H Eλένη, εξομολογείται: “Eχασα την ψυχή μου και την αξιοπρέπειά μου στον τζόγο…”

Η Ελένη, στα τελευταία χρόνια, έδωσε μια μεγάλη μάχη για να απεξαρτηθεί από τον τζόγο. Η ζωή της για πολλά χρόνια, είχε εξελιχθεί σε έναν φαύλο κύκλο, έπαιζε, έχανε χρήματα, αναζητούσε χρήματα με κάθε τρόπο για να ρεφάρει, ξαναέχανε, ξαναέψαχνε χρήματα, κέρδιζε κάποιες φορές, ανέβαινε η αδρεναλίνη ήθελε περισσότερα… Ολη της η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τον τζόγο.

Οι ολέθριες συνέπειες του εθισμού την έφεραν αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις των πράξεών της, παρ΄ότι η ίδια εγκλωβισμένη μέσα στις ψευδαισθήσεις της, θεωρούσε ότι το ελέγχει ακόμα κι όταν χρειάστηκε να πουλήσει τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού της, ακόμα κι όταν έκλεψε την τραπεζική κάρτα της μητέρας της.
Σήμερα, μιλά στη «δ» για εκείνες τις σκοτεινές μέρες που το μόνο της ενδιαφέρον ήταν να βρει χρήματα για να παίξει αλλά και για τις μέρες, που με τη στήριξη του συζύγου και της οικογένειάς της, κατάφερε να αντισταθεί στα παιχνίδια του μυαλού της και της ανάγκης της να τζογάρει και ομολογεί ότι στη Ρόδο, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ΄όσο φαίνεται αλλά καλά κρυμμένο…

• Ας ξεκινήσουμε την συνέντευξη, από το πότε και πώς ξεκινήσατε να παίζετε.
Την περίοδο που όλοι ασχολούνταν με το Χρηματιστήριο αποφάσισα κι εγώ να επενδύσω μερικά χρήματα, όλοι το ίδιο έκαναν τότε. Είχαμε γίνει όλοι κατά κάποιον τρόπο μικροί χρηματιστές. 500.000 δρχ τότε επένδυσα, ασχολιόμουν όλη μέρα με τις μετοχές, αλλά δεν έβγαλα κέρδος από αυτά. Μια πάνω, μια κάτω. Παρόλα αυτά, δεν αποθαρρύνθηκα. Μέχρι που η φούσκα έσκασε, αλλά και πάλι δεν πτοήθηκα. Τότε υπήρχαν λεφτά στη Ρόδο, ούτε κανείς μπορούσε να προβλέψει την οικονομική κρίση που ερχόταν. Δόξα τω Θεώ η επιχείρησή μου τότε πήγαινε πολύ καλά, είχα οικονομική αυτονομία και έτσι ο σύζυγός μου δεν είχε αντιληφθεί σε τι λαβύρινθο έμπαινα, ή μάλλον μας έβαζα.
• Και μετά το Χρηματιστήριο, πώς προέκυψε ο εθισμός;
Ούτε το πότε ούτε το πώς μπορώ να προσδιορίσω. Όμως τότε ξεκίνησα να πηγαίνω στο Καζίνο, όχι μόνο στη Ρόδο. Λόγω της φύσης της εργασίας μου ταξίδευα τακτικά στην Αθήνα, οπότε πήγαινα συχνά εκεί, στο Καζίνο της Πάρνηθας ή του Λουτρακίου όπου δεν είχε πολλούς γνωστούς. Η Ρόδος είναι μικρός τόπος, δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα ούτε να αντιληφθεί ο σύζυγός μου τι ακριβώς συμβαίνει. Όχι, ότι δεν έβρισκα γνωστούς στα Καζίνο της Αθήνας αλλά μοίραζα τις επισκέψεις μου μια στο ένα Καζίνο μια στο άλλο, κι έτσι δεν φαινόταν τακτικές οι επισκέψεις μου. Επειδή μεσολαβούσαν μεγάλα διαστήματα πολλές φορές από τα ταξίδια μου στην Αθήνα, στο ενδιάμεσο επισκεπτόμουν πρακτορεία ΠΡΟΠΟ. Είχα γίνει εμμονική, έπαιζα ΚΙΝΟ, αργότερα ΣΤΟΙΧΗΜΑ και επειδή δεν ήθελα να αντιληφθούν την εμμονή μου, άλλαζα συνέχεια πρακτορεία. Εφτασα να πηγαίνω και σε πρακτορεία εκτός της πόλης. Απουσίαζα όλο και περισσότερες ώρες από την επιχείρηση, προφασιζόμουν διάφορες δικαιολογίες και βέβαια κάποια στιγμή δεν μου έφταναν τα χρήματα που έπαιρνα από το ταμείο. Μετά άρχισα να βάζω χέρι στους λογαριασμούς καταθέσεων.
