Για να βρεις αυθεντικότητα και ηρεμία ώστε να γαληνέψει η ψυχή σου, τα μικρά ελληνικά νησιά παραμένουν η ιδανική επιλογή.
Όταν συνδυάζονται μάλιστα με παραδείσια τοπία, τότε μιλάμε για πραγματικά κρυμμένα διαμάντια της ελληνικής γης, τόποι θαυμάτων που μοιάζουν ψεύτικοι.
Επιμένουν στο λίγο και το ταπεινό, σε αυτό το είδος της παραδοσιακής ζωής που οι πολυτέλειες φαντάζουν ανοίκειες.
Πρέπει βέβαια να ψάξεις πολύ για να τα βρεις στον χάρτη. Θα σε αποζημιώσουν όμως με την ανόθευτη ομορφιά τους, την απροσχημάτιστη εκείνη απλότητα που δεν χρειάζεται φτιασίδια για να συγκινήσει.
Και η αλήθεια είναι πως τέτοια μικρής κλίμακας νησιά θα βρεις πολλά στον ελλαδικό χώρο. Σε Αιγαίο και Ιόνιο.
Από Μαράθι όμως τι ξέρετε;
Ένα νησάκι χαμένο κάπου στα Δωδεκάνησα. Η Πάτμος και η Λέρος είναι τα κοντινότερα μεγάλα νησιά και οι Λειψοί το γνωστότερο από τα μικρότερα της περιοχής.
Ανήκει στο σύμπλεγμα των Αρκιών και πρόκειται για έναν παρθένο παράδεισο 350 στρεμμάτων. Και με ακτογραμμή που δεν ξεπερνά τα 4 χιλιόμετρα, κάνεις τον γύρο του με τα πόδια σε καμιά ωρίτσα. Αν βρεθείς ποτέ στους Αρκιούς, θα το δεις να ανοίγεται ακριβώς απέναντι. Και θα ακούσεις να το λένε και Μάραθο.
Εκεί, στο τραχύ, βραχώδες και άγονο τοπίο της συστάδας των Αρκιών, χαμένο ανάμεσα στην Αργελούσσα, τα Ασπρονήσια, το Μακρονήσι, το Στρογγυλό, το Ψαθονήσι και τις άλλες νησίδες, θα συναντήσει ο ταξιδιώτης χρώματα εκπληκτικά και μια φύση που σε χαλαρώνει ήδη από τα πρώτα βλέμματα.
Ένα σωστό ερημητήριο του νότιου Αιγαίου είναι, με θέλγητρα που θα σε συνεπάρουν και θα σε κάνουν για πάντα δικό τους…
Από σπόντα, αλίμονο! Εκτός κι αν είσαι μανιακός με την απομόνωση και ψάχνεσαι με τα μικρά νησιά. Αλλιώς ο δρόμος που θα σε βγάλει εδώ δεν θα είναι ευθύς. Θα πας διακοπές στην Πάτμο ή τη Λέρο, άντε και στους Λειψούς, και θα ακούσεις για τα Τηγανάκια, έναν τροπικό κολπίσκο που πρέπει οπωσδήποτε να κολυμπήσεις.
Κι έτσι θα πάρεις το καραβάκι για τη δημοφιλέστερη παραλία της περιοχής και θα βρεθείς σε ένα εξωτικό μέρος, ανάμεσα στους Αρκιούς και μια ακατοίκητη βραχονησίδα (Αβάπτιστος). Και θα ερωτευτείς τόσο το μέρος που θα θελήσεις να επιστρέψεις. Κι αν φτάσεις τελικά ως τους Αρκιούς για διακοπές, ο δρόμος προς το Μαράθι είναι μονόδρομος.
Η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, αλλά και τουριστικά σκάφη που εκτελούν αυτές τις ημερήσιες εκδρομές σε φέρνουν στους Αρκιούς από την Πάτμο, τη Λέρο και τους Λειψούς. Στους Αρκιούς πρέπει να φτάσεις και μετά όλο και κάποια βάρκα θα σε πετάξει στο Μαράθι.
Είναι δίπλα εξάλλου, το βλέπεις να ανοίγεται απέναντι από τον οικισμό των Αρκιών.
Οι μονοήμερες περιλαμβάνουν όμως πάντα το Μαράθι στη γυροβολιά τους, κι έτσι κάποιες φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρεις μαζί τον σάκο σου…
Αν πρέπει να το πούμε, τίποτα! Έναν μικρό οικισμό θα βρεις με δυο ταβέρνες και ελάχιστα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το «κατοικημένο» του πράγματος δεν πρέπει να το πάρεις εντελώς κυριολεκτικά. Το νησί είναι τόσο μικρό που θα μπορούσε άνετα να είναι χωράφι μεγαλοτσιφλικά.
Αυτό είναι που σε εισάγει όμως στον παράδεισο που είναι το Μαράθι. Η απομόνωση, η ηρεμία. Τίποτα δεν θα συμβεί εδώ που να χαλάσει τη ζαχαρένια σου. Μια ζεν κατάσταση που φιλοτεχνούν με μαεστρία τόσο η Μητέρα Φύση όσο και η φιλοξενία και το φιλότιμο των λιγοστών κατοίκων. Σε ξαφνιάζουν όλα αυτά.
Το Μαράθι σε περιμένει να σου χαρίσει δυνατά συναισθήματα και εικόνες που θα σε συντροφεύουν για μια ζωή. Απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, επιστρέφει στο «πρωτόγονο» για να προσφέρει το αυθεντικό.
