Το μνημόσυνο για τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του Φώτη Χατζηδιάκου τέλεσε σήμερα Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024 η οικογένεια του, στον ιερό ναό του Ευαγγελισμού Ρόδου.
Παρέστησαν ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος, ο αντιπεριφερειάρχης κ. Κάλιστος Διακογεωργίου, ο δήμαρχος Ρόδου κ. Αλέξανδρος Κολιάδης η διοίκηση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος με επικεφαλής τον πρόεδρο κ. Λάζαρο Κυρίζογλου, το διοικητικό συμβούλιο της ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου, ο βουλευτής της ΝΔ πρώην επίτροπος της ΕΕ και πρώην πρόεδρος της ΚΕΔΕ κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο πρώην υπουργός Δημήτρης Ρέππας, οι βουλευτές του νομού Γιώργος Νικητιάδης Μάνος Κόνσολας, οι πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κ.Βασίλης Παπανικόλας, Νίκος Ζωίδης, Κόσμάς Σφυρίου, ο πρώην περιφερειάρχης κ. Γιάννης Μαχαιρίδης, ο κ. Μανώλης Γλυνός, ο κ. Φώτης Κωστόπουλος, νυν και πρώην δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, η πρόξενος της Γαλλίας κ. Αλίκη Μοσχή, εκπρόσωποι των στρατιωτικών αστυνομικών και λιμενικών αρχών οι πρώην δήμαρχοι της Ρόδου εργαζόμενοι στον Δήμο Ρόδου και στην Περιφέρεια και πλήθος κόσμου .
Το μνημόσυνο τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος.
Χθες το βράδυ η ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου σε ειδική συνεδρίαση τίμησε τη μνήμη του Φώτη Χατζηδιάκου. Μέσα από τις ομιλίες αναδείχθηκαν το έργο και οι αγώνες του Φώτη Χατζηδιάκου για τη Ρόδο και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, καθώς εκτός από δήμαρχος του νησιού μας διετέλεσε και αντιπεριφερειάρχης,
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Φ. Κωστόπουλος: Για τον φίλο μου, Φώτη Χατζηδιάκο, όπως τον έζησα
Γράφει ο
Φώτης Κωστόπουλος
Με τον Φώτη, βρεθήκαμε και ήρθαμε πιο κοντά το 1997-1998, κατά την πορεία συγκρότησης της Ανεξάρτητης Νομαρχιακής παράταξης που ονομάσαμε «ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ», που στις Νομαρχιακές Εκλογές του 1998, όντας πραγματικά ανεξάρτητη, κατέγραψε ένα πρωτοφανές ποσοστό, κοντά στο 27%.
Εγώ είχα ήδη μια πορεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση 15 ετών, από το 1982. Ο Φώτης, μέχρι τότε, δεν είχε ασχοληθεί με τα κοινά και στην πρότασή μου, αρχικά ήταν διστακτικός, όμως, με την επιμονή μου και την παραίνεση κοινών φίλων πείστηκε και συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο και βέβαια στις εκλογές που ακολούθησαν τον Οκτώβριο του 1998, εκλέχθηκε Νομαρχιακός Σύμβουλος.
Μαζί συγκροτήσαμε μια παράταξη, που να υπηρετεί το τοπικό συμφέρον και όχι κομματικές ή μικροκομματικές σκοπιμότητες ή προσωπικές επιδιώξεις μιας ετερόκλητης πλειοψηφίας συμβούλων.
Από τότε, άρχισε η οικοδόμηση μιας φιλίας, που όσο περνούσε ο καιρός γινόταν όλο και πιο δυνατή, ενώ το προσωνύμιο μας στο Νομαρχιακό Συμβούλιο ήταν «οι Φώτηδες».
Εκεί κατάλαβα τη δύναμη της σκέψης και την ορμητικότητα του Φώτη. Πάντα ακούραστος. Όταν έφτιαχνε προγράμματα επισκέψεών μας στα χωριά και τα νησιά, κουραζόσουν μόνο από την περιγραφή, ήταν παντού «παρών».
Επεξεργαζόταν τα θέματα που αναλάμβανε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο μέχρι και τελευταίας λεπτομέρειας, γι’ αυτό και ενώ ήμασταν παράταξη μειοψηφίας, πολλές προτάσεις μας γίνονταν δεκτές από την πλειοψηφία, λόγω συγκροτημένηςς επεξεργασίας.
Με την πάροδο του χρόνου, διαπιστώσαμε και από τους δυο μας, ότι είχαμε ταυτόσημες σκέψεις σε πολλά ζητήματα, χωρίς προηγουμένως να έχουμε συζητήσει.
