Στο «φως» της δημοσιότητας ιστορικά ντοκουμέντα και αδημοσίευτες φωτογραφίες του Άρη Βελουχιώτη, που περιλαμβάνονται στον φάκελο που είχε δημιουργήσει η Ασφάλεια και ο οποίος σήμερα βρίσκεται στα αρχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Στις φωτογραφίες που δημοσιεύει η Real News, για πρώτη φορά απεικονίζεται ο Θανάσης Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, με κοστούμι, γραβάτα και καπέλο. Είναι φρεσκοξυρισμένος και δε θυμίζει σε τίποτα τον αντάρτη με τη γενειάδα και τα μακριά μαλλιά, που σήκωσε το λάβαρο της Αντίστασης στα βουνά.
Στον φάκελο του Άρη Βελουχιώτη εμπεριέχονται πολλά έγγραφα για τη δράση του στο αντάρτικο πριν τον πόλεμο, αλλά και μέχρι την εκτέλεσή του.
Σε ένα από αυτά με τίτλο «Κομμουνιστής» και ημερομηνία 15-4-1938 σημειώνεται:
«Κλάρας ή Αναστασιάδης, ή Δημητριάδης Ευθύμιος, ή Αθανάσιος του Δημητρίου. Εκ Λαμίας ετών 30-33, συντάκτης Ριζοσπάστου, ανάστημα 1,65, αδύνατος χρώμα σιτόχρουν, κατώκει Κλεισόβης 8 ή 41 ή Σωκράτους 49, κατηγορούμενος επί παραβάσει του Α.Ν. 117 και μεταχθείς εις το ενταύθα Πλημμελειοδικείον (Αθηνών) την 5-6-1937 απέδρασεν μετ’ άλλων 6 συγκατηγορουμένων του εκ του κρατητηρίου του δικαστηρίου».
Σε άλλο έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας Πειραιώς με τίτλο «Κομμουνιστής δημοσιογράφος της κομμουνιστικής εφημερίδος Ριζοσπάστης», αναφέρονται οι περιπέτειες των συλλήψεων του:
«22/5/30: Συνελήφθη εντός της Εργατικής Λέσχης Αθηνών, ένθα έλαβε χώραν συγκέντρωσις των δρώντων κομμουνιστών προς εκλογήν αντιπροσώπων διά την Μόσχαν. Παραπεμφθείς εις το αυτοφ. Πλημ/κείον επί αδίκω επιθέσει, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν 2 μηνών.
12/10/30: Συνελήφθη εις εξέδραν Ν. Φαλήρου, διότι τυγχάνων επί κεφαλής πολλών κομμουνιστών ήθελον ν’ ανέλθωσι επί των εις Ν. Φάληρον ελλιμενισμένων σοβιετικών πολεμικών πλοίων ίνα χαιρετίσωσι τους Ρώσσους ναύτας.
Νοέμβριος 1930: Συνελήφθη τον Ν/βριον 1930 διότι έλαβε μέρος εις απαγορευθείσαν κομμουνιστικήν συγκέντρωσιν. Παραπεμφθείς εις δίκην, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν ενός έτους.
5/6/37: Εκτίων ποινήν φυλακίσεως εις Φυλακάς Αιγίνης και μεταφερθείς συνοδεία εις Πρωτοδικείον Αθηνών, ίνα δικασθή, απέδρασεν εκ της αιθούσης τούτου την 10.30 ώραν μετ’ άλλων κομμουνιστών».
Ο γεμάτος με ιστορικά ντοκουμέντα φάκελος του Αρη Βελουχιώτη βρίσκεται ανάμεσα στους 2.120 ατομικούς φακέλους «πολιτικών φρονημάτων» που διασώθηκαν από την καταστροφή του 1989 και φυλάσσονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Πολλοί είναι, παράλληλα, οι συγγενείς του Άρη Βελουχιώτη που έχουν απευθύνει αιατήμαυα στο υπουργείο, ζητώντας να λάβουν γνώση των φακέλων, που είχαν μείνει τόσα χρόνια «θαμμένοι». Το υπουργείο, υπό την επιτήρηση του υπουργού, Νίκου Τόσκα, έχει ένα σχέδιο για την αξιοποίηση των φακέλων αυτών, το οποίο αναμένεται πολύ σύντομα να υλοποιηθεί.
