Στέλιος Κριαράς: Το σχολείο των ονείρων μας μπορεί να έρθει μόνο μέσα από αγώνες

Με αφορμή την πανελλαδική – πανεργατική απεργία της ερχόμενης Τετάρτης, 20/11/2024 και τη συμμετοχή σε αυτήν και των εκπαιδευτικών, ο «Σ» συνομίλησε με τον πρόεδρο της Β’ ΕΛΜΕ Δωδ/σου Στέλιο Κριαρά. Ο κ. Κριαράς, αφού σημειώνει πως, στόχος είναι να είναι η μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων χρόνων λόγω της όξυνσης των προβλημάτων, αναφέρει ότι, τα αιτήματα της απεργίας έχουν να κάνουν με τα οικονομικά, με τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και με τις συνθήκες μόρφωσης των μαθητών. Μιλά για το ψυχολογικό και οικονομικό κόστος των πανελλαδικών εξετάσεων, για τις συγχωνεύσεις τμημάτων, για τα τεράστια κενά στην ειδική αγωγή, όπως και για την παράλληλη στήριξη η οποία στερείται εκπαιδευτικών.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στο περιεχόμενο των βιβλίων και των μαθημάτων που κάνουν τα παιδιά, εκφράζοντας την άποψη πως, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής είναι ένας μηχανισμός του κράτους, ένας μηχανισμός του υπουργείου και δεν αντιπαρατίθεται στη στείρα γνώση, την παπαγαλία κ.λ.π. Όσο για την έλλειψη σχολικής στέγης στην Κω, αφού σημειώνει πως, «θα πρέπει να σκεφτούμε πολλά χρόνια πίσω πότε φτιάχτηκε για τελευταία φορά ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, ένα σύγχρονο σχολείο», καυτηριάζει το γεγονός της εκπαίδευσης σε κοντέινερς. «Εδώ μιλάμε για την εποχή της ρομποτικής, μιλάμε για την εποχή της αεροδιαστημικής και τα παιδιά κάνουν μάθημα μέσα σε κοντέινερς που το καλοκαίρι βρομάνε και το χειμώνα είναι παγωμένα» δηλώνει.

Αναφέρεται στις ελλείψεις που παρουσιάζουν σήμερα τα σχολεία, ακόμα και αναλώσιμων υλικών, λόγω της κατάργησης των σχολικών επιτροπών, «οι οποίες δεν καταργήθηκαν τυχαία, αλλά για να μη δίνει το κράτος και ο δήμος τα επαρκή κονδύλια για να λειτουργήσουν τα σχολεία».

Τέλος, εκτιμά πως, «είναι ώριμη ανάγκη πλέον και στην Κω οι σύλλογοι γονέων όλων των σχολείων να συναντηθούν με μία αντίληψη να βοηθήσουνε να λυθούν τα προβλήματα των σχολείων των παιδιών μας», προσθέτοντας: «Αν οι γονείς συντονιστούνε σε μία κατεύθυνση πραγματικά να αντιμετωπίσουν τις ρίζες των προβλημάτων, πιστεύουμε ότι μπορούμε να δούμε και στο νησί της Κω μια Ένωση Γονέων πιο μαχητική, διοικητική, και πραγματικά να μπορέσει να επιβάλλει και κάποιες λύσεις».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κύριε Κριαρά, με δεδομένο ότι, η Β’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου συμμετέχει στην πανελλαδική – πανεργατική απεργία της ερχόμενης Τετάρτης, 20/11/2024, θα ήθελα να αναφέρετε τα αιτήματά σας, τα οποία, εκτιμώ, αφορούν σε όλους μας.

