Ποινή φυλάκισης 4 ετών μετατρέψιμη προς 10 ευρώ ημερησίως, επί της οποίας δύναται να ασκήσει αίτημα για δοσοποίηση, επέβαλε χθες το Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου σε έναν Καρπάθιο αρτοποιό, που κρίθηκε ένοχος τοκογλυφίας.
Η υπόθεση επανεξετάστηκε, μετά την υπ’ αριθμ. 1804/2018 απόφαση του Ε’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία έγινε δεκτή εν μέρει η αναίρεσή του. Ο κατηγορούμενος υπέβαλε με την έναρξη της διαδικασίας ένσταση για την παραγραφή της υποθέσεως με τον νέο Ποινικό Κώδικα και το αίτημά του απορρίφθηκε διότι η αναίρεση της προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης αφορούσε μόνο το σκέλος της αναστολής της ποινής του και όχι το κύριο αντικείμενο της δίκης το οποίο έχει κριθεί αμετακλήτως. Κάτω από αυτό το πρίσμα δεν επρόκειτο για συνολική επανεξέταση της υποθέσεως με αποτέλεσμα να μην δύναται να βρεί εφαρμογή στην περίπτωσή του η ευνοϊκή διάταξη του νέου ποινικού κώδικα για αδικήματα του είδους.
Το ιστορικό της υπόθεσης, φέρεται να έχει ως εξής:
Τον μήνα Ιούλιο του έτους 2007, επιχειρηματίας που διατηρεί επιχείρηση αρτοποιίας με πρατήριο άρτου, αντιμετώπισε πρόβλημα ρευστότητας και μη έχοντας τις προϋποθέσεις να λάβει δάνειο από τράπεζα, κατέφυγε στον κατηγορούμενο καθόσον είχε πληροφορηθεί ότι ο τελευταίος είχε αυτή την δυνατότητα. Περί τα τέλη Ιουλίου ο κατηγορούμενος τού δάνεισε το ποσό των 40.000 ευρώ με χρόνο αποπληρωμής την 30.01.2008 και προς εξασφάλιση της απαίτησής του, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία και την ανάγκη του, αξίωσε αφενός μεν να εγγυηθεί την εξόφληση του ποσού ο αδελφός του και αφετέρου ως τόκο για διάστημα έξι μηνών το ποσό των 34.000 ευρώ. Προς εκπλήρωση των συμφωνηθέντων ο δανειζόμενος φέρεται να εξέδωσε και να παρέδωσε στον κατηγορούμενο, με χρέωση του λογαριασμού που διατηρούσε σε Τράπεζα, 9 επιταγές συνολικού ύψους 74.000 ευρώ. Εν όψει δε της αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου και προκειμένου να παράσχει νέα προθεσμία αποπληρωμής ο κατηγορούμενος φέρεται να απαίτησε και να πέτυχε την υπογραφή ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ των δύο πλευρών την 17.11.2007.
Σύμφωνα με το συμφωνητικό ο δανειζόμενος όφειλε στον κατηγορούμενο το ποσό των 104.000 ευρώ, δηλαδή για την ανανέωση του χρέους μέχρι την 30.03.2008 απαίτησε τόκο 30.000 ευρώ και επιπλέον ζήτησε να τεθεί ως εγγυητής ο αδελφός του δανειζόμενου, ενώ έλαβε και επιταγή της Τράπεζας.
Κατά τη λήξη της ως άνω ταχθείσας προθεσμίας, την 30.03.2008, ο δανειζόμενος ζήτησε και νέα, καθόσον αδυνατούσε να αποπληρώσει έστω και μέρος του δανείου και προς τούτο υπεγράφη ανάμεσα στις δύο πλευρές νέο ιδιωτικό συμφωνητικό με τους ίδιους ως άνω όρους για το ποσό των 115.000 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή ο κατηγορούμενος απαίτησε για ποσό δανείου 104.000 ευρώ τόκους 11.000 για ένα μήνα.
Η ως άνω διαδικασία και ενόψει της αδυναμίας του δανειζόμενου να αποπληρώσει το δάνειο επαναλήφθηκε την 30.04.2008, όπου απαιτήθηκε ποσό 126.500 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή συνολικός τόκος 11.500 ευρώ.
Σημειωτέον ότι στο ως άνω συμφωνητικό φέρεται ως ημερομηνία κατάρτισης η 30.03.2008 η οποία ετέθη προφανώς από παραδρομή καθόσον το προηγούμενο με την ίδια ημερομηνία είχε ως προθεσμία λήξης την 30.04.2008 και το εν λόγω έχει ως ημερομηνία την 30.05.2008, οπότε κατά την κοινή λογική καταρτίστηκε την 30.04.2008 οπότε και έληξε η προθεσμία του προηγούμενου.
Τέλος, την 30.05.2008 υπεγράφη το τελικό ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των δύο πλευρών με λήξη την 30.06.2008 και με συνολικό ποσό 141.200 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή ο κατηγορούμενος απαίτησε για προθεσμία ενός μηνός το ποσό των 14.700 ευρώ.
Επίσης στο εν λόγω συμφωνητικό ως ημερομηνία κατάρτισης φέρεται η 30.06.2008. η οποία επίσης ετέθη από προφανή παραδρομή καθόσον η ημερομηνία κατάρτισης δεν θα μπορούσε να συμπίπτει με την ημέρα καταβολής που δηλώνεται, δηλαδή την 30.06.2008.
Ο κατηγορούμενος διατείνεται ότι το αρχικό κεφάλαιο δανεισμού ήταν 72.000 ευρώ το οποίο και αύξησε στην πορεία γιατί ο μηνυτής του είχε υποσχεθεί ότι θα έμπαινε συνέταιρος στην επιχείρησή του.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Κώστας Διακονής.
