Είμαι η Σεβαστή Ντρη του Κωνσταντίνου, κάτοικος Καλύμνου…
Το 1970 είχα αρρωστήσει με πολύ πυρετό, χωρίς να μπορέσουν οι ιατροί να βρουν τι είχα.
Ζητούσα βοήθεια.
Παρακαλούσα τους αγίους. Ο πόνος μου ήτο μεγάλος, διπλούς, διότι είχα και εξ (6) παιδιά.
Η αρρώστια μου κράτησε περίπου 10 μέρες.
Παρακαλούσα τον άγιο Παντελεήμονα, τους αγίους Αναργύρους.
Ένα βράδυ θυμήθηκα τον γέροντα, τον π. Σάββα [τον άγιο Σάββα της Καλύμνου].
«Ε, γέροντα πλιο [πλέον, πια], έλα και συ πλιο, βοήθησέ με. Τόσην φαμίλια έχω να μην καθήσω στο κρεβάτι».
Ε τόπα με την καρδιά μου.
«Ε, έλα πλιο γέροντα. Με ξέρεις πλιο, έλα».
Κοιμήθηκα εις τας 11.
Μόλις έκλεισα τα μάτια μου, νάτος γελαστός:
«Ε, τελευταίον μου θυμήθηκες εμένα. Για κάνε το κεφάλι σου κάτω».
Με εσταύρωσε:
«Ε, σήκω επάνω, σήκω επάνω».
Ξύπνησα αμέσως. Γύρισα να τον δω. Εγώ ούτε πυρετό ούτε τίποτε.
Έγινα καλά σαν να μην είχα αρρωστήσει.
Από το βιβλίο ο «Άγιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω, έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Ο Απόστολος Βαρνάβας».
Πηγή: iellada.gr
