Συμπληρώθηκαν σήμερα 24 χρόνια από τις 25 Ιανουαρίου 1996 όταν ο Δήμαρχος Καλυμνίων Δημήτρης Διακομιχάλης συνοδευόμενος από τον τότε Διοικητή του ΑΤ Καλύμνου Αστυνόμο Β΄ Γεώργιο Ριόλα, το χειριστή του ταχύπλοου σκάφους Μιχάλη Αρβύθη και τον αείμνηστο Θεόφιλο Μηλάτο μετέβησαν στις μικρονησίδες ΙΜΙΑ (η ΛΙΜΝΙΑ) και ύψωσαν την Ελληνική σημαία στην ανατολική νησίδα ΙΜΙΑ.
Παραθέτουμε απόσπασμα ( αναφορικά με την μεταβαση στα ΙΜΙΑ στις 25 Ιανουαρίου 1996) από τα γεγονότα της περιόδου εκείνης όπως τα κατέγραψε ο τότε Διοικητής του ΑΤ Καλύμνου Γ.Ριόλας.
Στο απόσπασμα αυτό ο Διοικητής του ΑΤ Καλύμνου Γ.Ριόλας που συμμετείχε στην αποστολή μετάβασης στα ΙΜΙΑ στις 25 Ιανουαρίου 1996 περιγράφει λεπτομερώς τα γεγονότα.
Τα παραθέτουμε παρακάτω αυτούσια:
Η αναχώρηση για τα Ίμια
Συμφωνήσαμε να φύγουμε για τα Ίμια από την Πόθια και το λιμάνι της Καλύμνου, την 10.30΄ ώρα της 25-01-1996. Σχετικά με τη μετάβασή μας αυτή ενημέρωσα τηλεφωνικά τον Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου, τον Αστυνομικό Δ/ντή Σταύρο Παναγιωτακόπουλο, ο οποίος ανέμενε από εμένα σχετική αναφορά επί των διαπιστώσεων κ.λ.π.
Κάνω σαφές ότι θέλησα να μεταβώ με την ανωτέρω αποστολή στα Ίμια υπό την ιδιότητα και μόνο του Διοικητή του Α.Τ. Καλύμνου, ώστε να έχω προσωπική αντίληψη και γι’ αυτά και για τις όποιες διαπιστώσεις, όπως συχνά συνέβη όταν πήγα και σε αρκετές άλλες περιοχές, νησιά και νησίδες της δικαιοδοσίας μου. Θα πήγαινα χωρίς να προσκληθώ από κάποιον ή να συνοδεύω ή για να καλύψω κάποιον και βεβαίως χωρίς να παρακινηθώ από κάποιον και χωρίς να υποβάλλω την ιδέα μετάβασης σε κάποιον άλλον και ελλείψει υπηρεσιακού ή προσωπικού πλωτού μέσου θα πήγαινα στα Ίμια με την ως άνω εξωυπηρεσιακή – εξωαστυνομική παρέα και μέσο.
Τις πρωινές ώρες της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, αφού απασχολήθηκα με πολύ έντονο τρόπο ώστε να τα προλάβω, με τα τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα της Υπηρεσίας μου, επισκέφθηκα περί ώρα 09.45΄ περίπου στο Δημαρχείο τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων, για να προωθήσω οικοδομικές εργασίες που γίνονταν με τη συνδρομή των τεχνικών συνεργείων του Δήμου στο υπόγειο του κτηρίου όπου στεγάζεται το Α.Τ. Καλύμνου, αλλά και στον περίβολό του, προκειμένου φιλοξενούνται καλύτερα οι κρατούμενοι λαθρομετανάστες, που συνήθως ήσαν πολλοί και δεν χωρούσαν στο κρατητήριο.