Σ.Κ.: Είναι μία απεργία, πανελλαδική – πανεργατική και για τον δημόσιο και για τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή, απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Συντονίζονται οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων και προφανώς συμμετέχουν και οι εκπαιδευτικοί.  Μάλιστα, βάζουμε σαν στόχο να είναι και η μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων χρόνων γιατί είναι τόσο οξυμένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι γενικά, αλλά και οι εκπαιδευτικοί ιδιαίτερα, αλλά και το δημόσιο σχολείο, που λένε ότι, αν δεν βγούμε τώρα να τα φωνάξουμε και να διαμαρτυρηθούμε, πότε θα πρέπει να γίνει αυτό; Τα αιτήματα μπορούμε να τα βάλουμε σε 3 άξονες. Ο πρώτος έχει να κάνει με τα οικονομικά αιτήματα που αφορούν αυξήσεις ουσιαστικές των μισθών μας, για να μπορούν οι εργαζόμενοι να ζούνε με αξιοπρέπεια και να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Υπάρχει μία ακρίβεια που εξανεμίζει τους μισθούς των εκπαιδευτικών το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα. Ειδικά σε περιοχές όπως η δική μας, με την ακρίβεια, με τα ακριβά ενοίκια, με το κόστος των μετακινήσεων, πραγματικά ο μισθός δεν φτάνει για τίποτα. Ουσιαστικές, λοιπόν αυξήσεις στους μισθούς,  να επιστραφούν οι κλεμμένοι μισθοί, αυτό που λέμε, ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός. Ο δεύτερος άξονας ζητημάτων έχει να κάνει με τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών που τα τελευταία χρόνια έχουνε χειροτερέψει πάρα πολύ, με καταστρατήγηση του ωραρίου τους, με μη μονιμοποίηση των συναδέλφων αναπληρωτών. Υπάρχουνε 55.000 εκπαιδευτικοί οι οποίοι δουλεύουνε με ελαστικές σχέσεις εργασίας, αναπληρωτές δηλαδή, που τους παίρνει τη μία χρονιά εδώ, την άλλη εκεί, δεν ξέρουν αν θα διοριστούν σίγουρα, με χαμηλούς μισθούς και το πρώτο αίτημα που έχουμε είναι να μονιμοποιηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι καλύπτουν πάγιες ανάγκες στην εκπαίδευση.
Ερ: Υπάρχουν συνάδελφοί σας που «μοιράζονται» σε διάφορα σχολεία, τρέχοντας καθημερινά από το ένα στο άλλο.
Σ.Κ.: Αυτό πια είναι κατοχυρωμένο νομοθετικά. Προβλέπει ο νόμος ότι, ένας εκπαιδευτικός μπορεί να συμπληρώνει το ωράριό του μέχρι και σε 5 σχολεία. Φαντάζομαι καταλαβαίνετε πόσο βάρβαρο είναι αυτό. Και υπάρχουν όντως πολλές περιπτώσεις που οι συνάδελφοι γίνονται λάστιχο και προσπαθούν να προλάβουνε σχολείο το σχολείο για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. Το αίτημα της Ομοσπονδίας μας πάνω σε αυτό είναι, το ωράριο να συμπληρώνεται το πολύ σε 2 σχολεία και αν δεν μπορεί να συμπληρωθεί σε 2 σχολεία, μπορούν αυτοί οι συνάδελφοι να απασχοληθούνε σε γραμματειακή υποστήριξη, να ανοίξουν οι βιβλιοθήκες των σχολείων που έχουνε κλείσει χρόνια τώρα. Μπορούν, δηλαδή, αυτοί οι συνάδελφοι να βοηθήσουν και συνολικά τη λειτουργία των σχολείων τους.
