Κυριακή της Πεντηκοστής στην Παναγία του Λαγουδιού, (4/6/2017)
πάντα κοντά στα φιλόξενα χωριά μας
Φώτο ρεπορτάζ Ξανθίππη Αγρέλλη
Με τον πρωινό λαμπερό ήλιο να με συντροφεύει και το ζεστό καιρό να με καλεί μαζί με την γλυκόλαλη καμπάνα, για πρωινή ανάβαση ως την Βυζαντινή Εκκλησία του ορεινού χωριού, βρέθηκα στην Παναγία του Λαγουδιού, για την μεγάλη γιορτή της Πεντηκοστής.
Πολλοί είναι οι ευσεβείς προσκυνητές που έρχονται από την πόλη για να παρακολουθήσουν με ευλάβεια την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, με την ιδιαίτερη κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Ο χαρισματικός, γεμάτος απλότητα και ταπείνωση, πιστός για περίπου 40 χρόνια διάκονος του Χριστού και της εκκλησίας του, ο παπά Κυριάκος Παρασκευαδάκης, αφού τέλεσε την Θεία Λειτουργία, ακολούθως διάβασε τις ευχές της Γονυκλισίας, σύμφωνα με τον καθιερωμένο Εσπερινό του ‘Γονατιστού’ της Πεντηκοστής.
Έπειτα με φιλόξενη διάθεση, η Ενοριακή Αδελφότης κυριών, των 80 περίπου μονίμων κατοίκων του χωριού, πρόσφερε ζεστό καφέ και τσάι, σε όλο το ευλαβές εκκλησίασμα, με την πρεσβυτέρα Ζαχαρένια, να φροντίζει ώστε να εξυπηρετηθούν όλοι οι προσκυνητές.
Κάτω από τον ίσκιο της μουριάς και της καταπράσινης κληματαριάς, στο παλιό χτίσμα του πρώτου μεταπολεμικού Δημοτικού Σχολείου, γευθήκαμε σπιτική τυρόπιτα, κουλουράκια και φυσικά Ασφενδιανές ελιές, με κρασσοτύρι της πόσσας ή κόκκινο τυρί της τυριάς, όπως το λένε στο χωριό. Παραδοσιακές αθάνατες ντόπιες γεύσεις, που μαζί τους μεγάλωσαν οι Ασφενδιανοί και τις πήραν για να τις κάνουν γνωστές, μακριά εκεί στα πέρατα του κόσμου, όπου τους έστειλε η άκαρδη ανάγκη του ξενιτεμού.
Η παροιμιώδης φιλοξενία των κατοίκων των χωριών μας, είναι πασίγνωστη. Δεν θα σε αφήσουν ποτέ με άδεια χέρια, αλλά θα γεμίσουν τις χούφτες τους με ό,τι διαθέτουν και θα σου το προσφέρουν.
Αν περάσεις από την ανθισμένη, γεμάτη γεράνια και βασιλικά αυλή τους, θα σε φωνάξουν να σε τρατάρουν, δηλ να σε κεράσουν γλυκό κουταλιού ντοματάκι, θα σε καλέσουν, από φρέσκα αυγουλάκια, μέχρι και κηπευτικά, από αυτά που βγάζει το διπλανό κηπάκι τους.
Η κυρά Μαρία, αρχόντισσα στο νοικοκυρεμένο σπιτικό της, στο χωριό Λαγούδι, πάντα έχει την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς της ανοιχτή, στους ξένους. Η δροσιστική κανελλάδα της ξεχωριστή, όπως και το βραστικό από δυόσμο. Αναμφίβολα η κάθε κυρά Μαρία, του χωριού έχει έμφυτη την φιλόξενη διάθεση, χωρίς δισταγμό και καχυποψία, να σου προσφέρει φιλοξενία, μαζί με την αγάπη και την συμπάθεια της.