Για τη συνέχεια είχα σκοπό να μεταβώ στο Λιμεναρχείο και να φύγω με τους προαναφερόμενους για τα Ίμια. Θεωρώ ότι αξίζει να επισημάνω το γεγονός πως με τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων Δημήτρη Διακομιχάλη είχα εξαιρετική συνεργασία σε πολλά υπηρεσιακά κ.λ.π. ζητήματα που αντιμετώπισα κατά την παραμονή μου στην Κάλυμνο και ότι αυτός με ιδιαίτερη προθυμία με είχε συντρέξει όπου του ζήτησα.
Μάλιστα θεωρώ ότι μέχρι σήμερα υπήρξε ο πλέον δραστήριος και αποτελεσματικός Δήμαρχος για τα ζητήματα του τόπου του απ’ όσους έχω γνωρίσει και συνεργασθεί. Καθώς για 1η φορά θα πήγαινα στα Ίμια, πήρα μαζί μου και την αυτόματη φωτογραφική μου μηχανή, για να φωτογραφήσω με την ευκαιρία τα Ίμια, όπως πάντοτε έκανα όπου πήγαινα, κατά την προσφιλή μου συνήθεια.
Αφού συνομίλησα με τον Δήμαρχο για το προαναφερόμενο ζήτημα των έργων στο υπόγειο και στον περίβολο του Α.Τ. Καλύμνου, ο ίδιος με παρεκάλεσε να τον αναμένω για λίγο στο Δημαρχείο, μέχρι να τελειώσει τρέχοντα ζητήματά του, ώστε να πάμε μαζί στο Λιμεναρχείο και με τους προαναφερόμενους να φύγουμε προς τα Ίμια. Όμως απασχολήθηκε από αρκετούς πολίτες, με υπαλλήλους του Δήμου και Δημοτικούς Συμβούλους και καθυστέρησε αρκετά πέραν της 10.30΄ ώρας. Φθάνοντας πεζή με τον Δήμαρχο, σχεδόν τρέχοντας την 10.45΄ περίπου ώρα στο Λιμεναρχείο, διαπιστώσαμε ότι το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου με τους επιβαίνοντες είχε αναχωρήσει για τα Ίμια. Είδαμε ότι ήδη είχε καλύψει περί τα 600 μέτρα και είχε φθάσει περίπου έναντι της περιοχής του Λαφασίου.
Παρά τις φωνές και τα νοήματα που κάναμε με τα χέρια μας, οι επιβαίνοντες δεν μας αντιλήφθηκαν να επιστρέψουν, ώστε να παραλάβουν και εμάς. Από τους εκεί Λιμενοφύλακες πληροφορηθήκαμε ότι η αποστολή αναχώρησε εσπευσμένα, χωρίς να μας περιμένει, για να είναι εγκαίρως στα Ίμια, καθώς το σκάφος του Λιμεναρχείου της Κω με τον Ταξίαρχο και τη συνοδεία του είχε ξεκινήσει από την Κω για τα Ίμια. Δεν ήμουν και πολύ καλά στην υγεία μου, καθώς είχα αρκετό πυρετό και ρίγη και για τον λόγο αυτόν είπα στον Δήμαρχο: «δεν πειράζει, θα επιστρέψω στο Α.Τ. Καλύμνου και θα φροντίσω να πληροφορηθώ αργότερα τις διαπιστώσεις, όταν η αποστολή θα επέστρεφε στην Κάλυμνο από τα Ίμια».
Ο Δήμαρχος, στενοχωρήθηκε που δεν προλάβαμε το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου και που θα χάναμε την ευκαιρία να πάμε στα Ίμια, όπου κι αυτός, αν και Καλύμνιος, δεν είχε πάει ποτέ.
