«Αυτόν τον Θεό που έχεις εσύ, έχω κι εγώ…»!

Μπήκε με βάρκα, παράνομος μετανάστης, δούλεψε πολύ και του πήγε καλά η ζωή

Συνέντευξη στη
Ροδούλα Λουλουδάκη

Ο Νίπο, που τον φωνάζουν Ηλία, ήρθε από το Μπαγκλαντές πριν από 19 χρόνια, παιδάκι ακόμα. Πέρασε με βάρκα από την Τουρκία, δούλεψε παντού και όταν του είπαν να τα παρατήσει και να έρθει στη Ρόδο «γιατί ήταν καλύτερα τα πράγματα…», καθάριζε ένα σκάφος στο Μανδράκι.

Δούλεψε, δούλεψε, δούλεψε και μέσα στην καραντίνα έφτιαξε το δικό του μαγαζάκι σε μια γειτονιά της Ρόδου που οι άνθρωποι του χαμογελούν, κι εκείνος ανταποδίδει με ευγένεια.

Δεν θα την καταλάβει τη λέξη «ανταποδίδει» ο Νίπο, αν τη διαβάσει τώρα! Θα τη διαβάσει όμως γιατί έμαθε μόνος του να διαβάζει ελληνικά, όπως και όλα μόνος του τα έκανε. Μια πορεία άξια λόγου από έναν μετανάστη τρίτης χώρας που κάποτε έβαζαν το πρόσθετο «λαθρό», λες και ήταν εμπόρευμα.

Έλειπε στη χώρα του όπου έχει γυναίκα και γιο όταν πήγα να τον ψάξω, πρώτη φορά.
Και τώρα που τον βρήκα ξεσκόνιζε τα πατατάκια, τα κουτιά, τα νερά, γυάλιζε τα πάντα.

«Στην Ελλάδα ήρθα πριν από 19 χρόνια», μου λέει. «Δεν ήταν καθαρά δική μου απόφαση. Έχασα τον πατέρα μου, ήμουν ο μεγαλύτερος από τα παιδιά της οικογένειας και η μητέρα μου, μου είπε να πάω να δουλέψω στο εξωτερικό και να στέλνω τα χρήματα. Ήρθα μέσω Τουρκίας σαν τουρίστας και μπήκα στην Ελλάδα ως μετανάστης, παράνομα με βάρκα. Βρήκα άνθρωπο που έφερνε μετανάστες από την Τουρκία στην Ελλάδα, του μίλησα και τον πλήρωσα. Βγήκαμε κάπου κοντά στην Κόρινθο».

Στη Ρόδο γιατί ήρθες;
Στη Ρόδο ήρθε πρώτος ένας ξάδελφός μου που δουλεύει σε φούρνο και είπε σ’ εμένα και σε έναν άλλο ξάδελφο να έρθουμε στη Ρόδο για δουλειά γιατί στην Αθήνα είναι πιο δύσκολα. Ήτανε το 2010.

Πού δούλεψες για πρώτη φορά;
Καθάριζα ένα σκάφος στο Μανδράκι. Καλοκαίρι δούλεψα και μετά δούλεψα σε εστιατόριο-καφέ, στην κουζίνα. Το ίδιο αφεντικό με πήγε στο χωριό του και δούλεψα στα χωράφια δύο χρόνια. Ύστερα ήρθα στην πόλη, δούλεψα στο καρνάγιο όπου έτριβα και έβαφα τα σκάφη. Μετά δούλεψα σε περίπτερο, περίπου οκτώ χρόνια. Ύστερα ήθελα να κάνω κάτι δικό μου.

Μπράβο σου που τα κατάφερες!
Ναι, τα κατάφερα. Δόξα τω Θεό, τα κατάφερα. Όταν κυνηγάς κάτι πάρα πολύ θα σου έρθει, αυτό ξέρω εγώ.

Οι Ροδίτες, σ’ αγαπάνε και σε στηρίζουνε όπως έχω καταλάβει.
(χαμογελάει)… Ναι, η αλήθεια είναι αυτή. Θέλει σκληρή δουλειά, να αφοσιωθείς και τότε μπορεί να πετύχεις. Κι άλλοι δουλεύουν, αλλά μπορεί να μη θέλουν να κάνουν δική τους δουλειά. Εμένα ο παππούς μου ήταν έμπορος, και ο μπαμπάς μου ήταν έμπορος.

Είσαι και καλό παιδί, γι’ αυτό σε δέχτηκαν;
Εγώ αν με ρωτήσουν θα πω «είμαι καλό παιδί», αλλά οι άλλοι ξέρουν τι είμαι, καλός ή κακός.

Καλά τα μιλάς, τα ελληνικά!
Τα ελληνικά είναι δύσκολη γλώσσα. Έμαθα μόνο για να μιλήσω και να καταλάβω. Μπορεί να μην τα μιλάω πολύ σωστά, να κάνω λάθη, αλλά ο άλλος άμα θέλει μπορεί να με καταλάβει, τι θέλω να πω. Κι έμαθα και να διαβάζω ελληνικά, αλλά μερικές λέξεις τις διαβάζω και δεν ξέρω τι είναι. Έμαθα μόνος μου.

Σε φωνάζουν «Ηλία», αυτό είναι το όνομά σου;
Το «Ηλίας» είναι όνομα του πατέρα μου που το έδωσα και στον γιο μου. Έχω έναν γιο στο Μπαγκλαντές. Το έχουμε κι εμείς αυτό το όνομα, προέρχεται από τον προφήτη Ηλία και το δικό μας. Το δικό μου το κανονικό είναι «Νίπο». Κόψε το «πι», βάλε το «κάπα».

Μίλησες πριν για το Θεό! Για ποιον Θεό;
Ο Θεός είναι ένας, ένας Θεός υπάρχει. Αν υπήρχανε πολλοί Θεοί, θα κάνανε φασαρία Θεός με Θεό! Άλλος Θεός θα έλεγε «οκτώ η ώρα θα βγει ο ήλιος…», ο άλλος θα έλεγε «όχι, δέκα η ώρα να βγει ο ήλιος…». Θα κάνανε φασαρία μεταξύ τους. Ένας Θεός υπάρχει, κι αποφασίζει τι θα γίνει στον κόσμο. Αυτόν τον Θεό που έχεις εσύ, έχω κι εγώ.

Η οικογένειά σου είναι στο Μπαγκλαντές;
Ναι, κι εγώ κάθε χρόνο πηγαίνω.

Έχεις όνειρα, ποια είναι τα όνειρά σου, τι θέλεις να κάνεις;
Ναι, έχω. Όταν πεθάνω να μην πούνε ότι ήμουνα κακός άνθρωπος. Να φύγω ήσυχος.

Έμπαινε κόσμος, του μίλαγε με το μικρό του όνομα, τους ρώταγε για την οικογένεια… Μια κανονική μέρα, σ’ ένα κανονικό μαγαζί.

Πηγή: https://www.rodiaki.gr/article/494273/ayton-ton-theo-poy-exeis-esy-exw-ki-egw