Ο Ιησούς Χριστός κομιστής της Αγάπης, της ελπίδας και της Ειρήνης στον κόσμο.
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη (26/12/2022)
Δεύτερη ημέρα της Θείας Γεννήσεως του Χριστού, του Εμμανουήλ και ο ερχομός του Θείου Βρέφους, πλημμύρισε τον κόσμο με χαρά, όπως και την τότε ταραγμένη Ρωμαϊκή κατοχική εποχή, των Ιουδαίων με ελπίδα.
Η Αγάπη ως Νέα Εντολή, που έδωσε ο Κύριος, όχι μόνο συμπλήρωσε τις 10 Εντολές του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά τις ανέδειξε και τις κατοχύρωσε στη καρδιά των ανθρώπων.
Ο Ιησούς κομιστής της Αγάπης, πρεσβεύει την ειρηνική συμβίωση ανάμεσα τους ανθρώπους, όσο και αν αυτή φαίνεται ανέφικτη. Δια της αγάπης, επιτυγχάνεται η ειρήνη, αφού η αγάπη εμποδίζει τα ανθρώπινα πάθη και τις στιγμιαίες αρνητικές παρορμήσεις. Όταν αγαπάμε δεν φθονούμε, δεν ψευδομαρτυρούμε, δεν κλέβουμε, δεν φονεύουμε, δεν βιάζουμε δεν αρπάζουμε το ταίρι του διπλανού μας, τιμάμε τους γονείς μας και γενικά δεν ασχημονούμε σε κανέναν.
Πόσο δύσκολος όμως είναι ο δρόμος προς την αγάπη; Πασών των αρετών η Εγκράτεια, έλεγε ο ασκητής Μέγας Αντώνιος, για αυτό και με σύμμαχο την εγκράτεια, πετυχαίνουμε τα ακατόρθωτα. Εγκράτεια στην προκλητική συσσώρευση πλούτου και στην αλόγιστη ανθρωπινή εκμετάλλευση, από έλλειψη αγάπης και αλτρουισμού. Εγκράτεια στην λαίμαργη καταναλωτική μανία, όταν οι άλλοι δεν έχουν τα απολύτως αναγκαία, που όμως την πληρώνει και το περιβάλλον, με την παραγωγή τόνων επιβλαβών σκουπιδιών και άχρηστων αντικειμένων, που όλοι καθημερινά πετάμε.
Η αγάπη είναι αυτή που πρέπει να μας κάνει να σκύβουμε πάνω από τον πονεμένο, τον άστεγο, τον μετανάστη, τον πληγωμένο από ατύχημα, τον φυλακισμένο, τον υπερήλικα, τον ανήμπορο, τον ενδεή. Η αγάπη αποτρέπει βίαιες επιθέσεις και αλόγιστους πολέμους, που θύματα τους είναι συνήθως οι άμαχοι, οι αθώοι και τα μικρά παιδιά. Αυτό που σήμερα ζούμε, όπως οι πόλεμοι στην γειτονιά μας και στον κόσμο, είναι αποτέλεσμα έλλειψης της αγάπης, προς τον συνάνθρωπό μας. Ακόμη η ανθρώπινη αγάπη, γίνεται ασπίδα προστασίας και σεβασμού προς τα ζώα και το οικοσύστημα. Είναι η ικανότητα να διαχειριζόμαστε την οργή μας, προς ότι μας ενοχλεί.
Η έλλειψη αγάπης στις ημέρες μας, είναι εμφανής και την ακολουθεί η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πλησίον, που αυξάνει σύμφωνα με την σημερινή στάση ζωής του καθενός και τα καθημερινά ατυχή κοινωνικά παραδείγματα. Είναι αυτά που μας αποξενώνουν και μας αποθαρρύνουν, να δούμε με βλέμμα συμπόνιας και αδελφικής αγάπης το πλησίον.
