Ο Όσκαρ τα κατάφερε! Πήγε στη Φινλανδία και μέσα σε μικρό διάστημα του ζητούν συνεντεύξεις από την κρατική τηλεόραση, από την Κίνα, από τη Ρωσία και μέχρι και η αγγλική Daily Mail του έκανε αφιέρωμα!
Για τις καταπληκτικές φωτογραφίες του, λόγω της επιμονής του, του μυαλού του που παίρνει στροφές και των ατελείωτων ωρών που αφιερώνει για να πετύχει αυτό που θέλει. Κι ας μην είναι επαγγελματίας φωτογράφος, κι ας ξεκίνησε τώρα ακόμα να φοιτά σε σχολή.
Ο Όσκαρ Κεσερτζής, που ζούσε στις Καλυθιές και το Φαληράκι με τον πατέρα του, και στα 23 του πήγε και βρήκε τη μητέρα του στην παγωμένη χώρα ώστε να μείνει μία εβδομάδα, κι έμεινε πέντε χρόνια!
Μάγειρας δουλεύει το πρωί, ξενυχτισμένος από τις ώρες που κυνηγά τα φωτογραφικά του θέματα- μια αρκούδα ας πούμε την περιμένει για ώρες. Αλλά είναι η χαρά της φωτογραφίας και η αναγνώριση που ήρθε γρήγορα για κείνον που ταξιδεύει πια για λίγες μέρες το χρόνο στη Ρόδο.
Ήταν στο νησί πριν μία εβδομάδα που συναντηθήκαμε για να πει και σ΄ εμάς εδώ στην πατρίδα πως είναι να παλεύεις και ο αγώνας σου να αναγνωρίζεται. Στα 28 του σήμερα, με τη σπιρτάδα στο βλέμμα, τα σχέδια στο μυαλό και την όρεξη να δουλέψει πολύ.
Από πότε ζείτε στη Φινλανδία;
Από τη Ρόδο έφυγα το 2013, στα 23 μου, πήγα στο Κίρκονουμι της Φινλανδίας, μια μικρή πόλη.
Tι ήταν αυτό που σας έκανε ν΄ αφήσετε τη Ρόδο;
Έφυγα λόγω της κατάστασης. Δούλευα στα Jambo, αλλά δεν έβλεπα κάποια προοπτική. Βέβαια η μητέρα μου είναι Φινλανδέζα, έζησε 15 χρόνια στη Ρόδο, και γύρισε στη χώρα της. Αποφάσισα να πάω να δοκιμάσω αν μπορώ να ανταποκριθώ, αν την παλεύω εκεί. Είπα, θα πάω μια εβδομάδα και θα δω! Τελικά μένω εκεί πέντε χρόνια.
Πώς είναι η ζωή, ο καιρός, πώς το αντιμετωπίζει αυτό ένας Ροδίτης;
Ο καιρός είναι σκοτεινός, κάνει κρύο, έχει χιόνι, βρέχει, περνάς πολλές ώρες στο σπίτι, ούτε φραπέ, ούτε σουβλάκι… Ήρθα τέσσερις μέρες στη Ρόδο και τρώω κάθε μέρα σουβλάκι.
Τι έχει όμως εκεί που δεν έχει εδώ;
Έχει πολλές ευκαιρίες για δουλειά.
Για όποιον ξέρει τη γλώσσα;
Η Φινλανδία είναι δίγλωσση χώρα, μιλάνε φινλανδικά και σουηδικά. Εγώ μιλούσα μόνο σουηδικά, υπάρχουν πόλεις εκεί που είναι μόνο σουηδόφωνες έπρεπε όμως να μάθω και φινλανδικά. Ξεκίνησα να κάνω μιάμιση ώρα μάθημα την ημέρα, σε προγράμματα του Δήμου για τους μετανάστες, κι όχι μόνο δεν πλήρωνα για τα μαθήματα αυτά, αλλά έπαιρνα και 800 ευρώ το μήνα για να μάθω τη γλώσσα τους. Ήταν ένα πρόγραμμα διάρκειας ενός έτους. Στους έξι μήνες κατάφερα και βρήκα μια δουλειά, σ΄ ένα εργοστάσιο. Η γλώσσα είναι πράγματι προϋπόθεση, εκτός κι αν έχεις πολύ καλή γνωριμία.
Ψάχνατε για «καλή» δουλειά;
Έψαχνα δουλειά. Δούλεψα δύο μήνες, μετά βρήκα δουλειά μόνιμη ως λαντζιέρης σ΄ ένα γηροκομείο και πήγα ώστε να μάθω πως λέγονται τα μαγειρικά σκεύη, τον τρόπο που δουλεύουν και να προσπαθήσω να εγκλιματιστώ και να ανέβω σιγά-σιγά στο αντικείμενό μου που είναι μάγειρας.
