Ο Υποπτέραρχος [Ι] ε.α, Ιωάννης Σφήκας, θυμάται εκείνη την ημέρα:
«Βρισκόμουν στο Αεροδρόμιο της Ρόδου για επιχειρησιακή αποστολή ως Κυβερνήτης του Αεροσκάφους C-130.
Ήμασταν έτοιμοι να εκκινήσουμε τους κινητήρες όταν πήραμε εντολή από τον Πύργο Ελέγχου να απογειωθούμε το συντομότερο με νότια πορεία μεγίστης επιτρεπόμενης ταχύτητας.
Πετάξαμε σύμφωνα με τις οδηγίες του σταθμού Radar για τη περιοχή 15 Ναυτικών Μιλίων Νοτιοανατολικά της Νήσου Ρόδου για εντοπισμό του σημείου που είχε πέσει στη θάλασσα το Τούρκικο Αεροσκάφος F-16 και εντοπισμό του χειριστή του. Πλησιάζοντας το παραπάνω σημείο εντοπίσαμε από απόσταση περίπου 3 Ν.Μ το σημείο από την ύπαρξη μεγάλης κηλίδας και με τη πρώτη άνωθεν του διέλευση εντοπίσαμε το χειριστή του ο οποίος μας κουνούσε τα χέρια του.
Καθ’ όλη τη διάρκεια είχαμε συνεχή επαφή με το Κέντρο Επιχειρήσεων το Γενικού Επιτελείου της Αεροπορίας μας από όπου παίρναμε οδηγίες και αναφέραμε τα αποτελέσματα της έρευνας κ,λ,π .
Παράλληλα είχε δοθεί από τη πρώτη στιγμή εντολή απογείωσης του Ε/Π ΑΒ-205 ,πλησίαζε στη περιοχή και εμείς κάναμε σε ύψος 500 ποδών κύκλους πάνω από το χειριστή. Με τη πρώτη προσπάθεια ο Κυβερνήτης με το πλήρωμα του ελικοπτέρου κατάφεραν να ανασύρουν το χειριστή και να πάρουνε πορεία επιστροφής τους στο αεροδρόμιο της Ρόδου πετώντας στο ελάχιστο ύψος άνωθεν της θάλασσας και εμείς να κάνουμε με το C-130 κύκλους άνωθεν αυτού λόγο της μικρής του ταχύτητας εν είδη προστασίας του.
Άνωθεν της περιοχής που εντοπίσαμε το χειριστή συνέχιζαν να πετάνε 2 Τούρκικα F-16 τα οποία όταν πλησιάσαμε κατέβηκαν περίπου στο δικό μας ύψος και εκτελούσανε επιθετικούς ελιγμούς στο δικό μας αεροσκάφος και μανούβρες εκφοβισμού μας . Οι παραπάνω επιθετικοί ελιγμοί τους και η ‘’συνοδεία ‘’ τους συνεχίστηκε μέχρι την απόσταση λίγο πριν φτάσουμε μαζί με το Ε/Π στη παραλία της Ρόδου. Οι οδηγίες από το Κέντρο Επιχειρήσεων ήτανε να τους αγνοήσουμε και να συνεχίσουμε κανονικά το δικό μας πλάνο.
Μετά το Ε/Π και τη δική μας τη προσγείωση στο Αεροδρόμιο των Μαριτσών Ρόδου πήραν τον χειριστή και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο για παροχή πρώτων βοηθειών, έφερε μικροτράυματα.
Μετά την επιστροφή του στο Αεροδρόμιο, πήραμε εντολή να τον μεταφέρουμε με το C-130 στο τουρκικό αεροδρόμιο “DALAMAN”, βορειοανατολικά της Ρόδου. Στη διαδρομή εμφανώς σοκαρισμένος απέφευγε οποιαδήποτε οπτική επαφή με τα μέλη του πληρώματος του C-130 και τα λιγοστά του λόγια ήτανε φοβισμένα, του δώσαμε να κρατάει ένα κλαδί ελιάς ως συμβολική κίνηση ειρήνης.
Όταν προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο μάς περιμέναν στην πίστα παρατεταγμένοι υψηλόβαθμοι Αξιωματικοί της Βάσης με επικεφαλής τον αντίστοιχο Αρχηγό της Τακτικής Αεροπορίας τους. Ήταν αμίλητοι.
Στεκόντουσαν σε θέση προσοχής και χαιρετούσαν στρατιωτικά το ελληνικό αεροσκάφος μας. Ψηλώσαμε από υπερηφάνεια που χαιρετούσανε την ελληνική σημαία του αεροσκάφους και εμείς είχαμε την πρωτοβουλία της κίνησης διδάσκοντας παράλληλα κανόνες καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης.
Πρώτος που υποδέχτηκε τον υποσμηναγό Μουσταφά Γιλντιρίμ ήτανε ο Αρχηγός τους. Μας πήγανε στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Βάσης, όπου προσέφεραν στο πλήρωμα αναψυκτικά και γλυκά.
Μας προσέφεραν δωρεάν δεκαήμερες διακοπές το καλοκαίρι σε παρακείμενο παραλιακό ξενοδοχειακό συγκρότημα.
Κανένας μας δεν καταδέχθηκε τις οθωμανικές γαλιφιές. Αναχωρώντας για επιστροφή στην Ελλάδα σε κάθε μέλος του πληρώματος χάρισαν μέλι και γλυκά και μας συνόδεψαν όλοι μαζί στο αεροσκάφος, όπου και επανέλαβαν τον χαιρετισμό.
Πίσω από τα εύθραυστα χαμόγελα και τις ατσαλάκωτες στολές τους ένιωθες την ντροπή τους για τις παράνομες αποστολές τους στο Αιγαίο και τη σύγχυση σε αυτό που λέμε ελληνικό φιλότιμο και ευθύτητα.
Η Ελλάδα πάντα υπήρξε υποδειγματική στους Τούρκους χειριστές που εκτελούσαν παράνομες αποστολές πτήσεις στο Αιγαίο μας.
Με την παραπάνω έγκαιρη και συνδιασμένη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης αποδείξαμε ότι ως χώρα μπορούμε να εγγυηθούμε κάθε στιγμή και έγκαιρα την αμφισβητούμενη απο πλευράς Τουρκίας έρευνα και διάσωση σε κάθε σημείο του F.I.R. της ελληνικής επικράτειας».
Φωτογραφίες: Ιωάννης Σφήκας