Όταν το 2002 ανακόπηκε η πορεία μου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τα τότε κομματικά κονκλάβια, ο Φώτης και με τη δική μου παραίνεση, συνέχισε.
Έγινε Πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου και μετά Χωρικός Αντιπεριφερειάρχης Δωεκανήσου, θέση από την οποία αναδείχθηκαν οι ηγετικές του ικανότητες.
Η εκλογή του στον δήμο της Ρόδου ως Δήμαρχος ήταν μια κορυφή, που την κατέκτησε με την αξία και την εργατικότητά του.
Δε θα ξεχάσω τη στιγμή που πήγα στο γραφείο του, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, δίνοντάς του δώρο έναν στυλό.
Αγκαλιασθήκαμε αρκετά λεπτά χωρίς να μιλάμε, αλλά εκείνη η σιωπή ήταν γεμάτη συναισθήματα.
Σήμερα, πλέον, αποτελεί κοινό τόπο ότι η θητεία του Φώτη ως Δημάρχου, ήταν επιτυχημένη, εφάρμοσε ένα πρωτοποριακό σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων και η πόλη και το νησί δεν ήταν ποτέ καθαρότερα. Δρομολόγησε πολλά έργα και πρόλαβε να υλοποιήσει πολλά από αυτά.
Αλήθεια, ποια θα ήταν σήμερα η εικόνα του «Ήχος και Φως», της Ροδιακής Έπαυλης της Νέας Αγοράς κ.ά τοπόσημων, εάν ο Φώτης συνέχιζε την παρουσία του στον δήμο της Ρόδου;
Σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να κάνω αποτίμηση του δημαρχιακού του έργου, αυτό μπορούν καλύτερα να το κάνουν οι συνεργάτες του στον δήμο.
Εγώ θέλω να αναδείξω την προσωπικότητα τού Φώτη, ενός ανθρώπου οραματιστή, ορμητικού (όχι παρορμητικού), που έβαζε στόχους και είχε τη δυνατότητα να τους υλοποιεί, αφού, όπως είναι γνωστό, η πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα.
Ήταν τέτοια η δύναμη της ψυχής του, που ακόμα και στο τέλος, προσπαθούσε να μας εμψυχώσει αντί να εμψυχώνουμε εμείς αυτόν.
Φίλε, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Γράφει ο
Νίκος Ζωίδης
Πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ
Φώτης Χατζηδιάκος
Ο Φίλος, ο Σύντροφος, ο Συνοδοιπόρος
Φώτης Χατζηδιάκος.
Ο λαμπρός επιστήμονας,
Ο λαμπρός επαγγελματίας,
Ο λαμπρός οικογενειάρχης,
Φώτης Χατζηδιάκος.
Ο υποδειγματικός πολιτικός,
Ο υπερκινητικός Δήμαρχος,
Ο άοκνα εργαζόμενος για την επίτευξη των στόχων του και προπάντων…
Φώτης Χατζηδιάκος.
Ο άνθρωπος τού καθήκοντος, της ανθρωπιάς, της καλοσύνης, της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.
Δεν υπερβάλλω Φώτη μου. Είχες με απόλυτα ποσοστά, στο έπακρο, όλες αυτές τις ιδιότητες και τις έκανες πράξη κάθε στιγμή, στην κοινωνική, επαγγελματική και πολιτική σου συμπεριφορά, όσο ήσουν κοντά μας. Όμως, έφυγες νωρίς, και το κενό που άφησες είναι απλά δυσαναπλήρωτο.
Παραμένει και δυστυχώς, γίνεται εναργέστερο μέρα με τη μέρα.
Κι εμείς, σε θυμόμαστε, με αγάπη, με λύπη, με την προσδοκία ότι δεν θ’ αργήσει να το καλύψει ο Στέργος. Θα βοηθήσει η Αγάπη γι’ αυτό και οι ευχές όλων μας.
Ν. Ζωίδης: O Φώτης μας
Κ. Καλομοίρη: «Για τον δικό μας Φώτη»
Γράφει η
Κατερίνα Καλομοίρη
Δικηγόρος
Πρώην Αντιδήμαρχος ΄
Ηταν 11 του Νοέμβρη 2023, ημέρα του Αγ. Μηνά της Κρήτης, στο δωμάτιο 11 του Γ.Ν. Ρόδου, που το «Απολλώνιο Φως» έσβησε… το αγέρωχο βλέμμα σου βασίλεψε, το υπερήφανο γέλιο σου σίγησε … κι εμείς προσπαθούσαμε ακόμη να βρούμε το φως σου, στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων των γιατρών ή να επαναστατήσουμε στην απόλυτη και οργισμένη αυτή σιωπή του χρόνου.