Και πρώτα-πρώτα θα σε καλωσορίσει μια μεγάλη και φιλόξενη αμμουδιά με γαλαζοπράσινα νερά που αγκαλιάζει τον μικρό οικισμό. Εκεί θα βρεις και όλη τη ζωή του νησιού, μερικά σπιτάκια, δύο ταβέρνες με καλό φαγητό και μια χούφτα από αξιοπρεπή καταλύματα.
Το Μαράθι είναι μια ώρα δρόμος να το κάνεις με τα πόδια. Από την παραλία του ανηφορίζει ένα μονοπάτι που σε βγάζει στη δεύτερη ακτή του, μια λιλιπούτεια παραλία που θα σου κλέψει ό,τι απέμεινε να κλεφτεί από την καρδιά σου.
Επιστρέφοντας στην κύρια παραλία, θα βρεις κι ένα δεύτερο μονοπάτι που οδηγεί τα βήματά σου ως το ξωκλήσι του νησιού, απ’ όπου αντικρίζεις και τα λιγοστά απομεινάρια του παλιού οικισμού.
Πράγματι, ο ανθρώπινος παράγοντας φαντάζει υποσημείωση στο Μαράθι. Κι αν εξαιρέσεις τους σκαφάτους που καταλήγουν ως τους κολπίσκους του και τους ημερήσιους ταξιδιώτες που αναχωρούν ως το απόγευμα, το Μαράθι μοιάζει να είναι ολοδικό σου.
Οι μόνιμοι δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα των δυο χεριών. Είναι οι άνθρωποι που έχουν τα καταστήματα εστίασης, τις δυο ταβέρνες στις δυο άκρες της παραλίας. Ο Παντελής και ο Μιχάλης έχουν και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, μερικά δίκλινα, τρίκλινα και τετράκλινα, επιμένοντας κόντρα στο ρεύμα από το 1978.
Μαζί ζουν και οι οικογένειές τους. Αυτοί απαρτίζουν το έμψυχο δυναμικό του νησιού και αυτοί είναι που έχουν φτιάξει με τα χέρια τους ένα περιποιημένο και προσεγμένο μέρος.
Το Μαράθι είχε πριν από πολλά χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, μερικές δεκάδες κατοίκους, που ζούσαν από το ψάρεμα και τα κατσίκια. Οι νέοι έφευγαν όμως και κάποια στιγμή απέμεινε μονάχα ένας ντόπιος να κρατά το πνεύμα του άσβεστο.
Ακόμα και σήμερα, το νησί είναι επισκέψιμο μόνο το καλοκαίρι. Όταν μπορείς δηλαδή να φας κάτι και να κοιμηθείς κάτω από ένα κεραμίδι.
Στο Μαράθι δεν θα βρεις υποδομές, όλα είναι σπαρτιάτικα. Ούτε δρόμους ούτε καταστήματα. Ούτε τράπεζα ή ATM φυσικά, κι έτσι πρέπει να έχεις κάνει τα κουμάντα σου. Δεν έχει καν κέντρο υγείας, αν κάτι συμβεί πρέπει να πας στην Πάτμο ή τη Λέρο.
Ακόμα και τα κινητά πιάνουν δύσκολα. Κάλυψη δικτύου υπάρχει, αλλά… με τις ώρες της. Λες και το έκανε η μοίρα για να μη σε ενοχλεί κανείς.
Έτσι είναι οι καλοκαιρινές διακοπές στο Μαράθι, απλές και ανέμελες. Δεν έχει τίποτα να κάνεις, κι έτσι δεν κάνεις τίποτα. Τελειώνεις όλα εκείνα τα βιβλία που πάντα ήθελες να διαβάσεις και ποτέ δεν έβρισκες χρόνο και ανανεώνεσαι καθ’ εκάστη με ηλιοθεραπεία και θάλασσα.
Όλα εδώ είναι αυτή η παραλία. Μπορείς να βγάλεις μια βδομάδα και να μην κάνεις παρά μερικές εκατοντάδες βήματα! Όσο τα πηγαινέλα από την παραλία στο δωμάτιο δηλαδή και την ταβέρνα κατόπιν. Η ακτίνα δράσης είναι τόσο μικρή που δεν το πιστεύεις. Αυτό το «σε απόσταση αναπνοής» αποκτά στο Μαράθι μια άλλη χροιά.
Κέντρα διασκέδασης δεν θα βρεις. Οι ταβέρνες είναι όλη η ζωή, ημερήσια και νυχτερινή, και είναι τα πάντα. Καφετέρια, μπαρ, εστιατόριο, όλα σε έναν χώρο.
Τίποτα δεν διαταράσσει τη γαλήνη εδώ, ούτε αυτοκίνητα ούτε πολυκοσμία. Ακούς μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών και τα κουδουνάκια των κατσικιών που βόσκουν τριγύρω.
Και τρως καλά. Η κακαβιά και το φρέσκο ψητό ψάρι στα κάρβουνα δεν θα σου λείψουν. Ούτε οι σπιτικές λιχουδιές που ετοιμάζονται κάθε μέρα. Πάντα απλά και αγνά. Με συντροφιά το κρασάκι και την καλή παρέα. Όλα δουλεύουν αλλιώς στο νησί.
Μαράθι σημαίνει ένα πράγμα: θάλασσα όλη μέρα. Άντε και καμιά διαδρομή ως τον λόφο για να θαυμάσεις το ηλιοβασίλεμα ή τη φεγγαράδα. Με βήματα πάντα νωχελικά…
newsbeast.gr