Και ο τρίτος άξονας αιτημάτων, έχει να κάνει με τις συνθήκες μόρφωσης των μαθητών μας, με όλα αυτά που τα τελευταία χρόνια δυσκολεύουν τον αγώνα τους και των γονιών τους για τη μόρφωση. Μιλάμε για την τράπεζα θεμάτων, για ένα σκληρό ανταγωνιστικό εξετασιοκεντρικό λύκειο που όλα υποτάσσονται στο να δώσουν τα παιδιά πανελλήνιες με ένα τεράστιο οικονομικό κόστος για τις οικογένειες. Υπάρχουν φέτος πάρα πολλές συγχωνεύσεις τμημάτων, τα τμήματα πλέον έχουν πάρα πολλά παιδιά, με αποτέλεσμα να μη γίνεται το μάθημα όπως πρέπει να γίνει. Έχουμε πολλά κενά στην ειδική αγωγή, πολλά κενά, δηλαδή, παιδιά που χρειάζονται μια ιδιαίτερη βοήθεια γιατί έχουν κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες στη μάθηση. Αυτά τα παιδιά που θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα του υπουργείου Παιδείας, η ειδική αγωγή έχει πεταχτεί στον καιάδα. Έχουμε πολλά κενά στα τμήματα ένταξης και πάρα πολλά κενά σε παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη. Δηλαδή, έναν εκπαιδευτικό ο οποίος θα τα βοηθάει εξατομικευμένα στη διαδικασία της μάθησης και της μόρφωσης και δεν έχουν διοριστεί ακόμη αυτοί οι άνθρωποι. Όλα αυτά δυσκολεύουν τον αγώνα των μαθητών, δυσκολεύουν τις οικογένειες, γίνεται βραχνάς η εκπαίδευση, με αποτέλεσμα, αν το ψάξουμε και παραπέρα, τα παιδιά να μη βλέπουν το σχολείο σαν ένα χώρο που θα μπορούσανε να εκφραστούνε, να αναπτύξουνε τα χόμπι τους. Όλα αυτά είναι τα ζητήματα που παλεύουμε.
Ερ: Είναι γεγονός, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει, πως στην Ελλάδα τα δημόσια σχολεία δεν είναι καθόλου ελκυστικά. Αναφερθήκατε πριν στις συνθήκες μόρφωσης και θα μου επιτρέψετε να το πάω λίγο παραπέρα. Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας για το αναλυτικό πρόγραμμα.
Σ.Κ.: Είναι ένα μεγάλο ζητούμενο το αναλυτικό πρόγραμμα, δηλαδή, το περιεχόμενο των βιβλίων και των μαθημάτων που κάνουν τα παιδιά. Και εμείς λέμε ότι θα πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση κάποια στιγμή, με πρωταγωνιστές όμως τους ίδιους τους μάχιμους εκπαιδευτικούς. Τι θα διδαχτεί το παιδί στα μαθηματικά, τι θα διδαχτεί στη γλώσσα, στις φυσικές επιστήμες κ.λ.π.  Υπάρχει μια προσπάθεια αυτά τα μαθήματα να γίνονται σε μια λογική στείρας απομνημόνευσης, ακριβώς γιατί υποτάσσονται στη λογική των πανελλαδικών εξετάσεων, με αποτέλεσμα, ένα παιδί να πάει να γράψει πανελλήνιες πάρα πολύ καλά, ακόμη και 20 σε κάποια μαθήματα, και την άλλη μέρα να μη θυμάται τίποτα γιατί ήτανε ένα συσσωρευμένο βιβλίο με γνώσεις στείρες, με παπαγαλία, με απομνημόνευση γνώσεων μη χρήσιμων, οπότε προφανώς θα πρέπει να γίνει μία κουβέντα γύρω από το περιεχόμενο των βιβλίων και τα αναλυτικά προγράμματα. Εκεί μπορεί να βρούμε και την αιτία γιατί τα παιδιά σήμερα δεν μιλάνε πολύ καλά την ελληνική γλώσσα, γιατί κάνουν ορθογραφικά λάθη ή γιατί φοβούνται τα μαθηματικά, απεχθάνονται τη φυσική… Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το πώς ακριβώς διδάσκονται αυτά τα μαθήματα… Ουσιαστικά, έχουν συμπυκνώσει την ομορφιά της ανθρώπινης γνώσης στο πέρασμα των αιώνων. Θα μπορούσε να γίνεται με ένα τρόπο που τα παιδιά να αγαπήσουνε τη γνώση, να αγαπήσουνε τα μαθήματα, να αποδίδουνε, να τους μείνουν πράγματα και να τα βλέπουν και σαν χρήσιμα στην ίδια τους τη ζωή.
