Κυριακή μετά της Χριστού Γεννήσεως και προ των Φώτων σήμερα (εορτή Αγίου Ιωσήφ του Μνήστωρος, Δαυίδ του Θεοπάτορος, Ιακώβου του Αδελφοθέου, Οσίας Μελάνης της Ρωμαίας, Άγιου Ζωτικού του Ορφανοτρόφου) και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στον Όρθρο και Προεξήρχε της Θείας λειτουργίας στον ΙΝ Παναγίας Φανερωμένης Κω, με συλλειτουργό τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο Χάσικο.
Έψαλλε χορός ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη Γιώργο Ελένη, Φίλιππος Σαρρής και Βαγγέλης Κίννας.
Ο Σεβασμιώτατος έδωσε τις πατρικές ευχές και την ευλογία του για τη νέα χρονιά που μπαίνει σε λίγες ώρες,
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή του «βοώντος εν τη ερήμω» Ιωάννου του βαπτιστού. Η φωνή αυτή προαναγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιό του και ως εκ τούτου η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννου δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του Μεσσία και το «Ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμεσα στους ανθρώπους” μπροστά σε μια τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως δίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, αλλά γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.
Τί είναι όμως το «ευαγγέλιο» και τί σημαίνει για μας σήμερα;
Στους ανθρώπους που στέναζαν κάτω από την τυραννία του κακού, κάτω από το βάρος της δουλείας ως κοινωνικού και ως πνευματικού φαινομένου, αλλά και κάτω από το ζυγό του Μωσαϊκού Νόμου παρέχεται η ευχάριστη αγγελία ότι το κακό που με διάφορες μορφές τους καταδυναστεύει χάνει τη δύναμή του, καταστρέφεται στο σταυρό και την ανάσταση του Χριστού και μια νέα δυνατότητα ζωής προσφέρεται στους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία. Αρκεί βεβαίως οι άνθρωποι να μετανοήσουν, να επιστρέψουν δηλ. από τον κακό εαυτό τους και τις αμαρτωλές εκδηλώσεις τους στο Θεό και να δεχτούν με ταπείνωση και συντριβή τη δωρεά του.
Το Ευαγγέλιο που έχει υποκείμενο αλλά και αντικείμενο τον Ιησού Χριστό δεν διακηρύχθηκε μόνο τότε στην ανθρωπότητα” δια της Εκκλησίας και του κηρύγματός της διακηρύσσεται συνεχώς σαν προσφορά αγάπης του Θεού προς τον κόσμο παρ’ όλο ότι ο κόσμος στηρίζει αλλού τις ελπίδες του και περιμένει την σωτηρία του από εγκόσμια σχήματα, όπως είναι η επιστήμη, η τεχνική, κ. α. Και κατά την εποχή του Χριστού οι άνθρωποι με λαχτάρα και αγωνία περίμεναν τη λύτρωση από την μύηση στα διάφορα μυστήρια, από τις υποσχέσεις των αυτοκρατόρων που προβάλλονταν σαν θεοί, από τα διάφορα φιλοσοφικά κηρύγματα. Κι’ όλα κατέληγαν σε μια τραγική απογοήτευση. Η ίδια απογοήτευση συνόδευε και την αδυναμία των Ιουδαίων για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου.
Την ίδια απογοήτευση διαπιστώνει κανείς και από τα σύγχρονα ευαγγέλια στα οποία στήριξαν κατά καιρούς οι άνθρωποι τις κρυφές και φανερές ελπίδες τους για μια πιο ανθρώπινη ζωή. Παρ’ όλες τις φαινομενικά εντυπωσιακές επιστημονικές και τεχνικές επιτεύξεις, ο φόβος του πολέμου, του θανάτου και της καταστροφής πλανάται παντού. Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε παρόν μέσα στην ανθρωπότητα, σαν κρίση και σαν σωτηρία” σαν κρίση που οδηγεί στην αυτοκριτική και τη μετάνοια και κυρίως σαν μήνυμα χαρούμενο της σωτηρίας που πηγάζει από το σταυρό και την ανάσταση του Χριστού. Είναι παράλογο και ασύνετο για τους ανθρώπους να θρηνούν συνεχώς ψυχικά ερείπια καταστροφών, ενώ τους προσφέρεται από την Εκκλησία το χαρούμενο μήνυμα της σωτηρίας, το «Ευαγγέλιο Ιησού Χριστού».
