούμε πιστά το Σύνταγμα διότι άλλως μπαίνουμε σε άσχημες ατραπούς. Είμαστε υπέρ της διαμεσολάβησης όταν αυτή είναι ελεύθερη επιλογή των πολιτών και όχι προυπόθεση για την πρόσβαση αυτών στα δικαστήρια. Αντί να δούμε τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική κοινωνία δεν αγκάλιασε την εκούσια διαμεσολάβηση, νομοθετούμε την υποχρεωτική, και μάλιστα σε υποθέσεις όπου τα συμφέροντα των ισχυρών είναι έκδηλα.
Αγαπητοί φίλοι, οι πιέσεις που ασκήθηκαν από το δικηγορικό σώμα, όπως φάνηκε από την ψήφιση του νομοσχεδίου, δεν κατάφεραν να ματαιώσουν την υποχρεωτικότητα του θεσμού. Όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από την ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά και την Ένωση Διοικητικών Δικαστών, περί αντισυνταγματικότητας, αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα. Η άποψη της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, για μια ακόμη φορά, δεν εισακούστηκε.
Ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κω και στην βάση της ειλικρινούς σχέσης που το δικηγορικό σώμα πρέπει να έχει με την κοινωνία, οφείλω να εκθέσω την αιτιολογημένη αντίθεση μας στον παραπάνω θεσμό και να καταδείξω το χρονικό του αγώνα μας, άσχετα αν αυτός ήταν αναποτελεσματικός.
Μανώλης Χατζηάμαλλος
Να δούμε τι αλλο θα σκεφτούν να μας τα παίρνουν, Δικηγόροι, Γιατροί, Μηχανικοϊ.