Η απουσία σου, θόλωσε το μυαλό μας και τα δάκρυα σβήνουν τις σκέψεις μας. Ψάχνω τις λέξεις, ψιθυρίζω τα λόγια, λόγια ξεχωριστά, σαν και σένα… που να μην μοιάζουν με τα άλλα…. αλλά να θυμίζουν εσένα και να σου θυμίζουν ό,τι αγάπησες.
Τα λόγια, που να σε ξέρουν, τις λέξεις, που να σε παρηγορούν εκεί στη συμπαντική σου μοναξιά. Τη μοναξιά, που δεν ήθελες.
‘Ησουν το δικό μας αστέρι, ήσουν η δύναμη της χαράς μας, ήσουν η αντίσταση στους φόβους μας.
Συντετριμμένες οι οικογένειές μας, στη Ρόδο και την Κρήτη… θρηνούμε για σένα. Αρνούμαστε την απώλειά σου. Η καθημερινότητά μας, οι σκέψεις μας, οι συζητήσεις μας, ακουμπούν πάντα σε σένα.
Οι μνήμες σου, τα βιωμένα μας καλοκαίρια στην Κρήτη, πάντα τον μήνα Αύγουστο, μαζί όλη η οικογένειά μας, μαζί και οι πολλοί φίλοι σου. Σε περιμέναμε και αυτόν τον Αύγουστο στην Κρήτη, στο κενό του χρόνου, στην ψευδαίσθηση της παρηγοριάς, βουβοί στη μοναξιά της αναζήτησης, ψάχνοντας τρόπους τουλάχιστον να τιμήσουμε τη μνήμη σου.
Το φως στο σπίτι σας στο Ηράκλειο κλειστό, άδειο και το πατρικό μας. Η παρουσία σου ήταν πάντα θορυβώδης, ο βηματισμός σου γοργός, οι σκέψεις σου αμέτρητες, τα θέλω σου πολλά.
΄Ηθελες να τα προλάβεις όλα. Κάτι έλεγες συχνά, «ότι το ταξίδι της ζωής σου θα ήταν σύντομο». Πώς να χωρέσει τώρα η πολυπλοκότητα των αισθημάτων σου στους περιορισμούς του άχρονου χρόνου και πώς να συνηθίσεις την απραξία στην υπερβατική διάσταση της άλλης ζωής;
Είμαστε όλοι μαζί και πάλι εδώ στη Ρόδο, για σένα. Σε αναζητούμε παντού, στους δρόμους, στη θάλασσα, στις παρέες, στη ζωή μας. Σκοτεινιασμένο το γραφείο σου, άδειο το σπίτι σου … Γιατί, το κενό τούτο είναι ασύλληπτο, αδιανόητο, αβάσταχτο.
΄Ησουν ο «ΗΛΙΟΣ της μάνας σου», ο «ΦΑΡΟΣ του γιου σου», «η ΑΓΑΠΗ της Αγάπης», «το δροσερό μελτέμι του Αυγούστου» για όλους εμάς. ΄Ησουν ο φωτεινός μας άνθρωπος.
΄Ησουν ο φίλος στους φίλους σου, ο γενναιόδωρος, ο ακάματος συνοδοιπόρος πολλών στις ανάγκες, στις λύπες, στις χαρές.
Ο υπερβατικός Φώτης…, που κυνηγούσες τα όνειρα και τα μετουσίωνες σε πράξεις, καλές και χρήσιμες για το κοινό καλό, που ξόδεψες τη ζωή σου, στην απεραντοσύνη του καλού και της προσφοράς.
Ακάματος αγωνιστής της ζωής. Ευφυής και οξυδερκής νομικός. Δημοκράτης, Έντιμος, ευέλικτος, αποτελεσματικός. Ο πολυδιάστατος Φώτης.
Οι γνώσεις και η ευρύτητα των ενδιαφερόντων σου, η κοινωνική σου δράση, η ευγένεισ της ψυχής σου, σου έδωσαν μια ξεχωριστή θέση στην «καρδιά» των συμπολιτών σου.
Καταξιώθηκες επαγγελματικά και ρίζωσες στον τόπο σου, στην αγαπημένη σου Ρόδο, στ’ Απόλλωνα, όπου μεγάλωσες και πάλευες στις θάλασσες της Δωδεκανήσου, για ένα καλύτερο μέλλον, όπως οραματίστηκες.
Δεν θα πω για τα πολιτικά σου πεπραγμένα, άλλωστε έχουν ειπωθεί πολλά και κυρίως έχουν αποδειχθεί περισσότερα….
