Διαβάζω από τον Γιάννη Κλούβα: «Ομορφιές φτωχοτουρισμού: Σάββατο βράδυ, μετά από μια τρελή βραδιά, κατάκοποι από το πολύ τρέξιμο, καθόμαστε γύρω από το μπαρ να πάρουμε μια ανάσα και ζούμε το εξής: μια παρέα νεαρών (αγόρια και κορίτσια) μπαίνουν μέσα στο μαγαζί και μας ζητάνε αν έχουμε τίποτα αλκοόλ για πέταμα, από μπουκάλια που έχουν περισσέψει… οτιδήποτε, γιατί δεν είχαν χρήματα. Ήταν Γερμανόπουλα. Βρε, πού φτάσαμε… ακόμα και μισές μπύρες θα έπιναν… Αυτούς μαζεύουμε… χτίστε κι άλλες κλίνες… να γεμίσουμε με σκουπίδια τουρισμού…»…
Κι αυτοί δεν είναι οι χειρότεροι. Οι χειρότεροι είναι εκείνοι που μένουν στα ξενοδοχεία με το βραχιολάκι και βγαίνοντας έξω αφού έχουνε φάει πέντε κιλά φαγητό ο καθένας, τα παιδιά τους, τους ζητάνε παγωτό από το μωβ αυτοκινητάκι-παγωτατζίδικο της πλατείας Σύμης, στην είσοδο της Παλιάς Πόλης, κι αυτοί τους λένε: «έχει παγωτό το ξενοδοχείο.»…
Είναι αυτοί οι ίδιοι που αντί να κατέβουν στην παραλία κολυμπούν στην όχι και τόσο καθαρή πια πισίνα για να είναι δίπλα στα ψυγεία και στα ποτά και να καταναλώνουν τζάμπα όλη μέρα.
Αλλά ούτε κι αυτοί είναι οι χειρότεροι. Οι χειρότεροι, γιατί αυτό δείχνει και τι μυαλό κουβαλάνε γενικά είναι αυτοί που πάνε στον Παντελή Σαντορινιό, στα γκισέ και του ζητάνε εισιτήρια για Σύμη, κι αντί να του δώσουν λεφτά του δείχνουν το βραχιολάκι!
Απίστευτες ιστορίες καθημερινής τρέλας, για τους τουρίστες που προσελκύει η Ρόδος, για τον φτωχοτουρισμό που μας έχει κατακλύσει χωρίς ιδιαίτερο όφελος ούτε καν για τους ξενοδόχους!
Τι τουρίστες έχουμε φέτος κ. Κλούβα, τι βλέπετε εσείς που τους γνωρίζετε από χιλιόμετρα;
Οι μισοί είναι φτωχοτουρίστες και οι άλλοι μισοί άφραγκοι.
Φέτος περισσότερο από άλλες χρονιές;
Φέτος περισσότερο. Κάθε χρόνο και χειρότερα.
Τι φταίει, τι συνεχίζουμε να κάνουμε λάθος;
Φταίνε οι χιλιάδες κλίνες που ρίχνουν τις τιμές και φέρνουν κάθε λογής κόσμο για να γεμίσουν τα κρεβάτια. Θα το πληρώσουμε αυτό. Δειλά-δειλά ξεκίνησε ν΄ ανοίγει η τουριστική αγορά της Αιγύπτου ενώ και η Τουρκία φαίνεται να ξεπερνάει τα προβλήματά της και μας έχει πάρει τους Ρώσους. Τα επόμενα χρόνια, αν και εφόσον ησυχάσει και «ανοίξει» η αγορά της Μεσογείου θα έχουμε μεγάλο θέμα. Για εμένα προσωπικά δεν επιτρέπεται οι μισές κλίνες της πόλης να εφαρμόζουν το σύστημα all inclusive και η πόλη να ερημοποιείται. Είναι δυνατόν πεντάστερο στις παρυφές της πόλης, να είναι all inclusive όλο το 24ωρο, κι ενώ βλέπεις μια κίνηση στην πόλη στα μαγαζιά να μη μπαίνει κανείς;
Το καλό φαγητό, ο καλός καιρός, η καλή ελληνική μουσική δημιούργησαν δεσμούς με τους τουρίστες, οι οποίοι έρχονται επαναλαμβανόμενα και τους τιμάει ο δήμος γι’ αυτό. Λείπει η ελληνική μουσική του Χατζηδάκι, του Θεοδωράκη, τα τραγούδια του Καλατζή που παίζονταν σ΄ όλα τα μαγαζιά. Κάποτε η οδός Σωκράτους, είχε δισκάδικα από πάνω μέχρι κάτω, κι άκουγαν όλη μέρα οι ξένοι «Ο Γιώργος είναι πονηρός», «Επιπόλαιο με λες», «Μίλησέ μου, μίλησέ μου»… Όπου κι αν πήγαινες άκουγες ελληνική μουσική, κι έπαιρναν τ΄ ακούσματα μαζί τους ως νοσταλγία, αγόραζαν τα δισκάκια… Σήμερα περνάνε οι Σκανδιναβοί έξω από το κατάστημα το δικό μου που παίζει κατά κόρον ελληνική μουσική, και δεν γυρίζουν το κεφάλι.
