Της Μαίρης Παπανδρέου
Γνώρισα τον Θάνο Μυστιλόγλου, πριν από 33 χρόνια, όταν μου πρότεινε να έχω κάποιες εκπομπές στο τηλεοπτικό του κανάλι, το «ΩΜΕΓΑ».
Από την Άνοιξη του 1965, είχα αρχίσει να γράφω στη ΡΟΔΙΑΚΗ, άρθρα και ρεπορτάζ, επειδή εκτιμούσα την κοινωνική της προσφορά, το Υψηλό Ήθος των συντελεστών και την «αλήθεια», που με σεβασμό στον αναγνώστη, έκφραζε και αναμφισβήτητα σήμερα επάξια αποτελεί «παράδειγμα προς μίμηση» στο χώρο της δημοσιογραφίας για ολόκληρη την Ελλάδα.
Τον Θάνο Μυστιλόγλου, τον γνώριζα εξ αποστάσεως, καθώς με συνέπεια κάλυπτε τα τρέχοντα γεγονότα, και ομολογώ ότι με εντυπωσίαζε η ηρεμία του, η ευγένειά του. Δεν δίστασα να δεχτώ την πρότασή του, εξαιτίας της προσωπικότητάς του. Πήγα στο στούντιο του «ΩΜΕΓΑ», που είχε οργανώσει στο ισόγειο του σπιτιού του, που βρισκόταν σε προάστιο, μέσα σ’ ένα πλούσιο και καταπράσινο δάσος. Στο ισόγειο στεγαζόταν και το απέριττο γραφείο του, που για να μπεις στο στούντιο, περνούσες μέσα απ’ αυτό.
Ο «διαχωριστικός τοίχος», ήταν πάρα πολύ λεπτός και κατά τη διάρκεια των εκπομπών, που ήταν όλες «ζωντανές», έπρεπε να τηρείται σιγή και στο γραφείο. Το στούντιο μεγάλο, οι κάμερες ήταν στον ίδιο χώρο, αν ήταν μόνον ένας καλεσμένος καθόταν σε πολυθρόνα δίπλα στον δημοσιογράφο/παρουσιαστή, αν η εκπομπή είχε «στρογγυλό τραπέζι», μεταφερόταν ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο γραφείο και οι καλεσμένοι κάθονταν μόνον από τη μία πλευρά.
Δεν υπήρχε ρολόι μέσα στο στούντιο και ο Θάνος, έγραφε σε ένα χαρτόνι, πόσα λεπτά είχε ο παρουσιαστής/δημοσιογράφος στη διάθεσή του. Π.χ. «10», «5», κλπ. Μόνον μία καλεσμένη μου, όταν τον είδε να σηκώνει το χαρτόνι με τον αριθμό «5», είπε δυνατά: «Ναι, το βλέπω, μόνον 5 λεπτά έχω, τελειώνω»!
Η ηρεμία του Θάνου Μυστιλόγλου, παροιμιώδης, όπως και η αγάπη του για την οικογένειά του, τη δουλειά του και τις γάτες του, που τριγύριζαν σε όλους τους χώρους. Ιδιαίτερα, ένας τεράστιος κανελής γάτος, δεν έφευγε ποτέ από το στούντιο. «Κούρνιαζε» δίπλα στα πόδια του αφεντικού του και μισόκλεινε ευχαριστημένος τα μάτια του, χωρίς να σαλεύει, χωρίς να γουργουρίζει.
Κάποιες φορές, πριν βγει στον αέρα η εκπομπή, ο γάτος πλησίαζε με αργά νωχελικά βήματα και κουλουριαζόταν ασάλευτος κάτω από την πολυθρόνα που καθόμουνα.
Ο Θάνος, τον άφηνε. Ένα βράδυ όμως, πήρε ένα τηλεφώνημα από τηλεθεάτρια, που τον ρωτούσε αν ο γάτος ήταν αληθινός ή αποτελούσε πρωτότυπο «ντεκόρ». Αποφάσισε λοιπόν, να μην αφήνει το γάτο μέσα στο στούντιο, αλλά να τον κλείνει στο γραφείο.
Ο γάτος, την πρώτη φορά, αγρίεψε που τον έκλεισε απέξω κι άρχισε να διαμαρτύρεται ουρλιάζοντας τόσο δυνατά, που ακουγόταν και μέσα στο στούντιο. Έτσι, ο Θάνος Μυστιλόγλου, αποφάσισε να τον «κλειδώνει» σε ένα μικρό χώρο, όπου ήταν το αρχείο του τηλεοπτικού σταθμού.
Όμως, σε κάποια εκπομπή που είχα καλεσμένο τον τότε Νομίατρο Δρ. Παντελή Διακογεωργίου, ο κανελής γάτος, το ‘σκασε από την αρχειοθήκη και μπήκε στο στούντιο την ώρα που παρουσίαζα τον Νομίατρο. Ο παμπόνηρος «κανελής», άρχισε να σέρνεται στο δάπεδο, προχωρώντας με προσεκτικά βήματα, προς την πολυθρόνα μου. Ο Νομίατρος, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του από το αστείο θέαμα.
Ο Θάνος, αντέδρασε αστραπιαία: έκανε ζουμ σε μένα για να μη φαίνεται ο Νομίατρος που εν τω μεταξύ τρανταζόταν ολόκληρος από ασυγκράτητα γέλια, και ο γιος του Θάνου, κυριολεκτικά έρποντας, με ένα δεξιοτεχνικό μπλονζόν, άρπαξε το γάτο λίγα μέτρα από την πολυθρόνα και τον έβγαλε αστραπιαία έξω. Θυμάμαι το περιστατικό σαν να ήταν χθες.
Ο Θάνος Μυστιλόγλου, συνεργαζόταν στενά και άψογα, με όλη του την οικογένεια, όπως και με όλους τους συνεργάτες του. Ποτέ δεν είχα καταλάβει την πολιτική του τοποθέτηση, διότι ήταν πάντα αντικειμενικός και ευγενέστατος με όλους.
Η εκτίμησή του για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από γνώσεις, πολιτική τοποθέτηση ή κοινωνική θέση, ήταν πάντα άψογη, ευγενική, γεμάτη σεβασμό. Έφυγα από το «ΩΜΕΓΑ», μόνον επειδή μου ζήτησε ο Λούης Σορωνιάτης να εργαστώ στον τηλεοπτικό του σταθμό, και δεν μου πήγαινε η καρδιά ν’ αρνηθώ.
Τον Λούη Σορωνιάτη, τον γνώριζα από τότε που πήγαινε στο Γυμνάσιο, ήμουνα φίλη με τη μητέρα του. Ποτέ όμως δεν λησμόνησα τον Θάνο Μυστιλόγλου, την εποικοδομητική και ευχάριστη συνεργασία μας, τα πρωτοποριακά προγράμματα που κάναμε τότε στο «ΩΜΕΓΑ», όπως π.χ. για τη μάστιγα των Ναρκωτικών Ουσιών, με τον Ψυχίατρο/Ψυχαναλυτή Μανώλη Μηνά, εκπαιδευτικούς, μαθητές και ένα χρήστη.
Θα τον θυμάμαι πάντα, όπως και όλη η Ρόδος, για την ευγένειά του, την αντικειμενικότητά του και την αγάπη του σε ό,τι έκανε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ρόδου που τον σκεπάζει.
Πηγή: rodiaki.gr