Πηγή: Real News
για κλοπες πορτοφολιων κλπ.
ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΚΑΙ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦTΟΥΝ.http://ellas-afipnisi.blogspot.gr/2013/06/1945-t.html
ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του «Αναμνήσεις» παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν πράγματι «πορτοφολάς»! Συγκεκριμένα γράφει: «…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…» στο πιστοποιητικό ποινικού τουμητρώου, στο οποίο περιλαμβάνονται 11 καταδίκες του σε φυλακίσεις μέχρι και τεσσάρων ετών. Η πρώτη καταδίκη του έγινε την 24η Ιουλίου 1925, οπότε καταδικάσθηκε από το Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκη, σε φυλάκιση 2 ετών, για κλοπή. Μετά από μια τετραετία, στις 25 Σεπτεμβρίου 1929, καταδικάστηκε εκ νέου για κλοπή από το Πλημμελειοδικείο Αθηνών, σε φυλάκιση 20 ημερών.Ο Βελουχιώτης θα επιβεβαιώσει και θα δικαιολογήσει την παραβατική του συμπεριφορά, με δημοσίευμά του στον «Ριζοσπάστη» (9/9/1931), ρίχνοντας τις ευθύνες στη…σάπια κοινωνία, που μεγάλωσε και στην έλλειψη ιδανικών, τα οποία απέκτησε μόνο μετά την ένταξή του στο ΚΚΕ.
1ον) Υπ’ αριθμόν 988/24.07.1925 Απόφαση Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης: Δύο (2) ετών φυλάκιση για κλοπή.
2ον) Υπ’ αριθμόν 1254/20.09.1929 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Εικοσαήμερη φυλάκιση για αυτοδικία.
3ον) Υπ’ αριθμόν 509/23.05.1930 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δύο (2) μήνες φυλάκιση για αντίσταση κατά της αρχής.
4ον) Υπ’ αριθμόν 108/25.06.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τέσσερις (4) μήνες φυλάκιση για πλαστογραφία.
5ον) Υπ’ αριθμόν 849/05.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Μυτιλήνης: ενός (1) μηνός φυλάκιση για πλαστογραφία.
6ον) Υπ’ αριθμόν 13030/20.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δυόμιση μήνες φυλάκιση για ψευδορκία.
7ον) Υπ’ αριθμόν 1835/03.11.1937 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τριών (3) μηνών φυλάκιση για πλαστογραφία.
8ον) Υπ’ αριθμόν 1989/1939 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Έξι (6) μηνών φυλάκιση για ψευδορκία.
Τα πάντα, μέχρι και… καρέκλες σούφρωνε ο αρχικλέφταρος και αρχιαπατεώνας «πρωτοκαπετάνιος»! Διαβάστε την ακόλουθη ιστορία, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Κουραδοκόφτης» του υπεραριστερού συγγραφέως Ηλία Πετροπούλου και θα καταλάβετε: «Το 1942-43 είχε αρχίσει ν’ ακούγεται ευρύτερα το όνομα του Βελουχιώτη. Μια μέρα, ενώ έγραφα τα μαθήματά μου, έστηνα αυτί για να παρακολουθήσω την κουβέντα του πατέρα μου με τον αδερφό του, οπότε τον άκουσα να λέει: Αλέξη, ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης; Ο θείος μου δεν ήξερε. Και ο πατέρας μου του εξήγησε: είναι ο Κλάρας που μας έκλεψε τις καρέκλες! Όταν έφυγε ο θείος Αλέξης, ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε συμβεί. Και τότε άκουσα τη σχετική αφήγησή του. Γύρω στα 1930, ο πατέρας μου και ο θείος Αλέξης είχανε, για λίγα χρόνια, ένα θερινό κινηματογράφο στο Θησείο, όπου χρησιμοποιούσαν καρέκλες ενοικιασμένες από μια αποθηκάρα.