• Ο σύζυγος δεν είχε αντιληφθεί κάτι όλο αυτό το διάστημα;
Οσο χρησιμοποιούσα τα δικά μου χρήματα όχι.
• Μπορεί κάποιος να ξοδέψει τόσα πολλά χρήματα σε ένα πρακτορείο ΠΡΟ.ΠΟ;
Βεβαιότατα. Δεν έχετε ιδέα τι σημαίνει να είναι κάποιος εθισμένος στον τζόγο. Αν νομίζετε ότι μόνο στα Καζίνο ή στις παράνομες λέσχες χάνονται περιουσίες, κάνετε λάθος. Βέβαια, στα τελευταία χρόνια πλέον έχει αναπτυχθεί ο ηλεκτρονικός τζόγος οπότε από την ασφάλεια της ανωνυμίας του κινητού σου τηλεφώνου ή του υπολογιστή σου, μπορείς πολύ πιο εύκολα να ικανοποιήσεις την μανία σου, τον εθισμό σου για τον τζόγο.
• Πότε άρχισε ο σύζυγός σας να αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει;
Όταν αντιλήφθηκε ότι έλειπαν χρήματα από τους λογαριασμούς μας. Την ίδια μέρα ανακάλυψε ότι τα κοσμήματά μου και ο βαφτιστικός σταυρός του παιδιού δεν υπήρχαν στο χρηματοκιβώτιο, όπως και τα μετρητά που είχαμε στο σπίτι.
• Τα πουλήσατε;
Ναι, εκτός από τη βέρα που φοράω. Κι αυτό επειδή δεν ήθελα να καταλάβει κάτι ο συζύγός μου, αλλιώς θα την είχα «σκοτώσει» κι αυτήν. Για να εξασφαλίσω χρήματα να παίξω. Ντρέπομαι που το λέω αλλά το έκανα κι αυτό. Εχω χρεώσει τις κάρτες μου μέχρι εκεί που δεν πάει, ακόμα και την κάρτα της μητέρας μου.
• Και όταν λοιπόν ανακαλύπτει τον εθισμό σας, τι ακολουθεί;
Χαμός. Παραδέχθηκα τα πάντα, δεν υπήρχε λόγος να μην το κάνω. Πλέον είχε κάνει φτερά κι ένα πολύ σημαντικό ποσό από τις καταθέσεις μας και χρωστούσα παντού. Η επιχείρηση δεν πήγαινε και τόσο καλά, είχαμε σημαντικές απώλειες λόγω και της οικονομικής κρίσης αλλά και της καθίζησης που παρατηρείται στα τελευταία χρόνια στις εισπράξεις από τον τουρισμό και χρειάστηκε μετρητά. Όταν είδε τι είχε απομείνει στους λογαριασμούς, δεν μπορούσα άλλο να κρυφτώ. Και τότε του είπα, πού χρωστάω, πόσα χρωστάω… Ντροπιαστική στιγμή για μένα αλλά και λυτρωτική ταυτόχρονα, δεν μπορώ να σας το εξηγήσω.
• Πέρα από τα δικά σας, είχατε δανειστεί χρήματα και από αλλού;
Βεβαίως, από συγγενείς, από φίλους. Κάθε φορά χρησιμοποιούσα και διαφορετικό ψέμα. Και επειδή πριν μπλέξω με τον τζόγο ήμουν συνεπέστατη με τις υποχρεώσεις μου, σε όσους ζήτησα προθυμοποιήθηκαν να με δανείσουν. Και μία και δύο και τρεις φορές… Ο τζογαδόρος πάντα βρίσκει χρήματα, με τον έναν τρόπο ή τον άλλον. Πούλησα ό,τι μπορούσα πουλήσω χωρίς να γίνει αντιληπτό από τον σύζυγο. Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια για μια μάνα από το να πουλάει τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού της ή να κλέβει χρήματα από την ηλικιωμένη μητέρα της.
