Προβληματισμό στις τάξεις των θεολόγων έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης να περιορίσει κατά μία ώρα στην Ε’ δημοτικού και στην ΣΤ’ δημοτικού το μάθημα των Θρησκευτικών.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «δημοκρατική» ο διδάκτωρ Θεολογίας κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, τέως πρόεδρος και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (είχε διατελέσει καθηγητής και στην Ρόδο) αυτές οι αποφάσεις βρίσκουν αντίθετους τους θεολόγους και τους εκπαιδευτικούς για μια σειρά από λόγους.
«Δεν συμφωνούμε με τον περιορισμό της διδασκαλίας. Άλλωστε το πρόγραμμα που είχε εκπονηθεί πρόσφατα από το υπουργείο Παιδείας για τα δημοτικά και για τα γυμνάσια –το οποίο θα κληθούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να το εφαρμόσουμε από την προσεχή σχολική χρονιά- αναφερόταν σε δίωρο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία (στην Ε’, στην ΣΤ’ δημοτικού, στο γυμνάσιο και στο λύκειο). Η οικονομική κρίση που επικαλείται το υπ. Παιδείας είχε γίνει προ δεκαετίας όταν περιορίστηκε και πάλι το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού υπό την προϋπόθεση ότι επρόκειτο για προσωρινή απόφαση. Ωστόσο, δεν επανήλθε όπως ήταν. Θεωρώ ότι δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση αυτή η απόφαση και ως εκπαιδευτικός, ως παιδαγωγός και ως θεολόγος αφού δεν στέκει ο διαχωρισμός των μαθημάτων σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα. Κι αυτό γιατί τα μαθήματα πρέπει να έχουν ισάξια αντιμετώπιση μέσα στο σχολείο διότι είναι ισάξιο και το γνωστικό περιεχόμενο που καλούνται να προσφέρουν στους μαθητές».
Πόσο σημαντικό όμως είναι το μάθημα των Θρησκευτικών για τα παιδιά του δημοτικού;
«Το μάθημα των Θρησκευτικών παίζει σημαντικό ρόλο στην πνευματική ανάπτυξη του παιδιού, συμβάλλοντας στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του ως εκκολαπτόμενος πολίτης που θα κληθεί να ζήσει στην κοινωνία. Το μάθημα των Θρησκευτικών στο δημοτικό, διδάσκεται η δική μας θρησκεία, η ελληνοθροδοξία για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Υπήρχαν τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν έως το 2015.
Από εκεί κι έπειτα, επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ένα άλλο πρόγραμμα για το μάθημα των Θρησκευτικών το οποίο όμως, προκαλούσε σύγχυση στα παιδιά, αφού διδάσκονταν όλες οι θρησκείες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διακρίνει ένα παιδί την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που διδάσκεται με αυτό που βιώνει στην καθημερινότητά του. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ζούμε σε μία χώρα όπου η χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία είναι η μεγαλύτερη. Γι αυτό και η προσφυγή προς το ΣτΕ δικαίωσε την άποψη ότι θα πρέπει στο ελληνικό σχολείο να διδάσκεται αμιγώς ένα μάθημα που να έχει χριστιανικό ορθόδοξο προσανατολισμό –κάτι που έχει σχέση με την καθημερινότητα του παιδιού και το περιβάλλον στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει. Αυτό δεν αποκλείει όμως, όταν μεγαλώσει ένα παιδί να διδαχτεί την ιστορία όλων των θρησκειών, των δογμάτων και ομολογιών».
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση εάν ο ίδιος ως εκπαιδευτικός έχει αντιμετωπίσει αιτήματα γονέων για απαλλαγή των παιδιών τους από το μάθημα των Θρησκευτικών για διάφορους λόγους π.χ. επειδή είναι άθεοι, άθρησκοι ή ανήκουν σε άλλη θρησκεία, ο κ. Σπαλιώρας δήλωσε τα εξής:
«Η θρησκεία είναι ένα φαινόμενο άμεσα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και την παρουσία του στη γη. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου έχει τύχει ως εκπαιδευτικός, να έρθει κάποιος γονέας και να μου ζητήσει να απαλλάξω το παιδί του από το μάθημα των Θρησκευτικών. Ακόμη και μία συγκεκριμένη μειονότητα ξένων υπηκόων που αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, δεν μου ζήτησαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τουναντίον, μου είπαν ότι ήθελαν τα παιδιά τους να διδάσκονται, ό,τι διδάσκονται και οι Έλληνες. Εάν ωστόσο, κάποιος θέλει να πάρει απαλλαγή, έχει κάθε δικαίωμα να το ζητήσει. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών ΔΕΝ είναι ούτε κατήχηση, ούτε έχει τον χαρακτήρα του προσηλυτισμού».
Σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «δημοκρατική» ο διδάκτωρ Θεολογίας κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, τέως πρόεδρος και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (είχε διατελέσει καθηγητής και στην Ρόδο) αυτές οι αποφάσεις βρίσκουν αντίθετους τους θεολόγους και τους εκπαιδευτικούς για μια σειρά από λόγους.
«Δεν συμφωνούμε με τον περιορισμό της διδασκαλίας. Άλλωστε το πρόγραμμα που είχε εκπονηθεί πρόσφατα από το υπουργείο Παιδείας για τα δημοτικά και για τα γυμνάσια –το οποίο θα κληθούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να το εφαρμόσουμε από την προσεχή σχολική χρονιά- αναφερόταν σε δίωρο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία (στην Ε’, στην ΣΤ’ δημοτικού, στο γυμνάσιο και στο λύκειο). Η οικονομική κρίση που επικαλείται το υπ. Παιδείας είχε γίνει προ δεκαετίας όταν περιορίστηκε και πάλι το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού υπό την προϋπόθεση ότι επρόκειτο για προσωρινή απόφαση. Ωστόσο, δεν επανήλθε όπως ήταν. Θεωρώ ότι δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση αυτή η απόφαση και ως εκπαιδευτικός, ως παιδαγωγός και ως θεολόγος αφού δεν στέκει ο διαχωρισμός των μαθημάτων σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα. Κι αυτό γιατί τα μαθήματα πρέπει να έχουν ισάξια αντιμετώπιση μέσα στο σχολείο διότι είναι ισάξιο και το γνωστικό περιεχόμενο που καλούνται να προσφέρουν στους μαθητές».
Πόσο σημαντικό όμως είναι το μάθημα των Θρησκευτικών για τα παιδιά του δημοτικού;
«Το μάθημα των Θρησκευτικών παίζει σημαντικό ρόλο στην πνευματική ανάπτυξη του παιδιού, συμβάλλοντας στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του ως εκκολαπτόμενος πολίτης που θα κληθεί να ζήσει στην κοινωνία. Το μάθημα των Θρησκευτικών στο δημοτικό, διδάσκεται η δική μας θρησκεία, η ελληνοθροδοξία για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Υπήρχαν τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν έως το 2015.
Από εκεί κι έπειτα, επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ένα άλλο πρόγραμμα για το μάθημα των Θρησκευτικών το οποίο όμως, προκαλούσε σύγχυση στα παιδιά, αφού διδάσκονταν όλες οι θρησκείες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διακρίνει ένα παιδί την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που διδάσκεται με αυτό που βιώνει στην καθημερινότητά του. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ζούμε σε μία χώρα όπου η χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία είναι η μεγαλύτερη. Γι αυτό και η προσφυγή προς το ΣτΕ δικαίωσε την άποψη ότι θα πρέπει στο ελληνικό σχολείο να διδάσκεται αμιγώς ένα μάθημα που να έχει χριστιανικό ορθόδοξο προσανατολισμό –κάτι που έχει σχέση με την καθημερινότητα του παιδιού και το περιβάλλον στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει. Αυτό δεν αποκλείει όμως, όταν μεγαλώσει ένα παιδί να διδαχτεί την ιστορία όλων των θρησκειών, των δογμάτων και ομολογιών».
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση εάν ο ίδιος ως εκπαιδευτικός έχει αντιμετωπίσει αιτήματα γονέων για απαλλαγή των παιδιών τους από το μάθημα των Θρησκευτικών για διάφορους λόγους π.χ. επειδή είναι άθεοι, άθρησκοι ή ανήκουν σε άλλη θρησκεία, ο κ. Σπαλιώρας δήλωσε τα εξής:
«Η θρησκεία είναι ένα φαινόμενο άμεσα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και την παρουσία του στη γη. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου έχει τύχει ως εκπαιδευτικός, να έρθει κάποιος γονέας και να μου ζητήσει να απαλλάξω το παιδί του από το μάθημα των Θρησκευτικών. Ακόμη και μία συγκεκριμένη μειονότητα ξένων υπηκόων που αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, δεν μου ζήτησαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τουναντίον, μου είπαν ότι ήθελαν τα παιδιά τους να διδάσκονται, ό,τι διδάσκονται και οι Έλληνες. Εάν ωστόσο, κάποιος θέλει να πάρει απαλλαγή, έχει κάθε δικαίωμα να το ζητήσει. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών ΔΕΝ είναι ούτε κατήχηση, ούτε έχει τον χαρακτήρα του προσηλυτισμού».
Πηγή:www.dimokratiki.gr