Ερ: Κύριε Κριαρά, πολύ ωραία περιγραφή. Η ομορφιά της ανθρώπινης γνώσης! Πείτε μου, αυτό το περιβόητο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, έτσι το γνώριζα παλιά, τι κάνει;
Σ.Κ.: Δυστυχώς, όλες οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές διαχρονικά των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, εξειδικεύουν την πολιτική τους μέσα από το ινστιτούτο αυτό που λέτε, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Αυτό το ινστιτούτο είναι ένας μηχανισμός του κράτους, ένας μηχανισμός του υπουργείου. Δεν είναι κόντρα στο υπουργείο, δεν αντιπαρατίθεται στη λογική του υπουργείου της στείρας γνώσης, της παπαγαλίας, της εντατικοποίησης κλπ. Ίσα ίσα που εξειδικεύει τις γραμμές του υπουργείου και τις φέρνει στα σχολεία και στους μαθητές. Άρα, δεν φιλοδοξούμε το ΙΕΠ να παίξει θετικό ρόλο. Ίσα ίσα που θα πρέπει ακριβώς να βάζουμε απέναντι όλους τους μηχανισμούς του υπουργείου,  γιατί λειτουργούν καθαρά αντιπαιδαγωγικά και καθαρά σε βάρος των παιδιών και των εκπαιδευτικών.
Ερ: Σύμφωνα με την άποψη πολλών, το ΙΕΠ δεν αποτελείται από «σοφούς»… Ας έρθουμε στην Κω. Πώς σχολιάζετε αυτό που συμβαίνει στο νησί μας; Δηλαδή, αντί να κατασκευάζονται νέα σχολεία να πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο οι προκατ σχολικές αίθουσες;
Σ.Κ.:  Εσείς ως δημοσιογράφος θα ξέρετε καλύτερα από μένα, πόσες φορές έχει προβληθεί και έχουμε παλέψει το ζήτημα της σχολικής στέγης πολλά χρόνια τώρα στην Κω και η κατάσταση είναι ακριβώς αυτή που λέτε. Δηλαδή, θα πρέπει να σκεφτούμε πολλά χρόνια πίσω πότε φτιάχτηκε για τελευταία φορά ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, ένα σύγχρονο σχολείο. Το αντίθετο βλέπουμε. Βλέπουμε τις αυλές των σχολείων να γεμίζουμε με κοντέινερς, βλέπουμε σχολεία να λειτουργούνε σε ενοικιαζόμενα κτίρια που δεν έχουν προδιαγραφές σχολικών συγκροτημάτων και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε ότι μιλάμε για το 3ο δημοτικό, για το ΕΕΕΕΚ Κω, για το γενικό λύκειο Ζηπαρίου. Όλα αυτά τα σχολεία λειτουργούν σε ενοικιαζόμενους χώρους που δεν είχαν προδιαγραφές εκπαιδευτηρίων. Απλά πράγματα. Δηλαδή, αντί η τοπική διοίκηση, και μιλάμε για τους δήμους και τις περιφέρειες, και το κράτος προφανώς, να φτιάξουνε σύγχρονα, ασφαλή, ολοκληρωμένα σχολικά κτίρια, όπου το παιδί να νιώθει και ασφαλές αλλά και όμορφα στην παιδαγωγική διαδικασία, βλέπουμε αυτό το αίσχος που υπάρχει σήμερα. Να μιλήσουμε για το 3ο γυμνάσιο που λειτουργεί αποκλειστικά σε κοντέινερς; Τι να λέμε τώρα…  Για να μην πούμε βέβαια το καινούργιο φρούτο των συγχωνεύσεων που θα έχετε  αντιληφθεί ότι φέτος πήρε χαρακτήρα τσουνάμι. Συγχωνεύσεις που σημαίνει ότι κάνουμε μεγάλα τμήματα με 27, 28 και 29 μαθητές, δηλαδή ουσιαστικά σαρδελοποιούμε τα παιδιά μέσα σε αίθουσες, χωρίς να παίρνονται μέτρα για τα παιδιά που έχουν ιδιαίτερες μαθησιακές δυσκολίες που λέγαμε πριν και καταλαβαίνετε ότι, όλα αυτά αποβαίνουν σε βάρος της μορφωτικής διαδικασίας. Ξεκάθαρα πράγματα.
Ερ: Νοιώθω ότι βιώνω κατά κάποιο τρόπο το παρελθόν. Για παρόμοια συζήτηση που κάναμε πριν 20 χρόνια, αλλά στο χειρότερό της.  Ούτε καν φανταζόμασταν τότε ότι, το 2024 θα ήμασταν σε αυτή την κατάσταση.