Χαρακτηριστικά μου είπε ότι «δεν είναι δυνατό να πάνε στα Ίμια όλες οι Αρχές της περιοχής και να λείψει ο Δήμαρχος Καλυμνίων»… Με επίμονο τρόπο μου ζήτησε να παραμείνω κοντά στο Λιμεναρχείο και οπωσδήποτε θα έβρισκε σε σύντομο χρόνο ταχύπλοο από κάποιον γνωστό του, με το οποίο θα μεταβαίναμε και εμείς στα Ίμια. Πράγματι παρακάλεσε κατ’ αρχή τον γνωστό του Καλύμνιο Θεόφιλο Μιλάτο του Αντωνίου και της Νίκης, γεν. 1948, συνταξιούχο της Αυστραλίας, που συναντήσαμε τυχαία κοντά στο Λιμεναρχείο, ο οποίος είχε ταχύπλοο σκάφος. Όμως αυτό είχε υποστεί κάποια βλάβη και έτσι και οι δυο τους έψαξαν για άλλο ταχύπλοο.
Μετά από αρκετή ώρα με ενημέρωσαν ότι βρέθηκε ταχύπλοο και με κάλεσαν να πάμε στον απέναντι, στον ανατολικό χώρο του λιμανιού, κοντά στην προβλήτα της Ιχθυόσκαλας, όπου ήταν δεμένο το ταχύπλοο. Εκεί είδα τον ιδιοκτήτη του ταχύπλοου, που δεν τον γνώριζα έως τότε. Πληροφορήθηκα ότι ήταν ο Καλύμνιος Μιχαήλ Αρβύθης του Νικολάου και της Ειρήνης, γεν. 1954, που διατηρεί ηλεκτρολογείο στην Υπαπαντή Καλύμνου. Εντωμεταξύ, τους σκοπούς μας είχαν αντιληφθεί και αρκετοί άλλοι Καλύμνιοι ψαράδες και ναυτικοί, οι οποίοι μαζεύτηκαν στην προβλήτα, κοντά στο ταχύπλοο και επέκριναν τους ισχυρισμούς της Τουρκίας ότι δήθεν της ανήκουν τα Ίμια, αλλά και την επί 10ετίες παθητική και αδρανή στάση των Ελληνικών Αρχών.
Κατέκριναν και τον Δήμαρχο που δεν υπήρξε μέχρι τότε μέριμνα για τονισμό της Ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια, λ.χ. με την κατασκευή κάποιων τεχνικών έργων, με την ανέγερση κάποιου εξωκκλησίου, ενός καταφυγίου για τους ψαράδες ή με την αποτύπωση της Ελληνικής Σημαίας με βαμμένες πέτρες, όπως είχε συμβεί σε άλλα νησιά και νησίδες και τον προέτρεψαν να βάλει στα Ίμια που θα πηγαίναμε έστω μια Σημαία, πρόταση την οποία αποδέχθηκε μάλλον με ενθουσιασμό ο Δήμαρχος.
Εγώ, ήμουν μέσα στο ταχύπλοο, απ’ όπου άκουγα τα προαναφερόμενα, χωρίς να συμμετέχω στις συζητήσεις. Τότε είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο Μιλάτο να έρχεται από το παρακείμενο κατάστημα ναυτιλιακών ειδών της Ελένης Βεζυροπούλου, (η οποία είναι κόρη του προαναφερόμενου κτηνοτρόφου Αντώνη Βεζυροπούλου και να κρατάει στα χέρια του δύο (2) πάνινες Ελληνικές Σημαίες, μεσαίου μεγέθους, από αυτές που αναρτούν σε καΐκια. Κάπου εκεί γύρω βρήκε και δύο (2) ξύλινα πηχάκια και σπάγκο και επιβιβάσθηκε κι αυτός στο ταχύπλοο. Σχεδόν ταυτόχρονα μπήκε στο ταχύπλοο και ο Δήμαρχος και ώρα 12.00΄ περίπου φύγαμε για τα Ίμια.
