ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
10η Φεβρουαρίου: Ιστορικός σταθμός στην μακρά πορεία της Δωδεκανήσου προς την «ενσωμάτωση».
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947, στο Παρίσι, στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ειρήνη, οι Αρχηγοί των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων επικυρώνουν δια του άρθρου 14, κεφάλαιον V της Συνθήκης, την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, την οποία, κατ’ αρχήν, είχαν αποφασίσει οι Υπουργοί Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Ηνωμένον Βασίλειον, Γαλλία), πάλι στο Παρίσι, στις 27 Ιουνίου 1946, μετά μάλιστα την αλλαγή στάσεως της ΕΣΣΔ δια του Υπουργού των Εξωτερικών της, Μολότοφ, ο οποίος αντί του συνεχώς προβαλλομένου ΝΙΕΤ (ΟΧΙ) της ΕΕΣΔ εδήλωσε ΝΤΑ (ΝΑΙ).
Λίγο πριν όμως, στη Ρώμη, στις 26 Ιουνίου 1946, είχε γίνει η παρακάτω δημόσια δήλωση του πρωθυπουργού της μεταφασιστικής Ιταλίας De Gasperi:
«Μακράν του να εγείρωμεν αντιρρήσεις κατά της απονομής της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα, θεωρούμεν την τοιαύτην λύσιν ως πλήρως σύμφωνον προς τας αρχάς της δικαιοσύνης, υφ’ ων διαπνέεται η πολιτική της νέας δημοκρατικής Ιταλίας. Τρέφω δε την βάσιμον ελπίδα, ότι η λύσις αυτή, εξαλείφουσα την μεγαλυτέραν εκ των αιτιών, αι οποίαι διετάρασσαν τας σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών θα συντελέσει αποτελεσματικώς εις την αμοιβαίαν κατανόησιν και την ειλικρινή συνεργασία μεταξύ των λαών μας εν τω μέλλοντι».
Ήταν μια σημαντική δήλωση, διότι ο ηγέτης της Ιταλίας προκαταλαμβάνει τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, αναγνωρίζοντας ότι ήταν απόλυτα δίκαιο τα Δωδεκάνησα να αποδοθούν στην Ελλάδα.
Ταύτα ως προέκταση των 70 χρόνων από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου.
Με βάση τις παραπάνω αναφορές η 10η Φεβρουαρίου 1947 αναδεικνύεται σε μια από τις σημαντικότερες ημερομηνίες της Δωδεκανησιακής Ιστορίας της οποίας το επόμενο σημαντικό βήμα έγινε στις 31 Μαρτίου 1947.
Αριστοτέλης Α. Παυλίδης