Σ.Κ.: Έχετε δίκιο, γιατί εφόσον υπάρχει η εξέλιξη, εφόσον η τεχνολογία αναπτύσσεται, η επιστήμη αναπτύσσεται, έρχεται σε μεγάλη αντίφαση με τη σημερινή άθλια κατάσταση που υπάρχει στη σχολική στέγη.  Σήμερα δεν θα μπορούσαν να φτιαχτούν, και πολύ πιο γρήγορα από ότι παλιότερα, σύγχρονα σχολεία; Δεν θα μπορούσαν να τηρούν και τις αντισεισμικές προδιαγραφές εφόσον η επιστήμη προχωράει και η μηχανική και η τεχνολογία και όλες οι επιστήμες; Εδώ μιλάμε για την εποχή της ρομποτικής, μιλάμε για την εποχή της αεροδιαστημικής  και τα παιδιά κάνουν μάθημα μέσα σε κοντέινερς που το καλοκαίρι βρομάνε και το χειμώνα είναι παγωμένα. Μου έτυχε περίπτωση να κάνω μάθημα σε κοντέινερ και τα παιδιά να λένε «κύριε, δεν μπορώ να σφίξω το στυλό, να κρατήσω το στυλό να γράψω, από το κρύο» κι είχαν δίκιο. Τι να λέμε τώρα; Αυτό όμως που μας εξοργίζει, θα πρέπει να γίνει οργανωμένο αίτημα πια και του μαθητικού κινήματος και του γονεϊκού και του εκπαιδευτικού, να διεκδικήσουμε αυτούς τους χώρους που αρμόζουν στους μαθητές μας, στα παιδιά μας. Να μην κάνουμε βήμα πίσω απ’ αυτό.
Ερ:  Κύριε Κριαρά, να μιλήσουμε και για τον ρόλο των συλλόγων γονέων. Θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια, είχε ξεκινήσει μία προσπάθεια για τη δημιουργία ένωσης συλλόγων γονέων στην Κω, ένα όργανο το οποίο θα είχε πολύ μεγαλύτερη δύναμη. Δυστυχώς, δεν προχώρησε αυτή η προσπάθεια και έτσι βλέπουμε κάθε σχολείο να έχει ένα σύλλογο και οι γονείς να μην αντιδρούν στην ουσία, αλλά να «μπαλώνουν» ελλείψεις των σχολείων που φοιτούν τα παιδιά τους.
Σ.Κ.: Υπάρχει ένα πρόβλημα πάνω σε αυτό το θέμα. Βέβαια δεν είναι πανελλαδικά η ίδια η εικόνα. Υπάρχουν περιοχές που υπάρχουν ενώσεις γονέων και αυτές πανελλαδικά έχουν συγκροτήσει και την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας, η οποία έχει και σωστές θέσεις και αγωνιστικό προσανατολισμό και παλεύει τα προβλήματα. Προφανώς είναι ώριμη ανάγκη πλέον και στην Κω οι σύλλογοι γονέων όλων των σχολείων, αν θέλετε και συνολικά και πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να συναντηθούν με μία αντίληψη να βοηθήσουνε να λυθούν τα προβλήματα των σχολείων των παιδιών μας και να φύγουν και από μία λογική που λέει ότι, ο σύλλογος γονέων έχει σαν ρόλο να μαζεύει χρήματα για να μπαλώνει τρύπες που θα έπρεπε ο δήμος και το κράτος να φτιάξει. Δηλαδή, έχουμε περιπτώσεις που οι γονείς με αγωνία και με κόπο προσπαθούν να μαζέψουν χρήματα για να φτιάξουν ένα κλιματιστικό σε ένα σχολείο ή για να αγοράσουν δυο υπολογιστές ή για να φτιάξουν κάτι άλλο. Ε, δεν είναι ο ρόλος των γονέων αυτό πράγμα. Όλα αυτά θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και δοσμένα από το κεντρικό κράτος και από την τοπική διοίκηση. Αν, λοιπόν, οι γονείς συντονιστούνε σε μία κατεύθυνση πραγματικά να αντιμετωπίσουν τις ρίζες των προβλημάτων, πιστεύουμε ότι μπορούμε να δούμε και στο νησί της Κω μια Ένωση Γονέων πιο μαχητική, διοικητική, και πραγματικά να μπορέσει να επιβάλλει και κάποιες λύσεις.