• Από τοκογλύφους έχετε δανειστεί χρήματα;
Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση.
• Πόσα χρήματα ξοδεύατε τον μήνα;
Πολλά. Τετραψήφιο αριθμό.
• Η σχέση σας με τον σύζυγό σας και το παιδί σας πώς είναι σήμερα;
Το παιδί τότε ήταν μικρό, σήμερα είναι στην εφηβεία. Γνωρίζει κάποια πράγματα αλλά όχι όλα. Ο σύζυγός μου, όταν αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα, χρειάστηκε χρόνο για να το αποδεχθεί. Χρειάστηκε να περάσει χρόνο μόνος του, χρειάστηκε να βρει τη δύναμη όχι μόνο να με συγχωρήσει αλλά και για να με στηρίξει για να βρούμε τον τρόπο να λάβω βοήθεια και εννοείται να ξεχρεώσω όλους αυτούς τους ανθρώπους.
• Πού βρήκατε βοήθεια;
Σε ένα κέντρο στην Αθήνα, τότε δεν υπήρχε ακόμα το ΚΕΘΕΑ στη Ρόδο. Ηρθε και ο σύζυγός μου μαζί, αυτός ήταν ο όρος για να επιστρέψει στο σπίτι κι έτσι δέχθηκα. Και τον ευχαριστώ γι αυτό. Όταν διάβασα την συνέντευξή σας με τον κ. Αποστόλη Πετρίδη, απευθύνθηκα σε εσάς διότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τον τζόγο στη Ρόδο και εγώ μιλάω σήμερα για να πω ότι υπάρχει και λύση αν κάποιος θέλει πραγματικά να ξεφύγει. Όμως πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι άρρωστος και μετά να αναζητήσει θεραπεία.
• Εσείς πότε καταλάβατε ότι ήσασταν «άρρωστη» με τον τζόγο όπως λέτε;
Για πολύ καιρό νόμιζα ότι το έλεγχα.. Μέχρι που πούλησα τον σταυρό του παιδιού μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Ηξερα ότι ήταν λάθος, όμως ούτε αυτό με σταμάτησε.
• Την επιχείρηση τη διατηρείτε ακόμα στη Ρόδο;
Εχουμε αλλάξει είδος αλλά ναι, λειτουργούμε μια υγιή επιχείρηση. Θα μπορούσα να τα είχα τινάξει όλα στον αέρα, αν συνέχιζα κι αν ο σύζυγός μου δεν ανακάλυπτε ότι έλειπαν χρήματα και κοσμήματα.
• Τι ήταν αυτό που σας πρόσφερε τότε ο τζόγος;
Διέξοδο. Μια άλλη πραγματικότητα. Είχα πιεστεί πολύ με τις υποχρεώσεις της οικογένειας, του παιδιού, της εργασίας… Την ευθύνη της επιχείρησης είχαμε από κοινού εγώ και ο σύζυγός μου, περνούσαμε ατελείωτες ώρες εκεί, πιέστηκα. Κάθε μέρα ήταν ίδια με την προηγούμενη, έψαχνα κάτι να μου απορροφήσει το ενδιαφέρον, να με ταρακουνήσει. Και όσο κι αν ντρέπομαι να το ομολογήσω αυτό ήταν ο τζόγος. Δεν ήμουν ο εαυτός μου, ήμουν μια άλλη. Με είχε κυριεύσει η εμμονή μου και είχα παραμελήσει και τις ανάγκες του παιδιού και του συζύγου. Ξυπνούσα, κι αυτό που με ενδιέφερε ήταν να έχω χρήματα για να παίξω, είτε στο πρακτορείο, είτε ηλεκτρονικά. Αρκεί να είχα χρήματα. Πολλές φορές τζόγαρα ηλεκτρονικά και πήγαινα να παίξω ΚΙΝΟ και ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Πολλές φορές συνδύαζα και τα δύο, έπαιζα στο ΠΡΟΠΟ και ταυτόχρονα τζόγαρα και ηλεκτρονικά από το κινητό μου. Τι να σας πω, αρρώστια, μαρτύριο. Κάθε φορά να λέω ήταν η τελευταία και πάντα υπήρχε επόμενη. Κι εκεί που αναζητούσα διέξοδο, ήρθα αντιμέτωπη με μια άλλη πραγματικότητα, πιο σκληρή. Επρεπε να διαχειριστώ την ανάγκη μου για να παίξω, το μόνο εύκολο αφού τώρα γίνεται και μέσα από το κινητό τηλέφωνο, έπρεπε να μπορώ να κρύβω τον εθισμό μου, να διασφαλίζω χρήματα και να είμαι σωστή σύζυγος και μητέρα. Καταλαβαίνετε ότι αυτό δεν γίνεται. Κι ας πίστευα ότι το έλεγχα. Δεν το έλεγχα, με έλεγχε. Εχασα εκτός από την αξιοπρέπειά μου και την ψυχή μου στον τζόγο… Πολλές φορές λέω, ευτυχώς που αντιλήφθηκε ο σύζυγός μου τι συμβαίνει και βρήκε τρόπο να με λυτρώσει από το μαρτύριο που ζουσα.