Ο μέγιστος ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ και άνανδρος κομμουνιστής.
Ένα Φθινόπωρο, λοιπόν, ήρθανε τα κάρα και φορτώσανε τις επιστρεφόμενες καρέκλες, που όμως δεν κατέληξαν ποτέ στον προορισμό τους. Την επομένη κατέφτασε ο ιδιοκτήτης της αποθηκάρας και ζήταγε τις καρέκλες του, προς μεγάλην απορία του πατέρα μου. Τελικώς και οι δύο κατέβηκαν στην πιάτσα των κάρων, στο Μοναστηράκι, για να λύσουν το μυστήριο. Οι καραγωγείς τους διαβεβαίωσαν ότι είχανε αφήσει τις καρέκλες στο τάδε οικόπεδο, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχε δώσει ένας νεαρός απεσταλμένος του πατέρα μου. Όμως ο πατέρας μου δεν είχε στείλει κανέναν απεσταλμένο. Έτσι, όλοι μαζί κατέληξαν στη Γενική Ασφάλεια, που εντόπισε στο τάκα-τάκα τον δράστη – ήταν ο Κλάρας, ο μετέπειτα Βελουχιώτης».
Να και το όνειρο του Άρη για την μελλοντική Ελλάδα: «Τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος δεν είναι πέρα από τον Όλυμπο και μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλά χωρίς να’ χουμε υποδουλώσει άλλο λαό» (από ομιλία του στην Φωκίδα, τον Σεπτέμβριο του 1943, πηγή: «Παράνομος τύπος κατοχής» του Ν. Αναγνωστόπουλου).
Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας (Φεβρουάριος 1945), με την οποία τερματίστηκε ο «2ος Γύρος» της κομμουνιστικής ανταρσίας, ο Άρης Βελουχιώτης διαφώνησε με την απόφαση του κόμματος και ανακοίνωσε την συνέχεια του «αγώνος». Τότε, το ΚΚΕ τον αποκήρυξε δημοσίως: «Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας) μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στον Μανιαδάκη, ξαναζήτησε τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη, που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του ’δωσε τη δυνατότητα αυτή.
Σήμερα, όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί και πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του, που μόνο τον εχθρό ωφελεί…» («Ριζοσπάστης» – 16 Ιουνίου 1945 – Απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ).
Ταυτοχρόνως, το κόμμα δίδει αυστηρή εντολή στα μέλη του: «Ούτε ψωμί ούτε νερό στον Μιζέρια»! Το πληγωμένο κτήνος και η συμμορία του τριγυρνούν στα βουνά, κυνηγημένοι από τα στρατιωτικά αποσπάσματα και αποκηρυγμένοι από το ίδιο τους το κόμμα. Το τέλος του ανθρωπόμορφου τέρατος έρχεται λίγες ημέρες μετά την αποκήρυξη, όταν μετά από μάχη με τα αποσπάσματα σκοτώνεται αυτός και τα πρωτοπαλίκαρά του και ακολούθως η κεφαλή αυτού και του υπαρχηγού του, Τζαβέλλα, «εκόσμησαν» έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων. Αυτό ήταν το τέλος που του άξιζε!
Αργότερα, ο αρχηγός του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, σε ομιλία του στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, στις 14 Οκτωβρίου 1950, είπε τα εξής: «Ο Βελουχιώτης (Κλάρας), εκτός από τα άλλα ήταν και δηλωσίας. Ο Κλάρας, που’ χε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, ίσως κάτι παραπάνω, ως κομματική φυσιογνωμία ήταν ένας άνθρωπος που μόνο να χαντακώσει το κόμμα μπορούσε. Καθόταν κι έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έκανε όργια, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Ήταν ένας μικροαστός τυχοδιώκτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε. Κι έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και καθοδηγητή. Ο Τίτο τον έβαλε κι έφαγε το κεφάλι του» (πηγή: «Νέος Κόσμος», έκδοσις Οκτωβρίου 1950).
