Δημήτρης Γάκης: Η Ρένα Βενιανάκη κρατούσε ψηλά τη σημαία της αντικειμενικής ενημέρωσης και κόσμησε με το ήθος της το κύρος της ΕΡΤ

κάθε πρωί

να μας δονεί

της Βενιανάκη

η φωνή.

Η “συνταξιοδότηση” της Ρένας μας στερεί τη δυνατότητα και την ευχαρίστηση να ακούμε αυτή την βαριά Κρητική φωνή από τα ερτζιανά της ΕΡΑ Ρόδου.  Αυτή τη χαρακτηριστική φωνή που κρατούσε ψηλά τη σημαία της αντικειμενικής ενημέρωσης και κόσμησε με το ήθος της το κύρος της ΕΡΤ.

Είναι σίγουρο όμως ότι δεν την χάνουμε γιατί δεν μπορεί να ησυχάσει, δεν μπορεί να εγκαταλείψει το πάθος της δημοσιογραφίας, δεν μπορεί να στερηθεί το μικρόφωνο, δεν μπορεί να μείνει απαθής στις ειδήσεις και στα γεγονότα που τρέχουν στον τόπο μας. Είμαι σίγουρος ότι από κάποια άλλη πλευρά θα την ξανά απολαύσουμε. Και είναι απόλαυση η Ρένα Βενιανάκη γιατί καθιερώθηκε σαν μία Αρχόντισα της δημοσιογραφίας της Ρόδου, που τίμησε το δημοσιογραφικό λειτούργημα όσο λίγοι. Το πάθος της για τη δημοσιογραφία, ουσιαστικά δηλαδή για την παρουσίαση της αλήθειας και το πείσμα της να εκφράζει καθαρά χωρίς μισόλογα και χωρίς καμία σκοπιμότητα την άποψη της ήταν η ταυτότητα της.

Ήταν πολύ μεγάλη χαρά αν και ήταν δύσκολη δημοσιογράφος, να κουβεντιάζεις μαζί της.

Έχει την αγριάδα της έχει όμως και έντονο χιούμορ. Αυτά ήταν τα όπλα της στα οποία δεν μπορούσες να ανταπεξέλθεις εύκολα. Τα δημοσιογραφικά όπλα γιατί τα άλλα, τα προσωπικά της ήταν διαφορετικά.

Όποιος την γνώρισε έστω και λίγο ξέρει ότι η Ρένα είναι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, δοτικός,  έντονα συναισθηματικός και πολύ αλληλέγγυος. Όταν τσακωνόμασταν, γιατί τσακωνόταν εύκολα αλλά και ξεχνούσε πιο εύκολα το θυμό της, δεν άφηνε το χρόνο να σκεπάσει αυτή την “πληγή” του καυγά. Βιαζόταν να πάρει τηλέφωνο και να ζητήσει συγγνώμη εκεί που πίστευε ότι έκανε λάθος. Ήθελε όμως να έχεις την ίδια ανταπόκριση απέναντι της γιατί αλλοίμονο σου. Σε διέγραφε. Όταν έκανες λάθος έπρεπε γρήγορα να το αναγνωρίσεις και γρήγορα να ζητήσεις συγνώμη. Το όμορφο όμως είναι ότι σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις δεν άφηνε κάτι πίσω. Ξεχνούσε και σε έκανε να τα ξεχάσεις κι εσύ πάρα πολύ γρήγορα. Δεν θα γράψω άλλο γιατί θα μου κάνει παρατήρηση και θα μου λέει οτι βγάζω το χαρακτήρα της στο πληκτρολόγιο.

Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω ότι η Ρένα ήταν ο άνθρωπος που μου στάθηκε περισσότερο από τον καθένα στην δύσκολη περιπέτεια της υγείας μου.

Την ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.

Ρενάκι άνοιξε τα φτερά σου και πέτα ψηλά. Εχεις πολλά ακόμα να δώσεις, να μας δώσεις. Μπορείς και πρέπει να μετατρέψεις την πείρα σου σε μια καινούργια δυναμική προοπτική.  Θα είμαστε μαζί, κοντά, θα είσαι κοντά σε όλους είμαι σίγουρος όπως μέχρι τώρα. Το σπιράλ της δημιουργίας συνεχώς ανεβαίνει.

Ο Φοίβος η Δάφνη και ο Μήτσος θα σε χαίρονται και θα τους χαίρεσαι πιο πολύ. Θα πάρεις και θα δώσεις την τεράστια αγάπη που τους έχεις και σ’ έχουν.

Τι θα γίνει όμως με τον Ερτούλη;.