Μόνον ἐκεῖνος ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος ἐτόνισε στὴν ἀρχιερατική Του προσευχή: «ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Ἰω. 15, 10). Οἱ δύο ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἐκφράζουν τὸ ὑψηλό καὶ μεγαλειῶδες μήνυμα: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου… καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν‧ ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ. 22, 37 καὶ 40).
Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἀγαποῦσε τὸν Θεὸ καὶ τηροῦσε τὶς ἐντολές Του. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη του τὸν ἔκανε νὰ ζητήσει τὸ τέλειο, τὸ ὁποῖο τελικὰ δὲν κατόρθωσε, ἐπειδὴ μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ ἀγαποῦσε καὶ τὰ πλούτη του, τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν νέο ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀποτελεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν εἴσοδό του στὴν ζωὴ τοῦ Θεοῦ: «εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς» (Ματθ.19,17). Πρέπει ὅμως νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν: «ὅστις ὅλον τὸν νόμον τηρήσει, πταίσει δὲ ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχος» (Ἰακ. 2, 10), λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος. Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει: «Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι τὸ πᾶν» (Α΄ Κορ. 7, 19).
Δὲν θὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἐκεῖνοι, ποὺ ἐνῶ προσπαθοῦν, λόγῳ τῶν ἀδυναμιῶν τους ὄχι μόνο δὲν φθάνουν στὸ ἐπιθυμητό, ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορὲς μόνοι τους καταργοῦν τὶς ἐντολὲς ἢ τὶς ἐφαρμόζουν κατὰ τὴν δική τους ἀντίληψη. Ὑπάρχει καὶ αὐτὴ ἡ μερίδα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἑρμηνεύουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ὅπως τοὺς συμφέρει καὶ φυλάττουν ἐκεῖνες ποὺ θεωροῦν ἀναγκαῖες, ἄλλες δὲ τὶς ἀπορρίπτουν.
Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι φορτία δυσβάστακτα στοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ βότανα ἰατρικὰ καὶ φάρμακα ποὺ θεραπεύουν τὰ πάθη καὶ τὶς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς. Καθεμιὰ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ προλαμβάνει ἕνα πάθος. Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος θεολόγος λέγει, ὅτι ὅποιος φυλάττει τὶς ἐντολές, αὐτὸς μάλιστα φυλάσσεται ἀπὸ τὶς ἐντολὲς, διότι λυτρώνεται ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Βέβαια, ὁ Κύριος τὶς ὀνόμασε «ζυγὸ» καὶ «φορτίο», ἀλλὰ «ζυγὸ χρηστὸ» καὶ «φορτίο ἐλαφρύ». (Ματθ. 11. 30) Χρειάζεται νὰ καταβάλλουμε προσπάθεια καὶ κόπο γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν. Μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅμως, τῶν μελλόντων ἀγαθῶν καὶ τὴν χαρὰ ποὺ προξενοῦν σὲ ’κεῖνον ποὺ τὶς φυλάττει, γίνονται ἐλαφρὲς καὶ ὠφέλιμες. Δὲν ἔχουν δίκιο ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὑπάρχουν ἐντολὲς ἀκατόρθωτες. Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει χαρακτηριστικά: «Ἀσεβές ἐστι τὸ λέγειν ἀδύνατα εἶναι τὰ τοῦ πνεύματος παραγγέλματα», διότι, ἂν ἦταν ἀδύνατη ἡ ἐφαρμογή τους, πῶς τόσες χιλιάδες καὶ μυριάδες ἀνθρώπων μέσα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, μπόρεσαν ὄχι μόνο νὰ τὶς ἐργασθοῦν καὶ νὰ τὶς κατορθώσουν, ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς ὑπερβοῦν ἀκόμη;
Σήμερα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, συνηθισμένοι νὰ ζοῦν αὐτόνομα, ἀπορρίπτουν κάθε ἐντολή. Καὶ τὶς μὲν ἐντολὲς – νόμους τῆς πολιτείας τὶς τηροῦν ἀπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, τὶς δὲ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατὰ τὴν γνώμη τους ἡ περιφρόνησή τους δὲν ἐπισύρει τιμωρία, τὶς ἀγνοοῦν. Θέλουν νὰ ζοῦν χωρὶς περιορισμοὺς καὶ δεσμεύσεις. Νὰ κάνουν ὅ,τι ἐπιθυμοῦν καὶ ὅ,τι τοὺς εὐχαριστεῖ. Ὅλες σχεδὸν οἱ ἐντολές, τὶς ὁποῖες τηροῦσε ὁ νέος τῆς περικοπῆς, σήμερα ἔχουν καταστρατηγηθεῖ καὶ ἰσοπεδωθεῖ ἀπὸ τὸν ὁδοστρωτήρα τῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς ἀσέβειας. Ἡ ἀνθρωπιὰ δίνει πολλὲς φορὲς τὴν θέση της στὴν ἀποκτήνωση, ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς στὴν ἀτιμία καὶ τὴν περιφρόνηση, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη στὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀδικία. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε τὸν δρόμο του καὶ πορεύεται στὸ σκοτάδι. Ὅμως, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι δὲν εἴμαστε πλασμένοι γι’ αὐτὸν τὸν ψεύτικο καὶ μάταιο κόσμο, ἀλλὰ γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
