Η Αΐσα Κελέσογλου, τόλμησε και κέρδισε
Συνέντευξη στη
Ροδούλα Λουλουδάκη
Είναι 18 ετών και πέτυχε, φεύγοντας τα τελευταία χρόνια από τη Ρόδο, να κερδίσει τον τίτλο της τρίτης καλύτερης μαγείρισσας των σχολών μαγειρικής της Ελβετίας, ένα πολύ σημαντικό βραβείο με δεδομένη την έμφαση που δίνεται στη χώρα αυτή.
Η Αΐσα Κελέσογλου, από την Ιαλυσό, έκανε το άλμα και το μέλλον της διαγράφεται λαμπρό. Την ακούω στο τηλέφωνο να μου μιλάει από τη Ζυρίχη, στο τέλος μίας ακόμα πολύ κουραστικής μέρας για εκείνην αφού και εργάζεται, και παρακολουθεί τη σχολή, και μετείχε τους τελευταίους μήνες στη διαδικασία του διαγωνισμού με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Χαρά και περηφάνια για εκείνην παρακολουθώντας το σόου που ακολούθησε, χαρά και περηφάνια γι’ αυτά τα παιδιά που δυστυχώς φεύγουν, αλλά ευτυχώς πετυχαίνουν!
«Είμαι Ροδίτισσα», μου λέει. «Ο πατέρας μου και η αδελφή μου η Σολέι, συνεχίζουν να ζουν στη Ρόδο, κι εγώ με τη μητέρα μου που είναι Ελβετίδα, πριν από πέντε χρόνια εγκατασταθήκαμε στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Μέχρι τη Β΄ Γυμνασίου ήμουν στη Ρόδο. Δημοτικό Σχολείο στο 3ο Ιαλυσού, στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στην Ιαλυσό και πηγαίνοντας στη Ζυρίχη φοίτησα τρία χρόνια στο Γυμνάσιο. Η μαγειρική μού άρεσε από πολύ μικρή. Όταν η μαμά μου μαγείρευε ήθελα να είμαι δίπλα της να φτιάχνω και εγώ πράγματα. Το πρώτο που έφτιαξα πολύ μικρή ήταν μία χωριάτικη σαλάτα. Δεν είναι για όλους η μαγειρική. Πρέπει να σ΄ αρέσει. Όσο πήγαινε έφτιαχνα και πιο πολύπλοκα πράγματα. Έρχονταν οι φίλες μου στο σπίτι, μαγείρευα για εκείνες, κι έλεγαν ότι είναι πολύ ωραίο. Στη Ζυρίχη πήγα τρία χρόνια στο Γυμνάσιο και μπήκα στη σχολή μαγειρικής που τώρα βρίσκομαι στον 2ο χρόνο της. Στην Ελβετία λέμε ότι «η σχολή είναι δουλειά»! Δηλαδή δουλεύω, αλλά μία φορά την εβδομάδα πάω και στη σχολή μαγειρικής».
Πού δουλεύεις στη Ζυρίχη;
Δουλεύω ως μαγείρισσα σε γηροκομεία. Πριν σε ιδιωτικό και τώρα σε δημόσιο. Τα γηροκομεία στην Ελβετία είναι σε πολύ καλό επίπεδο.
Από το γεγονός ότι μαγειρεύεις εσύ η βραβευμένη, το κατάλαβα!
Ναι, έχουν καλό φαγητό. Στο γηροκομείο που εργάζομαι τώρα και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Ζυρίχης φιλοξενούνται 100 ηλικιωμένοι. Κάποιοι φέρονται και ζουν σαν να είναι πολύ νέοι, άλλοι είναι κατάκοιτοι και τους φροντίζουν, εμείς μαγειρεύουμε και γι’ αυτούς. Στην Ελβετία οι άνθρωποι εργάζονται μέχρι τα 62 τους και μετά υπάρχουν πολλά γηροκομεία, για τα οποία πληρώνουν, αλλά εκεί κάνουν πολλά προγράμματα. Έρχονται μέχρι τραγουδιστές για να τραγουδήσουν και να χορέψουν μαζί τους.
Στο διαγωνισμό μαγειρικής πώς αποφάσισες να πας;
Ο αρχηγός μου στη σχολή είδε τι έχω μέσα μου και τι μπορώ να κάνω και με ρώτησε αν θέλω να πάρω μέρος σ’ αυτό το διαγωνισμό ο οποίος αφορά σπουδαστές από τις πάρα πολλές σχολές μαγειρικής της Ζυρίχης. Στην αρχή το φοβήθηκα γιατί ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο και με δεδομένο ότι δεν είχα πολύ χρόνο, θα μου δημιουργούσε στρες. Έστειλα ωστόσο το βιογραφικό μου. Εκατό σπουδαστές από όλη την Ελβετία σε σχολές μαγειρικής πήραν μέρος στο διαγωνισμό, έγινε επιλογή των εννέα μεταξύ των οποίων ήμουν κι εγώ. Αυτό το έμαθα τον Δεκέμβριο. Και τώρα τον Μάρτιο έμαθα ότι κέρδισα το 3ο βραβείο.