Οι δε νεαροί τουρίστες είναι εντελώς αδιάφοροι. Εδώ εμείς και δεν ακούμε ελληνική μουσική αλλά αμερικανιές και δηθενιές. Κάτι συρτοτσιφτετέλια της πλάκας που γράφονται και κάτι ραπ.
Και διάβασα ότι γράψατε και το εξής που μου έκανε εντύπωση: «Αν θυμάμαι καλά, όσοι έκαναν τις μαγκιές αυτές… με το να φέρνουν φίρμες οι οποίες «βουτάνε» ροδίτικα χρήματα και δεν τα ξαναβλέπει ο ήλιος… έκλεισαν τα μαγαζιά τους… Έχεις ας πούμε τη φίρμα το Σάββατο… έ, γιατί να έρθω Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή ή όποια άλλη μέρα…; Και μετά χωρίς φίρμα το άλλο Σάββατο ποιος θα γεμίσει την πίστα σου; Κοράκης, Χατζηδάκις, Παπαθεοχάρης… καθαρίστηκαν… ποιος θα αντέξει; Η σεζόν φεύγει, εσύ θέλεις να δοξαστείς… αδειάζεις τ΄ άλλα μαγαζιά, βάζεις από την τσέπη σου… και τα φράγκα τα παίρνει η φίρμα στην Αθήνα…»… Αυτό λέτε εσείς ότι συμβαίνει που έχετε τόση εμπειρία;
Θα πρεπε οι Ροδίτες να είναι προσεκτικοί, να στηρίζουν ο ένας τον άλλο και να μην αφήνουν τα χρήματα να φεύγουν εκτός νησιού. Διότι ο χειμώνας είναι πολύ δύσκολος. Μπορεί κάποιος να θέλει να δοξαστεί και να σου φέρει μια φίρμα στο νησί.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν «βγαίνει» οικονομικά. Γίνεται αφαίμαξη του Ροδίτη, η φίρμα παίρνει τα ροδίτικα λεφτά και φεύγει και τις υπόλοιπες μέρες «κάθεται» κι αυτός. Φτάσαμε σ΄ ένα σημείο, εκεί που η Ρόδος ήταν η βασίλισσα της διασκέδασης, να έχουμε μείνει με ένα μπουζουξίδικο, κι ένα κλαμπ.
Οι μόνοι που συντηρούν ταβέρνες, ταξί, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, ελληνική μουσική είναι οι Εβραίοι που αποφεύγουν το all inclusive. Κι όλο αυτό που λέγεται για «κακή συμπεριφορά» που έχουν, μ΄ ένα χτύπημα στην πλάτη αφήνουν και πουρμπουάρ. Είναι ενδεικτικό ότι σήμερα (προχθές) μια ιντερνετική εφημερίδα του Ισραήλ, έγραψε ότι ο πιο δημοφιλής προορισμός στην Ελλάδα είναι η Ρόδος, κι ας ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι καινούργιοι προορισμοί.
Αλλά μου φαίνεται ότι τους Εβραίους τους θεωρούμε δεδομένους και πρέπει κάθε χρόνο να φωνάζω για να συμμετάσχουμε στην Έκθεση του Τελ Αβίβ. Πέρυσι πήγα στο Τελ Αβίβ, με την ορχήστρα μου και τη συνδρομή της Περιφέρειας και του Επιμελητηρίου.
Είστε ο πρόεδρος των εστιατόρων, πώς συντηρούνται τα μαγαζιά;
Κατακλύζεται το νησί από συνεργεία ΣΔΟΕ, ΕΦΚΑ, ΕΦΕΤ, μεικτά, σε σημείο να κουτουλάει το ένα συνεργείο πάνω στο άλλο, μέσα στα ίδια μαγαζιά. Κι όλο αυτό γιατί βουλιάζουμε από κόσμο και νομίζουν ότι θησαυρίζουμε ενώ έχουμε φτωχοτουρισμό.
Κάνετε 40 χρόνια μαγαζιά, κι επιβιώσατε! Ντίσκο, καφετέριες, εστιατόρια!
Δεν νιώθω ότι επιβίωσα, νιώθω ότι εγκλωβίστηκα. Αυτή τη δουλειά πρέπει να είσαι τρελός πια για να την κάνεις με τραπέζια και καρέκλες.
Πηγή: rodiaki.gr