Η μετάβαση στα Ίμια
Ο καιρός ήταν αρκετά ψυχρός, είχε συννεφιά και η θάλασσα είχε ελαφρύ κυματισμό, καθώς επικρατούσε νοτιάς 5-6 μποφόρ. Το ταχύπλοο είχε στέγαστρο, όπου προφυλασσόμασταν από το ψύχος, τον αέρα και τα πιτσιλίσματα του θαλασσινού νερού. Ενώ πορευόμασταν για τα Ίμια, συναντηθήκαμε κοντά στο ακρωτήρι «Χαλή» Καλύμνου και συγκεκριμένα στο «Λημιονάρι», με το ασκεπές ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου, το οποίο επέστρεφε από τα Ίμια. Πλευρίσαμε σ’ αυτό και είδα ότι επέβαινε ο Λιμενάρχης Καλύμνου με δύο Λιμενικούς, ο Διοικητής του 4ου ΤΕΑ με 1-2 στρατιώτες, αλλά και ο γυμναστής Μάμας Χαραμαντάς, ο οποίος είναι και δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας «Η Καλυμνιακή».
Μας ενημέρωσαν για τους λόγους της εσπευσμένης αναχώρησής τους ενωρίτερα από την Πόθια, ότι πήγαν μέχρι τα Ίμια, όπου κατέφθασε και η αποστολή της Κω, ότι αποχώρησαν αφού ενήργησαν περίπλου και αυτοψία στις νησίδες, αφού δεν εντόπισαν σ’ αυτές κάποιο στοιχείο τουρκικής παρουσίας και ότι είδαν μόνο και σε απόσταση στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος. Ο Δήμαρχος, παρακάλεσε τον Διοικητή του 4ουΤΕΑ κ. Μούρτο να επιβιβασθεί στο σκάφος μας και να μας συνοδεύσει στα Ίμια, αλλά αυτός δεν δέχθηκε, επικαλούμενος επείγουσες υπηρεσιακές υποχρεώσεις στη Μονάδα του.
Συζητώντας όλοι μας εν πλω με τον Δήμαρχο, ως παρέα που ήμασταν, μας ανέπτυξε το σκεπτικό της επίσκεψής του ως Δημάρχου στα Ίμια, δεδομένου ότι αυτά ανήκουν ανέκαθεν στη διοικητική περιφέρεια του Δήμου Καλυμνίων. Ήθελε με την επίσκεψή του αυτή να αναδείξει και τονίσει τόσο τη Δημοτική, όσο και την Ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών, το ενδιαφέρον του Δήμου για τις νησίδες ως προς την ανάγκη αξιοποιήσεώς τους με την κατασκευή έργων, εξωκκλησίων, μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών κ.λ.π. βοηθητικών οικημάτων για τους ψαράδες της Καλύμνου.
Επιπλέον συμφωνούσε με τις επισημάνσεις των ατόμων που μας είδαν στην ιχθυόσκαλα ότι επιβαλλόταν να τονισθεί και στα Ίμια η Ελληνική κυριαρχία με το να φέρουν την Ελληνική Σημαία, όπως ήδη είχε συμβεί με τη μέριμνα του Δήμου και των στρατιωτικών Αρχών στα πέριξ νησιά, ώστε να μη φαίνονται εγκαταλειμμένα και να μη διεκδικούνται από την Τουρκία. Συνεχίσαμε την πορεία μας και εντωμεταξύ είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο Μιλάτο που επιβιβάσθηκε και αυτός στο ταχύπλοο και μας συνόδευε, να δένει με σπάγκο τα δύο ξύλινα πηχάκια, κάνοντάς τα ένα πρόχειρο κοντάρι – ιστό και να δένει σ’ αυτό τη μία Σημαία.
Η άφιξη στην Ανατολική νησίδα των Ιμίων
Περί ώρα 13.15΄ περίπου της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, φθάσαμε στα Ίμια. Είδα ότι πρόκειται για δύο (2) σχεδόν μακρόστενες και χαμηλού ύψους (15 – 20 μέτρων) βραχώδεις νησίδες (κυριολεκτικώς βραχονήσια, με ελάχιστο χορταράκι και λίγα θυμαράκια και αχινόποδα), η κάθε μία μεγέθους περίπου ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου.