• Εχετε μπει στον πειρασμό να παίξετε ξανά;
Ναι, πολλές φορές δεν θα πω ψέματα. Υποτροπίασα μια φορά αλλά μόνο μία φορά και επανήλθα πολύ γρήγορα. Με τη βοήθεια των ειδικών έχω αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας που ενεργοποιώ κάθε φορά όταν νιώθω αυτή την επιθυμία. Όμως, έχω τη στήριξη της οικογένειάς μου, κι αυτό είναι που με βοηθάει στην πραγματικότητα. Όταν αποκαλύφθηκε το πρόβλημα, πέρα από τον σύζυγό μου, οι δικοί μου άνθρωποι, οι συγγενείς μου, η μητέρα μου, τα αδέλφια μου με στήριξαν. Φοβόμουν ότι θα με επικρίνουν, όμως τελικά, με βοήθησαν να ανέβω αυτό το μεγάλο βουνό που λέγεται απεξάρτηση από τον τζόγο… Και πιστέψτε με είναι μεγάλο βουνό, όμως όταν ανέβηκα στην κορυφή, όταν απελευθερώθηκα είδα ότι άξιζε η προσπάθεια, όχι μόνο για μένα αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μου. Οσοι δεν άντεξαν να είναι δίπλα μου σε αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, τους απομάκρυνα και από τη ζωή μου.
• Κλείνοντας την συνέντευξη, τι θα θέλατε να πείτε στους ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από τον τζόγο ή στους συγγενείς τους;
Ο τζόγος είναι αμείλικτη μορφή εθισμού. Νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο, αλλά ουσιαστικά τον έλεγχο τον έχει αυτός. Υπάρχει τρόπος να βγεις από αυτή την μαύρη τρύπα, αλλά πρώτα πρέπει να παραδεχθείς ότι έχεις πρόβλημα. Το επόμενο βήμα είναι να θες να λύσεις αυτό το πρόβλημα και να ζητήσεις βοήθεια από ειδικούς και στήριξη από ανθρώπους που σε αγαπούν πραγματικά, για να αντέξουν στα δύσκολα.
• Θα κλείσουμε με αυτό το μήνυμα, σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ που με ακούσατε και ευχαριστώ την εφημερίδα σας για την φιλοξενία. Σκοπός μου ήταν να βοηθήσω ανθρώπους που είναι απεγνωσμένοι εξαιτίας του εθισμού, να καταλάβουν ότι ο τζόγος οδηγεί μόνο στην ολοκληρωτική καταστροφή, κι αν θέλουν να επιστρέψουν, υπάρχει πράγματι τρόπος. Είδαν πολλά τα μάτια μου στη Ρόδο, είδα περιουσίες να χάνονται, να αλλάζουν χέρια μέσα σε ένα βράδυ. Πριν φτάσουν εκεί, ας δοκιμάσουν άλλο δρόμο, ίσως αντί στο γκρεμό όπου οδηγούνται, να βγουν στο ξέφωτο. Εστω κι ένας να πάρει αυτή την απόφαση μετά από αυτή τη συνέντευξη, άξιζε τον κόπο. Καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο εύχομαι, με αγάπη, κατανόηση, αλληλεγγύη, εσωτερική ισορροπία και υγεία.