ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΣΤΡΙΚΟΣ: Ο δρόμος της τιμής και του αγώνα έχει κόστος.
Ήταν αργά το βράδυ 29 Μάρτη 2024.
“Έφυγε πριν λίγο ο σύντροφος Θοδωρής Παστρικός, το παιδί των κανονιών”, μου ανακοίνωσε ο Στέργος. Το αίμα μου πάγωσε, το μυαλό μου σταμάτησε, η ψυχή μου μαύρισε. Μόνο τα μάτια λειτουργούσαν και άφησαν δυο δάκρυα να κυλήσουν στα μάγουλα και να βουίζουν το μεγάλο ΓΙΑΤΙ; Αργότερα όλα αυτά μετατράπηκαν σε ένα μηχανισμό θύμισης. Μια μεγάλη κινηματογραφική ταινία αναμνήσεων με αγώνες, με θυσίες, με προσφορές αλλά και με ζωή, κέφι και παρέες του Θοδωρή άρχισε να ξετυλίγεται. Στο τελείωμα της δεν έγραφε ΤΕΛΟΣ έγραφε ΤΙΜΗ.
Με τη στάση ζωής του ο Θοδωρής προστέθηκε στο πάνελ των αριστερών αγωνιστών της Δωδεκανήσου. Μετά τον Πάνο Μιχαηλίδη, τον Γιάννη Γιαννέζο, τον Θανάση Αναπολιτάνο, τον Μπάμπη Σαρρή χάνουμε άλλο ένα ιδεολογικό αποκούμπι και μια ιδεολογική σταθερά της αριστεράς.
Ο Θοδωρής ήταν ένα παιδί βγαλμένο από τα σπλάχνα της αριστεράς.
Γεννήθηκε την μέρα που η Ρόδος γιόρταζε την πρώτη επίσημη εκδήλωση ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου, 7 Μαρτίου 1948. Όπως μας έλεγε, οι φίλοι του τον φώναζαν “το παιδί των κανονιών” γιατί γεννήθηκε την ώρα των πανηγυρισμών. Και έφυγε χθες 29 Μαρτίου, δυο μέρες πριν την πραγματική ημερομηνία της ενσωμάτωσης στις 31-3-1947.
Ο πατέρας του και όλη η οικογένεια του ήταν “η σκάφη” μέσα στην οποία ζυμώθηκε ο Θοδωρής. Μια οικογένεια από εκείνες που με περηφάνια, αλλά και με κόστος, δεν έκρυβε ποτέ τις πολιτικές της τοποθετήσεις. Δεν συμβιβάστηκε. Ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές με καμάρι δήλωνε παντού ότι ανήκει στο κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας. Μας μιλούσε με συγκίνηση και περηφάνια για τον πατέρα του ο Θοδωρής, τον μπάρμπα Γιάννη. Εκεί μέσα, σ´ αυτή την οικογένεια, σφυρηλατήθηκε η προσωπικότητα του Θοδωρή Παστρικού. Εκεί μέσα έμαθε ότι η αριστερά είναι ο εκφραστής της ισότητας, της δικαιοσύνης, των αδικημένων, της ζωής και του Ανθρώπου. Ο μηχανισμός δράσης της είναι οι αγώνες και ο χώρος της ο δρόμος και τα πεζοδρόμια.
Ο Θοδωρής ήταν αυτοδίδακτος αριστερός που είχε αναφορά την καρδιά του και την ψύχη του.
Σ’ όλη του τη ζωή στάθηκε σαν ένας πραγματικός κομμουνιστής και αριστερός. Ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο σύντροφος εκείνος που σε κατακτούσε όχι με λόγια θεωρητικά, αλλά με πράξεις. Ηταν εκείνος ο σύντροφος που είχε μεταφράσει την Ιδεολογία στη γλώσσα του παραδείγματος και την ώρα της συζήτησης τα χρησιμοποιούσε. Ένας αριστερός θυμόσοφος, σταθερός ιδεολόγος που έπαιρνε τη ζωή, την έστυβε και έβγαζα ιδεολογία.
Ο Θοδωρής δεν ήταν απλά παρών σε όλες τις δράσεις της αριστεράς, ήταν αυτός που τις έπαιρνες στην πλάτη του και τις έκανε πράξεις. Τον θυμάμαι όταν κρεμόμαστε στα τείχη της μεσαιωνικής πόλης και κατεβάζαμε το πανό που έλεγε ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΓΑΖΑ. Τον θυμάμαι όταν την ημέρα της παρέλασης στις 7 Μάρτη κατεβάζαμε το πάνω στο Εθνικό Θέατρο και διαμαρτυρόμασταν για τον πόλεμο στο Ιράκ NO WAR τον θυμάμαι σταθερά πρωτοπόρο στους αγώνες για την προστασία του περιβάλλοντος, των ελεύθερων χώρων, των παραλιών.
Δεν ξεχνάμε βέβαια και την άλλη εικόνα, την εικόνα του Θοδωρή με το ποδήλατο και την φωτογραφική μηχανή, την εικόνα του Θοδωρή της μουσικής και του θεάτρου, την εικόνα του Θοδωρή των μπαρ και το γλεντιών.
Ο Θοδωρής ήταν η επιτομή της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς, της θυσίας, του αγώνα, της μάχης, του κεφιού, της παρέας. Αυτά ήταν τα στοιχεία που συγκρότησαν όλη του την πορεία.
Η ταπεινότητα ήταν το μεγαλείο της ζωής του.
Ποτέ δεν ζήτησε, ήταν αδιανόητο εξάλλου αυτό για το Θοδωρή, να εξαργυρώσει τους αγώνες του. Μόνο την εκτίμηση μας ήθελε να του εκδηλώνουμε.
“Ο δρόμος της τιμής και του αγώνα έχει κόστος”, έλεγε.
“Πιάστε τα όνειρα σας. Η ουτοπία είναι εφικτή”.
Ο Θοδωρής Παστρικός έφυγε χθες για να ανταμώσει το Νίκο Μπελογιάννη και τον Μανώλη Γλέζο που έφυγαν μια μέρα αργότερα, στις 30 Μάρτη και να γιορτάσει μαζί τους την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στις 31 Μάρτη.
Ο σύντροφος Θοδωρής πήρε μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μας και να ενα δισάκι με τις πανανθρώπινες αξίες της αριστεράς και μας έκανε φτωχότερους.
Σε αποχαιρετούμε σύντροφε με το πνευματικό εμβατήριο του Σικελιανού που τόσο πολύ σου άρεσε. https://youtu.be/
Θερμά συλλυπητήρια και μια μεγάλη αγκαλιά στην οικογένεια του, στη Μαρία, στην Αιμιλία και στο Γιάννη.
Ρόδος 30-3-24
Δημήτρης Γάκης
πρώην Βουλευτής Δωδεκανήσου
