Τι θα μείνει στο τέλος;
Αισθανόμουν πως είχα ξεπεράσει τα όρια μου.
Είχα κοιμηθεί καλά χωρίς ιδιαίτερες ανησυχίες. Είχαμε μπει για τα καλά μέσα στο καταχείμωνο… Δεκέμβρης γεμάτος.
Κατάσταση εγκλεισμού με φιλοσοφική διάθεση και έκανα σκέψεις.
Αυτή θα είναι η ζωή μας;
Εργασία για συντήρηση σε επίπεδο αξιοπρέπειας και τίποτε άλλο;
Τι θα μείνει στο τέλος;
Αυτά που έπραξα;
Αυτά που πόθησα;
Αυτά που ονειρεύτηκα;
Αυτά που απέρριψα ως μη εφικτά;
Ο βαθμός δυσκολίας της αναζήτησης είναι υψηλός.
Πάλεψα πολύ μέσα μου να βρω την απάντηση.
Εάν η επιτυχία ήταν εύκολος δρόμος θα την έφταναν πολλοι.
Δεν υπάρχει τέλος….
Είμαστε μικρές κουκίδες στην συνέχεια της ζωής.
Αυτά που απέρριψα, που πόθησα, που ονειρεύτηκα και που έπραξα είναι η προσωπική αναφορά στον μοναδικό άνθρωπο που έχω μέσα μου.
Ευτυχώς που είμαι μοναδικός.
Δεν θα είχε νόημα η ζωή αν είμασταν απλές επαναλήψεις.
Τώρα νιώθω καλύτερα.
Τώρα γνωρίζω πως έχω επιτύχει τον στόχο μου….παρέμεινα ως μοναδικός άνθρωπος στην συνήθεια της επανάληψης.
Πάτμος 06/12/2020