Η υπόθεση επανεξετάστηκε, μετά την υπ’ αριθμ. 1804/2018 απόφαση του Ε’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία έγινε δεκτή εν μέρει η αναίρεσή του. Ο κατηγορούμενος υπέβαλε με την έναρξη της διαδικασίας ένσταση για την παραγραφή της υποθέσεως με τον νέο Ποινικό Κώδικα και το αίτημά του απορρίφθηκε διότι η αναίρεση της προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης αφορούσε μόνο το σκέλος της αναστολής της ποινής του και όχι το κύριο αντικείμενο της δίκης το οποίο έχει κριθεί αμετακλήτως. Κάτω από αυτό το πρίσμα δεν επρόκειτο για συνολική επανεξέταση της υποθέσεως με αποτέλεσμα να μην δύναται να βρεί εφαρμογή στην περίπτωσή του η ευνοϊκή διάταξη του νέου ποινικού κώδικα για αδικήματα του είδους.
Το ιστορικό της υπόθεσης, φέρεται να έχει ως εξής:
Τον μήνα Ιούλιο του έτους 2007, επιχειρηματίας που διατηρεί επιχείρηση αρτοποιίας με πρατήριο άρτου, αντιμετώπισε πρόβλημα ρευστότητας και μη έχοντας τις προϋποθέσεις να λάβει δάνειο από τράπεζα, κατέφυγε στον κατηγορούμενο καθόσον είχε πληροφορηθεί ότι ο τελευταίος είχε αυτή την δυνατότητα. Περί τα τέλη Ιουλίου ο κατηγορούμενος τού δάνεισε το ποσό των 40.000 ευρώ με χρόνο αποπληρωμής την 30.01.2008 και προς εξασφάλιση της απαίτησής του, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία και την ανάγκη του, αξίωσε αφενός μεν να εγγυηθεί την εξόφληση του ποσού ο αδελφός του και αφετέρου ως τόκο για διάστημα έξι μηνών το ποσό των 34.000 ευρώ. Προς εκπλήρωση των συμφωνηθέντων ο δανειζόμενος φέρεται να εξέδωσε και να παρέδωσε στον κατηγορούμενο, με χρέωση του λογαριασμού που διατηρούσε σε Τράπεζα, 9 επιταγές συνολικού ύψους 74.000 ευρώ. Εν όψει δε της αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου και προκειμένου να παράσχει νέα προθεσμία αποπληρωμής ο κατηγορούμενος φέρεται να απαίτησε και να πέτυχε την υπογραφή ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ των δύο πλευρών την 17.11.2007.
Σύμφωνα με το συμφωνητικό ο δανειζόμενος όφειλε στον κατηγορούμενο το ποσό των 104.000 ευρώ, δηλαδή για την ανανέωση του χρέους μέχρι την 30.03.2008 απαίτησε τόκο 30.000 ευρώ και επιπλέον ζήτησε να τεθεί ως εγγυητής ο αδελφός του δανειζόμενου, ενώ έλαβε και επιταγή της Τράπεζας.
Κατά τη λήξη της ως άνω ταχθείσας προθεσμίας, την 30.03.2008, ο δανειζόμενος ζήτησε και νέα, καθόσον αδυνατούσε να αποπληρώσει έστω και μέρος του δανείου και προς τούτο υπεγράφη ανάμεσα στις δύο πλευρές νέο ιδιωτικό συμφωνητικό με τους ίδιους ως άνω όρους για το ποσό των 115.000 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή ο κατηγορούμενος απαίτησε για ποσό δανείου 104.000 ευρώ τόκους 11.000 για ένα μήνα.
Η ως άνω διαδικασία και ενόψει της αδυναμίας του δανειζόμενου να αποπληρώσει το δάνειο επαναλήφθηκε την 30.04.2008, όπου απαιτήθηκε ποσό 126.500 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή συνολικός τόκος 11.500 ευρώ.
Σημειωτέον ότι στο ως άνω συμφωνητικό φέρεται ως ημερομηνία κατάρτισης η 30.03.2008 η οποία ετέθη προφανώς από παραδρομή καθόσον το προηγούμενο με την ίδια ημερομηνία είχε ως προθεσμία λήξης την 30.04.2008 και το εν λόγω έχει ως ημερομηνία την 30.05.2008, οπότε κατά την κοινή λογική καταρτίστηκε την 30.04.2008 οπότε και έληξε η προθεσμία του προηγούμενου.
Τέλος, την 30.05.2008 υπεγράφη το τελικό ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των δύο πλευρών με λήξη την 30.06.2008 και με συνολικό ποσό 141.200 ευρώ για προθεσμία ενός μηνός, δηλαδή ο κατηγορούμενος απαίτησε για προθεσμία ενός μηνός το ποσό των 14.700 ευρώ.
Επίσης στο εν λόγω συμφωνητικό ως ημερομηνία κατάρτισης φέρεται η 30.06.2008. η οποία επίσης ετέθη από προφανή παραδρομή καθόσον η ημερομηνία κατάρτισης δεν θα μπορούσε να συμπίπτει με την ημέρα καταβολής που δηλώνεται, δηλαδή την 30.06.2008.
Ο κατηγορούμενος διατείνεται ότι το αρχικό κεφάλαιο δανεισμού ήταν 72.000 ευρώ το οποίο και αύξησε στην πορεία γιατί ο μηνυτής του είχε υποσχεθεί ότι θα έμπαινε συνέταιρος στην επιχείρησή του.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Κώστας Διακονής.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