Απέχουν η μία της άλλης περί τα 150 μέτρα περίπου. Δεν βρήκαμε εκεί άλλα άτομα, αλλά είδαμε στη δυτική πλευρά να περνά σε κοντινή απόσταση και με νότια κατεύθυνση το περιπολικό σκάφος του Πολεμικού ναυτικού μας «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ», ενώ στην Μικρασιατική πλευρά και σε απόσταση περί τα 1,5 ναυτικά μίλια διακρίναμε κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος, να πλέει και αυτό με νότια κατεύθυνση. Ο ορίζοντας ήταν αρκετά θολός λόγω της υγρασίας, αλλά διακρίνονταν -διαγράφονταν αρκετά καθαρά οι απέναντι Μικρασιατικές ακτές και οι προς τα εκεί ευρισκόμενες λοιπές νησίδες.
Ο κ. ΑΡΒΥΘΗΣ προσέγγισε το ταχύπλοό του προς αποβίβασή μας σε σχετικά προσβάσιμο βράχο της ανατολικής νησίδας και συγκεκριμένα στην βόρεια πλευρά της, που ήταν σχετικά υπήνεμη. Ο Δήμαρχος Καλυμνίων, δηλαδή ο Δημήτρης ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, επιχείρησε να πηδήξει 1ος στον βράχο. Όμως, επικρατούσε αρκετός κυματισμός, η θάλασσα πιτσιλούσε τα βράχια, ενώ είναι και αρκετά υπέρβαρος. Για τους λόγους αυτούς φοβήθηκε και ματαίωσε την πρόθεσή του, διότι κινδύνευε ή να τσακισθεί στα βράχια ή να καταλήξει στη θάλασσα.
Την ίδια δυσκολία και φόβο είχε και ο κ. Μιλάτος, ενώ ο Αρβυθής έπρεπε να πλοηγεί το σκάφος του, καθώς υπήρχε κίνδυνος να τσακισθεί στα βράχια. Για τους λόγους αυτούς, κανείς από τους τρεις τους δεν τολμούσε να πηδήξει στον βράχο της νησίδας. Σκεφθήκαμε να αποχωρήσουμε για να επιστρέψουμε στην Κάλυμνο, αλλά ο Δήμαρχος δεν συμφώνησε.
Είπε πως «ήταν κρίμα να φύγουμε από τα Ίμια, χωρίς να ανεβούμε έστω για λίγο σ’ αυτά, να δούμε το περιβάλλον τους». Κατόπιν αυτών, εγώ που είμαι αθλητικός και ευκίνητος, πήδηξα από το ταχύπλοο στον βράχο και το κράτησα κοντά στον βράχο με το σχοινί που μου πέταξαν. Έτσι, ένας – ένας, αποβιβάσθηκαν στη νησίδα αυτή και οι τρεις τους. Αφού ο κ. Αρβυθής ασφάλισε με άγκυρα το ταχύπλοό του κοντά στα βράχια της ακτής, κινηθήκαμε να ανεβούμε και οι τέσσερις μας στο πιο ψηλό σημείο της νησίδας. Ανεβαίνοντας, είδαμε 10 – 15 γίδια, τα οποία φοβήθηκαν από την παρουσία μας και έτρεξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επίσης είδαμε στην απέναντι νησίδα να υπάρχουν ακόμη 15 – 20 γίδια. Όλα αυτά ανήκαν, όπως ανέφερα στην αρχή, στον γνωστό μου κτηνοτρόφο της Ψερίμου, τον κ. Αντώνη Βεζυρόπουλο.
