Της Κατερίνας Παπαθωμά-Μαστοροπούλου

Το συμπαθέστατο ερπετό έγινε πολύ αγαπητό στο ευρύ κοινό και μέσω του Αισώπου. Oταν παρουσία όλων των ζώων του δάσους το βραδυκίνητο πλάσμα νίκησε (διέσυρε για την ακρίβεια) σε αγώνα δρόμου τον ωκύποδα λαγό· αναμέτρηση που ο ίδιος προκάλεσε για να τη χλευάσει δημοσίως. Ο σίγουρος για τη νίκη του, πολύ πριν από την τελική ευθεία, έκανε στάση αλαζονείας κι αφού έφαγε καρότα μέχρι σκασμού, βυθίστηκε πρησμένος σε πολύωρο ύπνο. Οταν ξύπνησε ήταν αργά, καθώς η χελώνα είχε κόψει το νήμα συνεχίζοντας με το κεφάλι ψηλά, έξω από το καβούκι της, την αργόσυρτη πορεία προς τη μακροβιότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διαιτησία της αλεπούς σε αυτή την εξόχως διδακτική –πρωτίστως για τους μεγάλους– ιστορία χαρακτηρίστηκε υποδειγματική. Λεπτομέρεια: Ολα τα στοιχήματα, χορτοφάγων και σαρκοβόρων, ήταν υπέρ του λαγού. Αυτά στον μύθο. Επάνω, ο Οδυσσέας έχει γαντζωθεί από μια γιγάντια καλόκαρδη θαλάσσια χελώνα που τον βοηθάει ν’ απομακρυνθεί από το στενό Σκύλλας και Χάρυβδης, όπου το καράβι του έγινε κομμάτια. Διακρίνεται και μια αγριοσυκιά, από τα κλαριά της οποίας νωρίτερα είχε αρπαχτεί για να σωθεί ο πολυμήχανος ήρωας, (μελανόμορφος σκύφος, αρχές 5ου αιώνα π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Παλέρμου. «Ελληνική Μυθολογία», τόμος «Τρωικός Πόλεμος», Εκδοτική Αθηνών).
Δεν πίστευε όμως στα μάτια του, όταν έκπληκτος εντόπισε τα κομμάτια της χελώνας, που έμεναν ακριβώς στην ίδια θέση από τότε! Αγόρασε το μέρος εκείνο και έκτισε βίλα, η οποία δεσπόζει, διακριτικά πάντως, πάνω από τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο προς το διεθνές αεροδρόμιο της Κω. Και το όνομα αυτής, όπως δείχνει μεγαλογράμματη επιγραφή: «Villa Tartaruga» (Βίλα Χελώνα!).
Πηγή: Καθημερινή
Μπραβο. Μαθαμε κ κατι ενδιαφέρον.(από τα υπόλοιπα δεν γλυτώνουμε_
την ηξερα την ιστορια απο τον πατερα μου,πολυ συγκινητικη
τετοια άρθρα θέλουμε !