Γιατί όπως έχει γίνει κοινά παραδεκτό, ο σκληροτράχηλος αυτός καπετάνιος του ΕΛΑΣ ήτο παθολογικός κίναιδος, πράγμα που έμμεσα το ομολογούν και στενοί του συνεργάτες στα διάφορα συγγράμματά τους» (πηγή: «Γκρεμίζω τον θρύλο του Άρη Βελουχιώτη»). Ο συντοπίτης του (από την Λαμία), ιατρός Λουκάς Τσαγκάρης, γράφει: «Η είσοδός του στη Λαμία υπήρξε θριαμβευτική. Συνοδεύετο –ως συνήθως- από σωματοφυλακήν εμπίστων μαυροσκούφηδων – και δια τους μη γνωρίζοντες – οι μαυροσκούφηδες ήσαν η προσωπική φρουρά του δια πάσαν χρήσιν , διότι όπως δημοσίως είχε καταγγελθεί, ο σύγχρονος «Θεός του Πολέμου» είχε και κάποιο «κουσούρι», έπασχε λέγεται από λειτουργική ανεπάρκεια» (πηγή: «Μια ζωή – ένας αγώνας»). Στην ένορκη κατάθεσή του στις αρχές, μετά την εξόντωση του Βελουχιώτη, ο «μαυροσκούφης» Ν. Δράκος, περιγράφει ως εξής τις τελευταίες στιγμές του αρχηγού του
«Επίσης, ως προς την ιδιαιτέρα ζωή του Άρη, καταθέτω ότι ούτος, κατά την στιγμή όπου ετραυματίσθη, παρέδωσε στον ψυχογιό του ονόματι Λέων, ένα ρωσικό παράσημο, τρεις χρυσές λίρες και το ωρολόγιόν του και τον οποίον ψυχογιόν είχε και εχρησιμοποιούσε ως επιβήτορα για να ικανοποιήσει τις παρά φύσιν σεξουαλικές του ορμές» (πηγή: «Το άκρως απόρρητο αρχείο της εξόντωσης του Άρη» του Μ. Γεωργούλα). Ο κομμουνιστής Μανούσακας γράφει για τον Άρη: «Ο Μανιαδάκης, ξέροντας το ρόλο του στο κόμμα, τον έστειλε μετά την Κέρκυρα στην Ακροναυπλία, όπου συνέχισε τις σεξουαλικές ανωμαλίες του» (πηγή: «Ακροναυπλία»). Ο Άγγλος συνταγματάρχης Κρις Γουντχάους, ο οποίος ήταν στην περίοδο της κατοχής αρχηγός της αγγλικής αποστολής και σύνδεσμος Άγγλων – ΕΛΑΣ, γράφει στα απομνημονεύματά του για τον Βελουχιώτη: «Ο Άρης Βελουχιώτης ελέγετο ότι ήτο σαδιστής και περιστασιακός ομοφυλόφιλος». Αλλά και ο αριστερότατος συγγραφέας Η. Πετρόπουλος, γράφει κριτικάροντας το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων»: «Βεβαίως, ο Χαριτόπουλος δε γράφει πουθενά πως ο Βελουχιώτης ήτο πουστομαγκας».
Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ.
εισται πολυ μαλακεσ κωλοφασιστεσ
σας ποναει η αληθεια αδερφες αριστερες ε κομουνιστοσυμμορητες? τιμη και δοξα στο φανοστατη που κρεμασαν το κεφαλι αυτου του πισωγλεντη ανθελληνα κομουνιστη!!!
ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΑΛΗΤΕΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΧΡΥΣΑΥΓΗΤΕΣ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ
http://www.imerodromos.gr/28-oktovri-oli-mazi-e-alithia/