Έφυγε από τη ζωή ο αγαπητός συμπολίτης μας Μπάμπης Σαρρής

Είχε διατελέσει σε κορυφαίες συνδικαλιστικές θέσεις και είχε έντονη αντιδικτατορική δράση

Έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 71 ετών, ο συμπολίτης μας  Μπάμπης Σαρρής, ο οποίος είχε αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική και κοινωνική δράση επί πολλές δεκαετίες στο νησί μας. Η κηδεία του θα γίνει στην 1 το μεσημέρι της Τετάρτης, από τον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στις Καλυθιές.

Ο Μπάμπης (Χαράλαμπος Σαρρής) είχε γεννηθεί στο νησί της Κω (γιος του μακαριστού παπά Γιώργη Σαρρή), αλλά μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο της Ρόδου καθώς η πρεσβυτέρα μητέρα του έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή. Ο πατέρας του ήταν ιερέας, που μετατέθηκε από την Κω στη Ρόδο.

Ο ίδιος πολιτικοποιήθηκε ιδαίτερα έντονα στην περίοδο της δικτατορίας, δίνοντας μάχη για τις ιδέες και τις απόψεις του μέσα από τις οργανώσεις νέων που μάχονταν τότε ενάντια του καθεστώτος.

Εργάστηκε για περισσότερα από 30 χρόνια στον ΟΤΕ, όπου επίσης ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση και αντίστοιχα μέχρι και τη θέση του γενικού γραμματέα της διοίκησης του ΕΚΡ (για τέσσερα χρόνια επί προεδρίας του Γιάννη Σαρικά) ενώ  υπηρέτησε επίσης για πολλά χρόνια και σε διάφορες θέσεις της ΟΜΕ ΟΤΕ και της διοίκησης του ΕΚΡ.

Το τελευταία χρόνια  αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα υγείας και για τον λόγο αυτό είχε αποσυρθεί από τα κοινά.

Συλλυπητήριο του  Βασίλη Υψηλάντη

«Η είδηση της απώλειας του Μπάμπη Σαρρή με έχει γεμίσει θλίψη. Έχασα τον καλόκαρδο φίλο και μεγάλο αγωνιστή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με την έντονη και συνεπή συνδικαλιστική του δράση. Πορεύτηκε στις νομαρχιακές εκλογές του 2006 μαζί μου και και με την ανεξάρτητη νομαρχιακή μας παράταξη ΔΩΔΕΚ και εξελέγης νομαρχιακός σύμβουλος. Τα Δωδεκάνησα τα υπηρέτησες με αγάπη, σωφροσύνη και πάθος. Θα είναι πάντα στις καρδίες μας.»

Συλλυπήτηριο της Μίκας Ιατρίδη 

Οι Καλυθιές, αλλά και όλη η κοινωνία του Ρόδου, είναι από χθες το βράδυ πολύ πιο φτωχές. Ο Μπάμπης Σαρρής, ένας αυθεντικός και δοτικός άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας.

Ο Μπάμπης ήταν ένας οικογενειακός και αδερφικός φίλος και η απώλεια του με έχει συγκλονίσει βαθύτατα. Τον ζούσαμε στο χωριό μας, αλλά και σε όλη τη Ρόδο, πάντα με το μοναδικό του χαμόγελο, τη ζεστή καρδιά και το αδιαμφισβήτητο αγωνιστικό του πνεύμα.

Ήταν πάντα δίπλα σε όλους, να προσφέρει τον καλύτερο του εαυτό, τη γνώμη του και τη συμβουλή του. Πιστός στις ιδέες του και τις αξίες του, τις οποίες κρατούσε σαν φυλακτό και τις μετουσίωνε σε στάση ζωής.

Δεν υπάρχουν λόγια. Τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στη σύντροφό του, τα αδέρφια του και τους οικείους του.