Το 3ο βραβείο σε όλη την Ελβετία! Εντυπωσιακό για ένα κορίτσι 18 ετών που ζούσε μέχρι πριν λίγο στη Ρόδο! Πώς έγινε η διαδικασία;
Στις 30 Μαρτίου και σε συγκεκριμένο χρόνο έπρεπε να ετοιμάσουμε δύο γεύματα που περιελάμβαναν πρώτο και δεύτερο πιάτο, το καθένα. Ο χρόνος που είχαμε για να το κάνουμε ήταν δυόμιση ώρες. Έξι κριτές ήταν μαζί μας στην κουζίνα για να δούνε αν όλα γίνονται με τον προκαθορισμένο τρόπο, το πώς κινούμαστε και αν είμαστε καθαροί ή τσαπατσούληδες στην κουζίνα. Οι κριτές έξω από την κουζίνα δοκίμαζαν τη γεύση, ενώ μέτρησε και η εμφάνιση των φαγητών.
Τι φαγητά ετοίμασες εσύ;
Η βάση που μας έδωσαν για να αυτοσχεδιάσουμε ήταν το κρέας και η κρέμα γάλακτος. Έτσι, το 1ο μου γεύμα ήταν: μοσχάρι με βαλσάμικο καρότο, σιμιγδάλι κουάρκ, πουρέ σέλινου, μειωμένη βιολογική κρέμα γάλακτος με φυτικό λάδι και τραγανό ρολό. Το 2ο γεύμα μου ήταν: αφρός πατάτας, ρολό πατάτας με τσάτνεϊ βερίκοκου, κολοράμπι με κρέμα ρεβιθιού, βερμπένα μαγιονέζα και φαγόπυρο, ένα ρολό ραπανάκι, με ελληνικό γιαούρτι και αρακά και ένα αυγό κερί.
Δύσκολο!
Ήμουνα η μόνη που έστειλα τα γεύματα στην ώρα τους. Όλοι οι άλλοι είχαν καθυστέρηση μέχρι και επτά λεπτών. Στη συνέχεια έπρεπε να αναπτύξεις το σκεπτικό σου στους κριτές, με βάση τις οδηγίες που σου είχαν δώσει. Στο τέλος και οι τρεις που κερδίσαμε ήμασταν γυναίκες. Το βλέπετε και στο σόου που έγινε για τη βράβευση όπου εκεί είχα κοντά μου και τη μαμά μου.
Τι συνεπάγεται αυτό σου το βραβείο, τι σου έφερε ήδη;
Κέρδισα δώρο ένα σετ μαχαιριών και μία εβδομάδα σε άλλη πόλη, σ΄ ένα διάσημο σεφ προκειμένου να δω πώς δουλεύει και να πειραματιστώ κι εγώ. Από τη βράβευσή μου έχω γίνει πολύ γνωστή στο χώρο και έχω συνεχείς επαφές με τον κόσμο της μαγειρικής στην Ελβετία οι οποίες μπορεί να μου ανοίξουν δρόμους και να μου δώσουν ευκαιρίες.
Αν ήσουν στη Ρόδο όλα αυτά τα χρόνια πώς θα ήταν τα πράγματα για σένα;
Δεν θα μου δινόταν καμία ευκαιρία. Στην αρχή δεν ήμουν ευτυχισμένη που ήρθα, δεν ήταν δική μου επιλογή. Κατάλαβα όμως πόσο σημαντική εξέλιξη ήταν αυτή για τη ζωή μου.
Τι όνειρα έχεις;
Με ρώτησαν και στο σόου. Τους είπα «να γίνομαι καλύτερη σ’ αυτό το επάγγελμα και όταν τελειώσω τη σχολή, να συνεχίσω να ψάχνω σε βάθος και να δημιουργώ».
Τους τελευταίους πολλούς μήνες η Αΐσα, δούλευε κανονικά στο σχολείο, και σπούδαζε στη σχολή και ήταν και στον διαγωνισμό. Δύσκολη περίοδος, γεμάτη στρες που της έφερε όμως επιτυχίες.
Στις 22 Απριλίου έρχεται για μία εβδομάδα στη Ρόδο για να ξεκουραστεί και είναι ευτυχισμένη γι’ αυτό.
