Καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις στο νησί | Της ΄Ελλης Καρανίκα

Καλοκαιρινές  πολιτιστικές εκδηλώσεις  στο νησί  

                                                          Της  ΄Ελλης  Καρανίκα

Το κείμενο αυτό είχε γραφτει, περισσότερο ως παρατήρηση παρά ως κριτική.Μέσα στην τραγική συγκυρία της πυρκαγιάς που καίει για μέρες τωρα την χώρα και στην γειτονικη μας Ροδο έχει πάρει ανεξέλεγκτη κατάσταση, είναι άκαιρο να μιλάμε για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Προφανώς, τόσο η ατομική ευθύνη στην πρόληψη αναλογικά, όσο και η πολιτική ευθύνη στην συνολική διαχείριση τετοιων φαινομένων στην τρέχουσα κλιματική αλλαγη, είναι εκφράσεις  κοινωνικοπολιτικού πολιτισμού. Παρόλα αυτά, ο σχολιασμός  διατηρεί μια επικαιρότητα για συγκριτική αξιολογηση  με στόχο αποκλειστικά τις εφικτές βελτιωτικές αλλαγές .

Το καλοκαιρινό Πρόγραμμα των καλλλιτεχνικών εκδηλώσεων στις τουριστικές κυρίως περιοχές, δίνει την δυνατότητα  ψυχαγωγίας  ντόπιων και ξενων επισκεπτών καθώς και και αναδειξης τοπικών πολιτιστικών λαογραφικών στοιχείων καθε περιοχής. Χαιρόμαστε να βλέπουμε τη δουλειά των τοπικών πολιτιστικών φορέων, των  παιδιών μας  στα σχολεία τους, τις καλλιτεχνικές δημιουργίες  ταλαντούχων συμπολιτών μας  ή τις  ανά διαστήματα  επαναλαμβανόμενες  μουσικές εκδηλώσεις με τοπικούς καλλιτέχνες που αποτελουν πάντα την  σίγουρη  εφεδρική πρόταση. Χαιρόμαστε επίσης να μετέχουμε σε πανηγύρια και εσπερινούς σε εξωκκλήσια, παρότι το λιβανι κατατροπώνεται από την τσίκνα των φαγητών, που αποτελεί αναπόσπαστη πρό(σ)κληση στην επισήμανση: «θα ακολουθήσει  παραδοσιακό πανηγύρι μετά την  θεία λειτουργία». Η παράδοση όλα τα υπομένει όλα τα συγχωρεί , για να παραφράσουμε τον Δημ. Λάγιο. Προφανώς δεν είναι η έλλειψη γνώσης ή προτάσεων στα αρμόδια όργανα που καθορίζουν το καλλιτεχνικό επίπεδο  κάθε προγράμματος εκδηλώσεων. Το οικονομικό είναι βασικό πρόβλημα στην επιλογή.Είναι όμως το μοναδικό; Τα φεστιβάλ που έχουν καθιερωθεί σε τόσα μέρη της χώρας , είναι ένας σημαντικός θεσμός καλλιτεχνικής δημιουργίας και εξωστρέφειας κάθε τόπου, που δεν έχει αποκλειστικά τουριστική ή ψυχαγωγική αξία.Ας μείνουμε μόνο στα γύρω νησιά μας : φεστιβάλ οικολογικού  ντοκυμαντέρ Ρόδου, ερασιτεχνικών θιάσων Σύρου, φεστιβάλ λύρας στην Κάσο,  κιν/κού εργαστηρίου Νισύρου, μουσικό φεστιβάλ  Αστυπάλαιας, φεστιβάλ τριων φεγγαρών στην Λέρο, ο ετήσιος θεσμός «το ποκίνημα των σφουγγαράδων» στην Κάλυμνο, φεστιβάλ βυζαντινής μουσικής  Πάτμου κ.α. Χωρίς σχόλια παρατίθενται ενδεικτικές εκδηλώσεις.

1. Δήμος Νισύρου

Α.Μουσικές εκδηλώσεις :Goran Bregovic , Κλεον.Δεμίρη, Ε. Βιτάλη, Παναγ.Μάργαρης, Γ. Αγγέλακας, Ε.Τσαλιγοπούλου,Π. Παπαδοπούλου, Γ.Μαργαρίτης, Ε.Ζουγανελη, Αδελφοι Στρατάκη,  Moses Remox-Indie Rock ,Mr Egglemons  &TheHeadfish   Folk Rock ,Ε.Αρβανιτάκη κ.α.

Β.Κινηματογραφικες εκδηλώσεις: Εβδομάδα προβολής ταινιών ( «Ηφαιστειαδα 2023»)

γ.Εκδηλώσεις πολιτικού και πολιτιστικού λόγου:  «Διάλογοι της Νισύρου» μικρή σύνοδος (τριήμερο): Εκπρόσωποι της Ελληνικής Κυβέρνησης, πολιτικοί και ακαδημαϊκοί, αναλύουν και πραγματεύονται θέματα όπως: Ενεργειακή μετάβαση, Νησιωτικότητα και Ψηφιακή Μεταρρύθμιση,Νησιωτική Ελλάδα: Μονοπάτια Φύσης και Πολιτισμού

2.Δήμος Λέρου

Το Προγραμμα  εξαιρετικής ποικιλιας   πολιτιστικων εκδηλωσεων του Δημου  για το καλοκαιρι  συμπεριλαμβανει πληθος  καλλιτεχνικων, λαογραφικων, πολιτιστικων εκδηλωσεων σε καλαισθητη εκδοση 32 σελιδων, ( ηλεκτρ/κή διευθυνση WWW.LEROW .GR)