Αγαπημένε μας Μπάμπη, καλό σου ταξίδι…

Δημήτρης Γάκης: Γιατί ρε Μπάμπη;

Άδειασαν όλα μέσα μου όταν άκουσα μέσα σε λυγμούς τον Κώστα τον αδερφό του Μπάμπη Σαρρή να μου ανακοινώνει ότι ο Μπάμπης μας «έφυγε».
Είναι απίστευτο, αδιανόητο ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα να μας εγκαταλείπει. Για πρώτη φορά μας εγκαταλείπει αυτός που ήταν πάντα κοντά μας, δίπλα μας, το στήριγμα μας. Γιατί ρε φίλε;
Το μυαλό γύρισες 40 χρόνια πίσω όταν τον πρωτογνώρισα και αρχίσαμε να δίνουμε μαζί την μάχη για την αλλαγή της κοινωνίας. Όταν ενώσαμε τα όνειρα μας για το πως θέλαμε να να κάναμε τον κόσμο καλύτερο. Ο Μπάμπης δεν ήταν μόνο ένας αγνός αγωνιστής, ιδεολόγος. Ήταν κυρίως ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη, συμπόνια, αλληλεγγύη. Ηταν απίστευτα τα αποθέματα ψυχής που διέθετε, ήταν ανεξάντλητη η δοτικότητα του. Το μεγάλο παιδί, ο μεγάλος φίλος, ο μεγάλος πατέρας για πολλούς απο εμάς στον οποίον προσφεύγαμε για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Ατέλειωτες ώρες κουβέντας, ατέλειωτες. Μεγάλη ευαισθησία. Δεν υπήρχε άνθρωπος που ο Μπάμπης να τον αποφεύγει. Ήταν με όλους κοντά πραγματικά ήταν σε όλους δίπλα. Μια μεγάλη ευαισθησία που είχε δημιουργηθεί στα παιδικά του χρόνια, στην οικογένειά του, στη διαδρομή της ψυχικής του διαμόρφωσης. Έχασε γρήγορα τη μητέρα του. Ο παπα-Σαρρής τα έκανε όλα τέλεια. Κατάφερε να μεγαλώσει τρία αγόρια και μία κόρη και να διαμορφώσει τέσσερις υπέροχους ανθρώπους. Τον γνώρισα τον Μπάμπη όταν πρωτοήρθα στη Ρόδο τότε μέσα από το κομμουνιστικό κόμμα στην παρέα του Γιαννεζου του Νικολάου του Ψαρολογάκη του Μαυρουδή στον ΟΤΕ. Δε σε κέρδιζαν απλά, σε κατακτούσαν αυτοί οι Άνθρωποι.
Μια άδολη διαδρομή γεμάτη όνειρα, πάλη αλλά και κέφι παρέα και ψυχικό δέσιμο 40 χρόνια κοντά. Ήταν έκπληκτη η δυνατότητα και ικανότητα του Μπάμπη να κάνει φίλους, να τους δίνει αλλά και εκείνοι να του δίνουν τα πάντα. Φίλους δυνατούς, αδερφούς απο επιλογή. Κουράγιο Νίκο.
Συνδικαλιστής στον ΟΤΕ, στο Εργατικό Κέντρο, στους συνταξιούχους πρόσφατα μα κυρίως συνδικαλιστής της ζωής.
Το αποκούμπι όλων μας για όλα τα προβλήματα μας. Αναρωτιόμουν πολλές φορές πως άντεχε να μας νταντεύει όλους. Ήταν ο καλύτερος ο πιο βαθύς μου φίλος ο Μπάμπης. Μεγάλη απώλεια. Δεν ξέρω αν μπορέσω να ξαναγεμίσω το μέσα μου, ξέρω όμως ότι ποτέ δεν θα τον ξεχάσω τον Μπαμπίνο.
Μία μαύρη τρύπα η απώλεια του Μπάμπη για την κοινωνία της Ρόδου που απορροφά ένα μεγάλο κομμάτι του συναισθηματισμού μας.
Δεν ξέρω τι μπορώ να πω στην Μοσχούλα, την αγαπημένη του σύντροφο και στα αγαπημένα του αδέρφια τον Κώστα τον Αντώνη και την Άρτεμις, σίγουρα ενώνω τον βαθύ πόνο μου με το δικό τους. Στο ταξίδι του ο Μπάμπης παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μας.
Δημήτρης Γάκης