Ερ:  Εκτιμώ  ότι κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με αυτά που λέτε, από την άλλη μεριά όμως, ούτε μπορώ να φανταστώ πώς θα ήμασταν κύριε Κριαρά εάν δεν παίζανε αυτό το ρόλο οι γονείς ή δεν υπήρχαν οι δωρεές, είτε στην εκπαίδευση, είτε στην υγεία…
Σ.Κ.: Οι δωρεές δεν λύνουν το πρόβλημα.

Ερ: Αυτό ακριβώς λέω. Μπαλώνουν. Φανταστείτε, λοιπόν, ποια θα ήταν η κατάσταση εάν δεν υπήρχαν ούτε αυτές…
Σ.Κ.: Φέτος ξέρετε ότι καταργήθηκαν οι σχολικές επιτροπές. Αυτές δεν καταργήθηκαν τυχαία, καταργήθηκαν ακριβώς για να μη δίνει το κράτος και ο δήμος τα επαρκή κονδύλια για να λειτουργήσουν τα σχολεία. Σας πληροφορώ ότι τώρα που μιλάμε, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία σχολείων ακριβώς λόγω της κατάργησης των σχολικών επιτροπών. Δεν υπάρχουνε βασικά αναλώσιμα υλικά. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην εκταμίευση των μικρότερων κονδυλίων που διατίθενται πλέον. Είναι μία κατάσταση που δημιουργεί μία οικονομική ασφυξία στα σχολεία.
Οι χορηγίες δεν λύνουν το πρόβλημα, ούτε οι δωρεές ούτε τίποτα σε αυτή τη λογική. Είναι ευθύνη του κράτους και θα έπρεπε να τα εξασφαλίζει. Χρήματα λένε ότι υπάρχουν μόνο που έχουν άλλες προτεραιότητες και βλέπουμε πακτωλό χρημάτων σε επιδοτήσεις μεγάλων ενεργειακών ομίλων και βλέπουμε χρηματοδοτήσεις σε πολεμικές αποστολές της χώρας μας εκτός συνόρων, σε σχεδιασμούς στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και αλλού. Εμείς λέμε ότι αυτά τα χρήματα θα πρέπει να δίνονται για σχολεία και νοσοκομεία και όχι για πολεμικές δαπάνες που εξυπηρετούνε και σχέδια άλλων.
Ερ: Αυτός είναι ο σημερινός «πολιτισμός» μας. Κύριε Κριαρά, θα ήθελα να κάνετε εσείς τον επίλογο της κουβέντας μας.
Σ.Κ.: Εμείς, παλεύουμε για ένα σχολείο που πραγματικά είναι το σχολείο όπου ο μαθητής θα το νιώσει δικό του. Θα νιώσει ένα χώρο που θα συναντήσει τους φίλους του, θα αναπτύξει το ταλέντο του, θα πάρει μόρφωση, θα πάρει εφόδια για τη ζωή του, αλλά επειδή αυτό που ονειρευόμαστε εμείς είναι το ακριβώς αντίθετο που αυτό που σχεδιάζουνε οι κυβερνώντες, θα λέγαμε ότι το σχολείο των ονείρων μας μπορεί να έρθει μόνο μέσα από αγώνες. Αγώνες των εκπαιδευτικών, αγώνες των γονέων, των μαθητών. Και αυτοί οι αγώνες θα είναι επίμονοι, θα είναι επίπονοι, θα έχουν διάρκεια και μία πρώτη καλή ευκαιρία να συναντηθούν όλες αυτές οι δυνάμεις που παλεύουν για το σχολείο των ονείρων μας, είναι η 20ή Νοέμβρη, η μεγάλη απεργία που έχουμε με τη συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας και εκεί καλούμε όλο τον κόσμο να βρεθούμε μαζί και να συμπορευτούμε.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

https://www.stathmosnet.gr/koinonia/item/15160-to-sxoleio-ton-oneiron-mas-borei-na-erthei-mono-mesa-apo-agones