Πώς να βοηθήσω ή να φιλοξενήσω τον περαστικό, τον μετανάστη τον πρόσφυγα, όταν στα ματιά μου φαντάζει σαν πιθανός ληστής, βιαστής, δολοφόνος; Πώς να δέσω την πληγή του κτυπημένου στο δρόμο ανθρώπου από ατύχημα, όταν φοβάμαι το AIDS; Πώς να εμπιστευτώ την Πολιτική, την Δικαιοσύνη, την Θρησκεία, όταν οι εκπρόσωποι τους την τραυματίζουν, με την άγονη συμπεριφορά τους και μαζί ακρωτηριάζουν και την εμπιστοσύνη μου σε αυτούς;
Πώς να πάρω στο αυτοκίνητο μου, τον πεζό που περιμένει για ώρες το λεωφορείο, όταν ακόμη εμπρός μου αναβιώνουν φρικτές σκηνές βίας, από ανάλογα γεγονότα στις ειδήσεις;
Πώς να βοηθήσω τον αποφυλακισμένο, όταν φοβάμαι πως θα εκλάβει σαν αδυναμία την βοήθεια μου και με εκμεταλλευτεί; Πώς να συμπαρασταθώ στον εξαρτημένο, όταν η κοινωνία τον βάζει στο περιθώριο και μου απαγορεύει να τον πλησιάσω για να μην με παρασύρει; Πώς να κάνω το έργο του καλού Σαμαρείτη, όταν κινδυνεύει να παρεξηγηθεί, η ανθρωπιά και η υπερβολική καλοσύνη μου, να αποτιμηθεί και τελικά να χλευαστεί σαν μορφή βλακείας; Στις μέρες μας, λίγοι είναι αυτοί που πλησιάζουν τους ‘λεπρούς’ και ελάχιστοι τους κατατρεγμένους. Σχεδόν όλοι βρισκόμαστε ταμπουρωμένοι πίσω από μια επιφυλακτικότητα, βαθιά καχυποψία, μοναξιά και ψυχρότητα προς τον συνάνθρωπο μας. Οι αλλοτινές ζεστές φιλίες, αντικαθίστανται με το συμφεροντολογικό πάρε δώσε και η ευγένεια, με την ψεύτικη μάσκα της υποκρισίας.
Η τηλεόραση και το διαδίκτυο, αντικατέστησαν τις θρυλικές αποσπερίδες και έγιναν μόνιμοι σύντροφοι της μοναξιάς μας.
Η έλλειψη της Αγάπης είναι εμφανής, παντού και την βλέπουμε και σε άλλες καταστάσεις, όπως γονείς που ασεβούν στα παιδιά τους και παιδιά που αδιαφορούν για τους γονείς τους. Και όμως η Αγάπη είναι ικανή, να τα γιατρέψει και να τα απαλείψει όλα. Αυτή την Αγάπη, γεύτηκε ο Νεογέννητος Χριστός με την επίσκεψη των ταπεινών βοσκών, με τα ζεστά χνώτα των αθώων ζώων, με την πρώτη Μητρική αγκαλιά της Παναγίας και με την φροντίδα του Ιωσήφ και της μαίας Αγίας Σαλώμης. Η Γέννηση του Σωτήρα Χριστού, μας καλεί να ανοίξουμε την ερμητικά κλειστή και παγωμένη ανθρώπινη ψυχή μας και να δούμε με βλέμμα Αγάπης, συμπόνιας και συμπάθειας, τους γύρω συνανθρώπους μας. Μας καλεί να ανοίξουμε το σπίτι μας και να ακούσουμε μαζί με τα παιδικά Κάλαντα και τον διπλανό μας, το γείτονα μας, που μπορεί να μας χρειάζεται. Ένας γλυκός παρηγορητικός λόγος, σε ένα κρεβάτι του Νοσοκομείου ή του Γηροκομείου, μια επίσκεψη σε ένα κελί κρατουμένου, λίγα ρούχα και τροφή σε ένα άστεγο, πρόσφυγα ή μετανάστη, εκφράζουν το μεγαλείο της ανθρώπινης Αγάπης. Ακόμη και αν αυτοί δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν, την Αγάπη μας, το Αστέρι της Γεννήσεως θα τους οδηγήσει στην Ειρήνη. Διαχρονικά αυτό πάντα θα λάμπει γεμάτο ελπίδα και θα κουβαλάει ένα Νέο Χρόνο, για ένα νέο ξεκίνημα, διαφορετικό και πολύ πιο ανθρώπινο και αισιόδοξο από τον παλιό.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Ξανθίππη Αγρέλλη
