«..Τον πόλεμο τον χάνει, όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει…» Γράφει η ΄Ελλη Καρανίκα

«..Τον πόλεμο τον χάνει, όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει…»

΄Ελλη Καρανίκα

Συντ. Διευθύντρια  Αναισθ/κου Τμημ- Ιατρείου Πόνου

Πριν λίγες ημέρες , με την ευκαιρία συμπλήρωσης ενός έτους από τον θανατο της Φώφης Γεννηματά από  καρκίνο μαστού, παρακολουθήσαμε στα ΜΜΕ πολλές  συγκινητικές δηλώσεις απο την οικογενεια της,το φιλικο της περιγυρο, τους συνεργατες της, κομματικές οργανώσεις, πολιτικους αλλων κομματων, επωνυμους, ανωνυμους  κ.α. σχετικα με τον πρόωρο θάνατό της. Αναποφευκτα ολη αυτη η δημοσιοτητα δημιουργει αντανακλαστικη ενσυναισθηση για  την περιπτωση της νεας και δραστηριας πολιτικου και αντίστοιχη  προβολή στον εαυτο μας, ιδιαιτερα στις γυναικες που βιωσαν πριν χρονια τον καρκινο μαστου ή βρισκονται τωρα σε θεραπεια και ειναι φυσικο να φοβουνται, να κάνουν ανάλογους συνειρμούς  και να αποθαρρυνονται  .

Το ιδιο διαστημα, περασε σχεδον αθορυβα η συμβολική και τιμητική τιμητική (αν και πολύ επιλεκτική) συναντηση της Προεδρου της Δημοκρατίας, στο Προεδρικό Μεγαρο, με έξι γυναίκες που είχαν έρθει αντιμέτωπες με καρκίνο, βρισκόμενες σε διαφορετικά στάδια, είτε θεραπείας, είτε αποθεραπείας.Οι γυναικες μιλησαν  για την εμπειρια του καρκινου τους, τις σκεψεις, τις αλλαγες στην ζωη τους μετα την θυελλώδη περιπετεια της υγείας τους.

Ειναι λογικο η περιπτωση της Φ.Γεννηματα να απασχολησε και να απασχολει ευκαιριακά την δημοσιοτητα και να επηρεαζει περισσοτερο τον γυναικειο πληθυσμο με ή χωρις την επειρια του καρκινου μαστου.Ηταν νεα, προβεβλημενη, εκανε τους ελεγχους και τις θεραπειες που συστηθηκαν ,ειχε περασει τον καρκινο κι αυτος εκανε υποτροπη!(«Τι να πουν οι αλλες γυναίκες χωρίς τις δυνατότητες και την φροντιδα της Φωφης»;-αυθορμητο το ερωτημα)

Προφανως,δεν υπάρχει αρρώστια ή θεραπεία με εκατό τοις εκατό ίαση ή θνησιμότητα!

Εντουτοις, σε επιστημονικη συζητηση, στο πλαισιο ιατρικου συνεδριου που συμμετειχα πολύ πρόσφατα, με θεμα την διαχείριση του καρκίνου,  η περιπτωση της Φ.Γ. δεν θεωρηθηκε συνηθης απο τους Ογκολογους. Οι επισημανσεις επιγραμματικα ειναι οι εξης:

-Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί τη σημαντικότερη ίσως «αφήγηση επιτυχίας» της σύγχρονης ογκολογίας -με την πρώιμη νόσο ιάσιμη και την προχωρημένη νόσο να έχει μετατραπεί σε τυπική χρονία νόσο, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων.

-Οι αστοχίες στη ριζική θεραπεία του πρώιμου ή τη διαχείριση του προχωρημένου καρκίνου του μαστού, αναπόφευκτα υπάρχουν και θα υπάρχουν, ωστόσο περιορίζονται σε ολοένα μικρότερα κλάσματα ασθενών χάρις στη συνεχή εξέλιξη της βασικής και της κλινικής έρευνας.

-Ο γονιδιακος έλεγχος, η ορμονοθεραπεια και η ιατρικη ακριβειας σημερα ειναι πολλα υποσχομενες  εφαρμογες

-Όταν οι προβολείς φωτίζουν τις δυσμενείς εκβάσεις αμβλύνεται, αναίτια και επιζήμια, η θεαματικη προοδος που εχει επιτευχθει στην  σύγχρονη ογκολογία -και οχι μόνο στον καρκίνο του μαστού!

Αυτο το μηνυμα αισθανομαι υποχρεωση  ως γιατρος και γυναικα να μεταφερω σε οσες γυναικες περασαν ή αντιμετωπιζουν τωρα  καρκινο μαστου, οχι απλως ως ενθαρρυνση αλλά ως επιστημονικη , τεκμηριωμένη ενημερωση. Μπορεί ο καρκίνος να μαστίζει, να υπάρχουν κάποιες περιορισμένες περιπτώσεις που παραμελήθηκαν  και διαγνώστηκαν πολύ αργά σε προχωρημένο στάδιο (:προσοχή στον έγκαιρο προληπτικό έλεγχο!!) αλλά ταυτόχρονα ο πληθυσμός όσων γυναικών θεραπεύονται πλήρως, αυξάνεται και πληθύνεται και σκορπίζει δύναμη και αισιοδοξία! Αυξάνονται στις τοπικές κοινωνίες Σύλλογοι, ενώσεις ασθενών, εθελοντικες ομάδες στήριξης που αφορούν τον καρκίνο μαστού (και όχι μόνον)-όλες σχεδόν δράσεις γυναικών που πέρασαν καποια στιγμή καρκίνο οι ίδιες ή έχουν στο οικογενειακό του περιβαλλον ασθενή με καρκίνο ή έχασαν στο παρελθόν αγαπημένο τους πρόσωπο.«Ακόμη κι αν χρειαζεται μια ακρωτηριαστικη επεμβαση, ακόμη κι αν το σωμα πενθεί απώλειές του  με την  μαστεκτομή, η ομορφιά του Προσώπου δεν χάνεται κι ας βάζει ο καρκίνος στόχο σώμα και ψυχή», είπε μια γυναίκα στην Πρόεδρο της Δημοκρατιας.Ο αγωνας για την αντιμετωπιση της νοσου κερδιζεται πλεον, αρκει να δοθει με συνεπεια, επιμονη, πιστη και αισιοδοξια. Δεν είναι μόνον γυναικεία υπόθεση.Είναι στάση ζωής. «Στρατιωτη μου τον πολεμο τον χανει οποιος στη μαχη παει για να πεθανει…», τραγουδουσαμε με τον Λακη Παπα, σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη, από το «Παραμύθι χωρίς όνομα». Αυτός ο πόλεμος θα  τελειώσει με νίκη, φίλες μου!Την οφείλουμε στους εαυτούς μας, στην οικογένεια μας, σε όσους  αγαπάμε και μας αγαπούν, στα χρόνια που έρχονται, στην ζωή  που μας ανήκει.