Αμέσως μετά την Ακολουθία των Αχράντων Παθών και του Όρθρου της Μ. Παρασκευής, οι γυναίκες της ενορίας -όπως συνηθίζεται- είπαν μπροστά στον Εσταυρωμένο το μοιρολόι της Παναγίας για να ακολουθήσει ο στολισμός του Επιταφίου.
~ Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνο μυστικό, για να τον λάβουν όλοι.
Κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόνταν μοναχή της
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Σώνουν, Κυρά μου, οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες
και τον Υιόν σου πιάσανε και σαν φονιά τον πάνε
κι στου Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον τυραννάνε.
Χαλκιά, χαλκιά φτιάξε καρφιά, φτιάσε τρία πιρούνια
και εκείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάχνει πέντε.
Συ Φαραέ, που τα ‘φταξες, πρέπει να μας διδάξεις
Βάλτε τα δυο στα χέρια του και τα άλλα δυο στα πόδια
το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στη καρδιά του,
να τρέξει αίμα και νερό να πληγωθεί η καρδιά του
Κι η Παναγιά σαν τ’ άκουσε έπεσε και λιγώθη.
Σταμνή νερό της ρίξανε τρία κανάτια μόσχο,
και σαν της ήρθε ο λογισμός, μα σαν της ήρθε ο νους της
ζητεί μαχαίρι να σφαγεί, φωτιά να πάει να πέσει,
ζητεί γκρεμό να γκρεμιστεί για τον μονογενή της.
Λάβε κυρά μ’ υπομονή, λάβε κυρά μ’ ανέση
Και πως να λάβω υπομονή και πως να λάβω ανέση
που έχω γιο μονογενή και παν να τον σταυρώσουν.
Συ Παναγιά κι αν θα σφαγείς, θα σφάζονται όλες οι μάνες.
Συ Παναγιά κι αν θα καείς, θα καίγονται όλες οι μάνες.
Συ Παναγιά κι αν θα γκρεμιστείς, θα γκρεμίζονται όλες οι μάνες.
Για κάνε την παρηγοριά, παρηγοριά στη μάνα.
Κι η Μάρθα , η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβ η αδερφή, οι τέσσερις αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι.
Το μονοπάτι έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηρά δεξιά, τηρά ζερβά, κανέναν δε γνωρίζει,
τηρά και δεξιότερα, βλέπει τον Άγιο Γιάννη.
-Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστά του υιού μου,
μην είδες τον υιγιόκα μου και σε το δάσκαλο σου;
-Βλέπεις εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
όπου φορεί ιμάτια στο αίμα βουτηγμένο,
όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γιόκας σου και με ο δάσκαλος μου.
Κι η Παναγιά πλησίασε, γλυκά τον ερωτούσε.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις.
Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμο να σου το αποδείξω.
Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά στο μεσονύχτι,
όταν λαλήσει ο πετεινός, σημαίνουν οι καμπάνες,
σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα ουράνια,
σημαίνει και η Αγια-Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες.
Όποιος τ’ ακούσει σώζεται, όποιος τα λέει αγιάζει
κι όποιος τα καλοαφουγκραστεί παράδεισο θα λάβει.
Παράδεισο και λίβανο από τον Άγιο Τάφο.
Εξαιρετικοί στίχοι το μοιρολόι της Παναγίας. ευχαριστούμε που το διασώζετε. κάποτε το πουλούσε ο γυρολόγος ο Νικολαΐδης από την Κάλυμνο στα Εκκλησιαστικά πανηγύρια στην Κω.
Έχει και άλλες διαφορετικές στιχουργικές παραλλαγές αλλά είναι πολύτιμο.
Καλό Πάσχα