3.Δήμος  Πάτμου

Α. Κινηματογραφικο Φεστιβαλ Aegean film festival-ήδη τρεχει

Β.Φεστιβάλ Κλασικης μουσικης με ορχήστρες απο Ιταλία (Αυγουστο)

Γ.Φεστιβάλ Εκκλησιαστικής –Βυζαντινής  Μουσικής –Θεσμος πλεον στο νησί (Αυγουστο-Σεπτέμβριο

(Για αποφυγή  συσχετίσεων μεγέθους Δήμου, παρότι  δεν αποτελούν και τεκμηριωμένον αντίλογο, δεν αναφέρονται προγράμματα  μεγαλύτερων νησιών, έκδηλα  διαφορετικών  κριτηρίων επιλογής:  Δημος Ρόδου,Ναξου,  Σύρου κλπ (βλέπε ιστοσελίδες)

Θα ήταν ενδιαφέρον να αναζητηθούν  από τους αρμόδιους ,τρόποι  καθιέρωσης και στο νησί μας  ενός καλλιτεχνικού σταθερού θεσμού. Είχε ξεκινήσει πριν χρόνια  το κιν/κό φεστιβάλ ιατρικών ταινιών της  με καλλιτεχνική επιμέλεια  της αείμνηστης Λουκίας Ρικάκη, ακολούθησε η προσπάθεια για το φεστιβάλ Φιλαρμονικών,  με την φροντίδα του άξιου  Μαέστρου μας κ.Θ.Πουλιού και σταμάτησαν  είτε για  το κόστος είτε για διαφορετική πολιτιστική πολιτική. Ακόμη και οι Αυγουστιάτικες Πανσέληνοι σε εμβληματικά  αρχαιολογικά μέρη, ανεστάλησαν.  Θα ήταν ευχής έργο να γίνουν από τον Δήμο προσεγγίσεις συνεργασίας για δημιουργία ενός ετήσιου θερινού καλλιτεχνικού θεσμού με τοπικό προφίλ , πέρα από τα γνωστά κι επαναλαμβανόμενα  δρώμενα :Π.χ. με το νέο δρατήριο Δ.Σ. του  ΔΙΙΚ  για δημιουργία ενός πολιτιστικού  θεσμού που θα απευθύνεται σε όλη την τοπική κοινωνία , όχι μόνο στο ιατρικό σώμα, με την  διαχρονικά παρούσα και δραστηρια ΚΙΛΕΚΩ ή έστω σε συνεννοηση με γειτονικούς δήμους  για μεταφορά σχημάτων,  εξαντλώντας  προσπάθειες  και προς τους  τουριστικούς   οικονομικούς παράγοντες, που νοιάζονται (;) για τις  εντυπώσεις των ξένων πελατών τους σχετικά με τις εικόνες που μεταφέρουν απο τον τόπο διακοπών τους.

Η εποχή που το μπουζούκι και  το συρτάκι, μαζί με το ελληνικό νησιωτικό φολκλόρ  ήταν η κύρια πρόταση  καλλιτεχνικής ατραξιόν  στους  τουρίστες, έχει (ευτυχώς!) περάσει. Αλλά και ανάμεσα στους  ντόπιους, οι περισσότεροι συμφωνούν  ότι το επιχείρημα «αυτά θέλει ο κόσμος», χάνει εδαφος . Δεν καθίσταται πετυχημένη μια εκδήλωση αποκλειστικά από την μεγάλη προσέλευση κόσμου ούτε από την παρουσία δημοφιλών τηλεοπτικών σελεμπριτις, άσχετων με την εκδήλωση.Όλο και περισσότερος ζητά την ανάδειξη λιγότερο προβεβελημένων σημείων της πόλης (ορθολογικό το αίτημα κατοίκων πλατ.Κονίτσης), περισσότερος  κόσμος αξιολογεί,(συγ)κρίνει , αναζητώντας  μέσα από τις  πολιτιστικές εκδηλώσεις να του δοθεί η δυνατότητα να  συμμετάσχει σε  σύγχρονες  προτάσεις που θα  τον ψυχ-αγωγήσουν  αλλά και θα του  δείξουν  νεότερες  διαδρομές της καλλιτεχνικής  εγχώριας δημιουργίας, δηλ. ένα ρόλο διαπαιδαγωγικό, χωρίς να συνυπογράφει πάντα κάποιες υπερβολικές, υποκειμενικές, περιγραφές  των θεαμάτων («ονειρικό, ανεπανάληπτο, μοναδικό» κλπ). Τέτοιες επιλογές δεν  ταυτίζονται οπωσδήποτε με τον  ελιτισμό μιας  δυσνόητης κουλτούρας για  αντιπαράθεση στην ψευτοδημοκρατία  μέτριων ή κακών   διασκεδαστικών προτάσεων στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης  «λαϊκότητας». Η αληθινή τέχνη  έχει το προνόμιο να  γίνεται αμέσως  κατανοητή και να αγγιζει  τη καρδιά και το νου  του πιο αμύητου στα πολιτιστικά  αποδέκτη.Αυτό την ξεχωρίζει από τις απομιμήσεις της .Κι από αυτή έχουμε ζωτική ανάγκη, όλες τις εποχές του χρόνου.