Κείμενο – Φωτογραφίες αρχείου : Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π . Αντώνιος Παπανικολάου, την Κυριακή των Μυροφόρων (19 / 05 / 2024 )
τέλεσε την Θεία Λειτουργία, στην Γυναικεία Ιερά Μονή Αγίων Νηπίων Δερβενοχωρίων και κήρυξε
τον Θείο Λόγο.
Οι προσκυνητές ενθουσιάστηκαν, από το κήρυγμα του π. Αντωνίου και ορισμένοι » κρατούσαν «
σημειώσεις:
<< Σε δύο ομάδες προσώπων, αφιερώνει η Εκκλησία μας την σημερινή Κυριακή – τρίτη μετά το Πάσχα.
Η πρώτη ομάδα είναι δύο άνδρες, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος, που πρωτοστάτησαν
στην ταφή του Κυρίου.
Η δεύτερη, οι Μυροφόρες γυναίκες, μαθήτριες αφοσιωμένες του Χριστού, που ήλθαν » λίαν
πρωί της μιας σαββάτων επί το μνημείον «, για να αλείψουν με μύρα τω Σώμα του λατρευτού τους
Διδασκάλου και πρώτες αυτές, άκουσαν το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και είδαν τον Αναστημένο
Χριστό. >>
Καταλήγοντας, το κήρυγμά του ο π. Αντώνιος ανέφερε, ότι << … χρειάζεται θάρρος και δύναμη ψυχής,
για να πορευθούμε κόντρα στο ρεύμα. Για να παραμείνουμε ακέραιοι και ανυποχώρητοι, προσηλωμένοι
στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Για να ζούμε χωρίς ηθικές αβαρίες και ένοχους συμβιβασμούς.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της γνωρίσματα, κάθε ιστορική στιγμή, τις δικές της πνευματικές ανάγκες.
Για την εποχή μας, δεν θα ήταν υπερβολή, αν θα λέγαμε, πως χαρακτηρίζεται για την ατολμία και την
έλλειψη θάρρους.
Η δειλία, ο φόβος, η σκοπιμότητα και το ηθικό ξεπούλημα, απειλούν να γίνουν τα μόνιμα πλαίσια συμπεριφοράς στην σημερινή κοινωνία. Έχουμε λοιπόν ανάγκη από θάρρος και τόλμη.
Αυτό απαιτεί η εποχή μας!
Προς την κατελυθυνση αυτή, μας παρακινεί το υψηλό παράδειγμα των Ιερών ανδρών, Ιωσήφ
και Νικοδήμου και των Αγίων Μυροφόρων γυναικών.
Να γίνουμε ζωντανοί και θαρραλέοι Χριστιανοί. Φλογεροί ομολογητές της Πίστεως.
Ανυποχώρητοι υπερασπιστές της Χριστιανικής Αλήθειας !
Εκείνοι που με το λόγο μας και προπάντων με τη συνετή ζωή μας, θα καταθέτουμε καθημερινά,
όπου είναι ταγμένος ο καθένας μας, τη Χριστιανική μαρτυρία.
Ο Απόστολος του Χριστού μας διαβεβαιώνει : » Ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού ( Β’ Τιμόθεον Κεφ. Α’ στιχ. 7 ) >>.
Χριστός Ανέστη!