Η τοποθέτηση της ελληνικής σημαίας
Αφού φθάσαμε στο πιο ψηλό και επίπεδο σημείο και δεν βρήκαμε κάτι ύποπτο ή άξιο μνείας, ο Δήμαρχος με τον κ. ΜΙΛΑΤΟ προσπάθησαν να μπήξουν – στερεώσουν το πρόχειρο κοντάρι με τη Σημαία στο βραχώδες έδαφος. Επειδή δεν κατάφερναν να το στερεώσουν κάπου, πήρα στα χέρια μου το κοντάρι με τη Σημαία και το στερέωσα – έμπηξα σε μία σχισμή – τρύπα βράχου, την οποία εντόπισα στο πιο υψηλό σημείο της ανατολικής πλευράς της νησίδας, σταθεροποιώντας τη βάση του κονταριού με πέτρινες σφήνες. Με τη φωτογραφική μου μηχανή έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες μας (στη μία και οι τέσσερις μας με το αυτόματο σύστημα) κοντά στη Σημαία.
Μετά από λίγο κινηθήκαμε να επιστρέψουμε στο ταχύπλοο, καθώς ξεπαγιάσαμε από το τσουχτερό κρύο και τον νοτιά. Ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από τη Σημαία, «λες και κάτι με τράβηξε» γύρισα να τη δω λίγο και με έκπληξή μου «πω – πω, τι κάναμε…» και τότε και οι τρεις τους γύρισαν προς το μέρος μου και με ρώτησαν τι εννοώ. Τους έδειξα τι εννοούσα και όλοι τους είπαν «ευτυχώς που το είδες, θα γινόμασταν ρεζίλι…».
Αμέσως επιστρέψαμε στη Σημαία και ο κ. Μιλάτος την έλυσε και την πρόσδεσε κανονικά στο κοντάρι – ιστό, δηλαδή με τον Σταυρό προς τα επάνω. Κατόπιν αυτών, ξαναβγάλαμε τις σωστές αναμνηστικές φωτογραφίες, μερικές εκ των οποίων παραθέτω παρακάτω:
Υπογραμμίζω το ό,τι οι σχετικές φωτογραφίες είναι της αποκλειστικότητάς μου, καθώς σχεδόν όλες τις έβγαλα ο ίδιος με τη φωτογραφική μηχανή μου και ότι όλες έχουν ως φόντο τις απέναντι Μικρασιατικές ακτές.
Η επιστροφή στην Κάλυμνο
Στη συνέχεια και περί την 14.45΄ ώρα, επιστρέψαμε στην Πόθια και στο λιμάνι της Καλύμνου. Πήγα απευθείας στην Υπηρεσία μου, στο Α.Τ. Καλύμνου και από εκεί ενημέρωσα τηλεφωνικώς τον προαναφερόμενο Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου για όλα τα ανωτέρω, τις διαπιστώσεις μας, αλλά και για την τοποθέτηση στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας, με πρωτοβουλία του Δημάρχου.
Αφού τον ενημέρωσα, δεν μου εξέφρασε κάποια αντίθετη άποψη ή θέση. Υπόψη ότι ο Δήμαρχος κ. Διακομιχάλης, φθάνοντας στην Πόθια, με είχε παρακαλέσει να δώσω αμέσως το φιλμ σε φωτογραφείο για εμφάνιση και να του δώσω αντίγραφα των σχετικών φωτογραφιών που έβγαλα στα Ίμια, πράγμα που έκανα το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στο φωτογραφείο του Δρόσου Καμπούρη και κατόπιν αυτών του έδωσα το ίδιο απόγευμα όλη τη σειρά των σωστών φωτογραφιών.
Τότε με ενημέρωσε ότι και αυτός είχε επικοινωνία με κάποιους Υπουργούς της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – του Κων/νου ΣΗΜΙΤΗ (δεν μου ανέφερε ονομαστικά ποιους), στους οποίους ανέφερε τη μετάβαση όλων μας στα Ίμια, τις διαπιστώσεις μας και την ανύψωση της Σημαίας υπ’ αυτόν και ότι όλοι τους συμφώνησαν και του εξέφρασαν την ικανοποίησή τους.
Πηγή: kalymnos-news.gr/