Θα σου πούμε τα λόγια, που δεν μπορέσαμε να σου πούμε και να σου δώσουμε την υπόσχεσή μας, ότι θα παραμένεις οδηγός στις ψυχές και στη ζωή μας.
Ένα ανεξίτηλο σημάδι στον χρόνο, που θα ενώνει για πάντα τις οικογένειές μας, έτσι όπως εσύ μας ένωσες.
Θα πω, για όσα μας χάρισες, για όσα μας έμαθες αυτά τα 40 χρόνια κοινής πορείας των οικογενειών μας.
Για την αξία της εργασίας, της γνώσης, της κοινωνικής αρετής.
Για την αξία της συνέπειας, της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς.
Για την αξία του χρέους, της ευθύνης, της συμμετοχής.
Γιατί πίστευες, πως έτσι πραγματώνεις τα όνειρά σου και πως με τη θέληση, κατακτάς τον κόσμο, με τα μάτια ανοιχτά, με το μυαλό ελεύθερο και την καρδιά γεμάτη καλοσύνη.
Φώτη, στις 11-11-2023 στο δωμάτιο 11, κρατήσαμε λίγη από την ανάσα σου, είδαμε τη σιωπή στις ρυτίδες σου και ακούσαμε το συγκλονιστικό ψιθύρισμά σου…. ΑΡΝΟΥΜΑΙ …
Έναν χρόνο μετά, από εκεί ψηλά, εκεί στο άγνωστο, που πορεύεσαι, αγαπημένε μας Φώτη, φώτιζέ μας…
Λουδοβίκος: «ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ»
Γράφει ο
Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ένας χρόνος μετά…
η παρουσία της απουσίας του παρούσα.
Δεν έκανε βήμα για τη χώρα της λήθης.
Είναι εδώ σαν ένα διαρκές λυτρωτικό παρόν.
Αρνείται η μνήμη να τον παραδώσει στην ανάμνηση.
Γιατί η αγάπη είναι παρούσα εδώ, στη Ρόδο,
επόπτης και προστάτης της,
και εμείς οι φίλοι του, θαυμαστές του αναστήματος του άνδρα τούτου.
Αναπολούμε τον ΦΩΤΗ, τον λουσμένο στο φως, όπως το όνομά του.
Τα μεγάλα ατελή πράσινα μάτια του,
το καθαρό του βλέμμα,
το απέραντο χαμόγελό του,
την αισθησιακή φωνή του, τη μαγεία της σκέψης του.
Δροσερό αεράκι στη ζεστασιά της θλίψης.
Τον θαύμαζα για την ποιότητα των αισθημάτων του,
τον αντρίκιό του λόγο.
Αλήθεια, τι είναι τελικά η απουσία;
Όταν η αγάπη είναι παρούσα,
η απουσία δεν είναι χωρισμός.
Οι επισκέψεις στο όνειρό μας,
πολύτιμες συναντήσεις απαρηγόρητης αγάπης,
λυτρωτικές λύσεις για κάθε «αύριο».
Θα έρχεται ξανά και ξανά
μαζί με τη θλίψη της απώλειας.
Αυτή η συνάντηση, θα μας κρατά στην πιο βαθιά χαρά,
στη χαρά των δακρύων.
Αυτή η ακριβή απουσία θα είναι παρούσα
και θα καθορίζει την κάθε στιγμή κάθε ημέρας.
Αυτή η συγκίνηση, ως μια συνάντηση αισθημάτων,
θα μας συνδέει με τον αγαπημένο μας, Φώτη.
Μια γιορτή πένθους, προς τιμήν της απουσίας του πολεμιστή.
Του πολεμιστή, που το τραύμα του είναι τιμή.
Τιμή για τον μονάκριβο υιό του, που θα τον ακολουθεί…
Και εσύ, πληγωμένη Αγάπη του Φώτη,
πόσο κομψά θρηνείς,
κάθε σου λέξη, τιμή στον Φώτη,
και το φορτίο της, μεγάλο γι’ αυτόν.
Σιωπηλή παρουσία, γεμάτη ουσία και επιρροή
στις επιλογές του.
Δεν σου εύχομαι την υπομονή,
το ποτήρι της θλίψης σου να το κρατάς ψηλά
στην ωραία μνήμη του
και τα δάκρυα από τα μεγάλα σου μάτια
να τον ενυδατώνουν εκεί στο άγνωστο, που πορεύεται.
Είμαι «παρών» στη συγκινητική σας σιωπή,
Σας γράφω από τ’ Ανώγεια, με το φεγγάρι να αποθέτει την ασημένια του σκιά στην κορυφή του Ψηλορείτη.
Σας εύχομαι ένα καλό ξημέρωμα.
πηγη: rodiaki.gr