Κατηφορίζω προς την πόλη, ενώ ο μεσημεριανός ήλιος λούζει τον ορεινό όγκο του Δίκαιου. Οι λεσπέριδες, οι φιλόπονοι γεωργοί, έχουν ήδη ετοιμάσει τις πρώτες πρόχειρες ψάθινες, αλλά λιγοστές, καλύβες στους κάμπους. Τα κηπευτικά, τα σαλατικά τα φρούτα, και τα προϊόντα εποχής, από κατακόκκινες ντομάτες, για δροσερή σαλάτα, με αγγουράκι και κρεμμύδι, μέχρι φρέσκα φασολάκια, πιπεριές και μελιτζάνες, κολοκυθάκια, μπάμιες και όλα αυτά που χρωματίζουν την Μεσογειακή, τη δική μας υγιεινή νησιώτικη κουζίνα, είναι έτοιμα στα μποστάνια τους.
Οι κατακίτρινοι κολοκυνθο-ανθοί με κοιτάζουν και αναρωτιούνται γιατί δεν τους μάζεψα για να φτιάξω νόστιμα, γεμιστά, μαζί με τα γιαπράκια ή ντολμαδάκια, από τα φρέσκα αμπελόφυλλα της απέναντι κληματαριάς. Οι παλιές νοικοκυρές και αγρότισσες, είχαν έτοιμο ένα σύντομο και νόστιμο φαγητό, από μια ποικιλία με κηπευτικά, πότε στον φούρνο και πότε στο πήλινο τσουκάλι. Το λαγήνι μέσα στο βαθύ πηγάδι, κρατούσε πάντα δροσερό το νερό.
Σταματάω να θαυμάσω τους αμπελώνες της κ. Μαίρης Τριανταφυλλοπούλου και πιο κάτω της οικογένειας του κ. Κώστα Χατζημανώλη, που αμφότεροι παράγουν τα καλλίτερα και πιο βραβευμένα κρασιά του τόπου μας, μοναδικοί οινο- πρεσβευτές του νησιού μας.
Ενδιάμεσα στα καλλιεργημένα κτήματα, ξεχωρίζουν τα σπαρτά, που ταπεινά γέρνουν τα χρυσά κεφαλάκια τους, υποκλινόμενα στο μεγαλείο του καυτού θερινού ήλιου.
Οι τελευταίες άλικες παπαρούνες, κοκκινίζουν τις άκρες των χωραφιών και οι ολοκίτρινοι, ευωδιαστοί σπάρτοι του Μάη, μας αποχαιρετούν, ενώ κίτρινες και λευκές μαργαρίτες ανέλαβαν να διακοσμήσουν τα γύρω χωράφια.
Η ομορφιά της φύσης γύρω μου σε όλο της το μεγαλείο και απέναντι μου η ατέλειωτη καταγάλανη θάλασσα, μου ψιθυρίζει το δικό της κάλεσμα για ένα απολαυστικό μπάνιο, δίπλα στην ζεστή αμμουδερή παραλία του Τιγκακιού.
Μερικά αραιά συννεφάκια βολτάρουν στον γαλάζιο ουρανό, θυμίζοντας μου πως μόλις περάσαμε το πρώτο κατώφλι του καλοκαιριού.
Επιστρέφω χορτασμένη από ευχάριστες εικόνες, και από την φιλοξενία του Ξένιου Δία, των δικών μας νησιωτών, με την γενναιόδωρη καρδιά. Ποιος είπε πως τα χωριά και το νησάκι μας, δεν είναι μοναδικά φιλόξενα, παραδεισένια και υπέροχα.
Καλό Καλοκαίρι.
Ξανθίππη Αγρέλλη
Όλα τα χωριά μας Ξανθιππη μου είναι πανεμορφα αλλά φυσικά το Ασφενδιου μας ξεχωρίζει πάντα.Είμαστε υπερηφανοι που είμαστε κατσουναδες:):):):):):):)