Η φωτογραφία πώς προέκυψε, σας άρεσε πάντα;
Εκεί για να περνά ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να βρεις κάτι να κάνεις ή να έχεις κάτι να περιμένεις. Έτσι άρχισα να ταξιδεύω μόνος μου. Μέσα σε ένα χρόνο πήγα σε 15 χώρες μαζεύοντας τα ρεπό μου, κλείνοντας τα πιο φθηνά εισιτήρια και μένοντας μόνο για μερικές μέρες. Οι φίλοι μου στη Ρόδο και οι συγγενείς είχαν βάλει στοιχήματα ότι σε δύο εβδομάδες θα γυρίσω πίσω όμως εμένα η διέξοδος που μου έδιναν αυτά τα ταξίδια με κράτησε εκεί. Έτσι ξεκίνησα και με τη φωτογραφία. Στα ταξίδια μου αυτά είδα ότι έβγαζα πολλές φωτογραφίες με το κινητό μου. Αγόρασα μια ψηφιακή κάμερα, κι ακόμα κι όταν δεν ταξίδευα κι ήμουνα στη Φινλανδία άρχισα να ασχολούμαι με την κάμερα. Κι όσο ποιο πολύ ανακάλυπτα τι μπορούσα να κάνω με τη φωτογραφική κάμερα, μ΄ άρεσε και πιο πολύ.
Τι φωτογραφίες βγάζατε, πού πηγαίνατε;
Πήγαινα στα δάση της Φινλανδίας, στις ακτές, στις λίμνες, έβγαζα φωτογραφίες τις αρκούδες, τα ελάφια, τα τοπία… Αργότερα άρχισα να ασχολούμαι με τη νυχτερινή φωτογράφιση δηλαδή την αστροφωτογραφία και κυρίως το γαλαξία.
Πώς έγιναν όμως τόσο γνωστές οι φωτογραφίες σας ώστε να σας ζητούν συνεντεύξεις ακόμα κι από άλλες χώρες;
Έφτιαξα μια σελίδα στο Fb «Oscar Keserci Photography» και στα τρία χρόνια που την έχω έχει συγκεντρώσει 12.000 likes. Εκεί άρχισα να ποστάρω τις φωτογραφίες μου, κι είχα όλο και περισσότερους followers. Παράλληλα άρχισα να συμμετέχω σε διαγωνισμούς σε σελίδες του internet και σιγά-σιγά με πλησίαζαν εφημερίδες και site για να με ρωτήσουν για τη δουλειά μου. Μέσα από εκεί με είδανε και τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης όπως η αγγλική Daily Mail που έχει 8 εκατομμύρια Followers στο Fb και site από την Κίνα, τη Ρωσία, αλλά και από τη Φινλανδία. Με ρωτάνε πώς βγάζω τις φωτογραφίες μου, τι σκέφτομαι όταν τις βγάζω… Έτσι με κάλεσαν και σε εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, κι έστειλαν συνεργείο να με καλύψει όταν έβγαζα τις φωτογραφίες μου και το έδειξαν στην εκπομπή.
Τι διαφορετικό κάνετε εσείς πέρα από το να βγάζετε ωραίες φωτογραφίες, τι βρίσκουν σ΄ εσάς;
Μπορεί να οδηγήσω και τρείς ώρες για να φτάσω σ΄ ένα σημείο για να φωτογραφίσω αυτό που θέλω, ένα καιρικό φαινόμενο, ένα ωραίο τοπίο, το ηλιοβασίλεμα. Μπορεί να περιμένω και ώρες για να βγει μια αρκούδα να τη φωτογραφίσω και να γυρίσω δύο ή τρεις τη νύχτα στο σπίτι. Τώρα έχω ξεκινήσει και βγάζω πορτρέτα ενώ κάνω και μαθήματα για φωτογράφιση τοπίων και νυχτερινή φωτογράφιση.
Και το πρωί πηγαίνετε για δουλειά.
Ναι, δουλεύω ως μάγειρας σε μία αλυσίδα βενζινάδικων που έχει μέσα και εστιατόρια. Είναι αλλιώς εκεί. Από τα χρήματα που βγάζω από τη δουλειά διαθέτω πολλά για τον εξοπλισμό που είναι πολύ ακριβός. Οι κάμερες μου στοιχίζουν πολύ.
Φωτογραφίζετε όμως και στη Ρόδο όταν έρχεστε, όπως τώρα που χάνεστε από το πρωί όπως λέει ο πατέρας σας!
Αν κι έζησα 23 χρόνια στη Ρόδο δεν τη γύρισα ποτέ. Στο Πρασονήσι για παράδειγμα δεν είχα πάει ποτέ. Τώρα στις διακοπές που έρχομαι εκτιμώ τις ομορφιές του νησιού και τις ανακαλύπτω. Πηγαίνω και φωτογραφίζω πολύ στη Νότια Ρόδο που είναι πανέμορφη, τα βουνά, τα χωριά. Θα γυρίσω τώρα στη Φινλανδία και θα περιμένω να έρθω το καλοκαίρι πάλι.
Τι θα λέγατε στα νέα παιδιά που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, πως είναι η ζωή;
Δεν είναι εύκολη η ζωή στη Φινλανδία. Οι Έλληνες και ειδικά οι Ροδίτες ζούμε αλλιώς, έτσι έχουμε μάθει. Εδώ έπαιζα ποδόσφαιρο… Δεν είναι εύκολο το εξωτερικό. Στους νέους θα έλεγα πρώτα να μάθουν τη γλώσσα και να προετοιμαστούν για σκληρή δουλειά και πολλές ώρες στο σπίτι ίσως και ώρες μοναξιάς. Πρέπει πέραν της σκληρής δουλειάς να βρουν να ασχοληθούν και με κάτι άλλο για να περάσουν την ώρα τους. Να το σκέφτονται καλά πριν φύγουν.
