Το πολύ όμορφο, εξοχικό εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής στο Λαγούδι εορτάζει σήμερα Βρίσκεται στο δρόμο μετά την Αχούσα, παράλληλα στο δρόμο της Μινιέρας, στην περιοχή «Τραπεζώνα», περίπου δύο χιλιόμετρα κάτω από την εκκλησία της Παναγίας του Λαγουδιού.
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο π. Κυριάκος με αρκετούς προσκυνητές από την πόλη, το Ασφενδιού και τις γύρω περιοχές.
Έψαλλαν ο Μιχάλης Δανελλάκης, ο Μιχάλης Γκινής, o Αναστάσιος Πολυχρόνης και ο Γ. Κιάρης
Παρών ήταν επίσης ο Πρόεδρος Ασφενδιού Μιχάλης Γιωργαλλής.
Ο Δήμος Κω φρόντισε για το καλό στρώσιμο του δρόμου έπειτα από επικοινωνία της ιδιοκτήτριας με τον δήμαρχο Κω και σε συνεργασία με τον Τοπικό σύμβουλο Σεβαστιανό Παρβέρη.
Το εξωκλήσι αυτό έκτισε η αγαπητή συμπολίτισσά μας κ. Διονυσία Χατζηγιωργαλλή και τα παιδιά της το 1990, έπειτα από όνειρο που είδε (τρεις φορές) με την εικόνα της Αγίας ολοζώντανη, στα ερείπια ενός παλαιού κτίσματος στον ελαιώνα της και το οποίο όπως επιβεβαιώθηκε μετά και από βοσκούς της περιοχής ήταν προϋπάρχον ερειπωμένο εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής.
Αμέσως μετά την Θεία λειτουργία και την πανηγυρική περιφορά της εικόνας προσφέρθηκαν καφές και παραδοσιακά κεράσματα (μεταξύ των οποίων ο παραδοσιακός μπακλαβάς, λαμπρόπιτες, κουλουράκια και τα ‘πουλάκια’ στα οποία η κ. Διονυσία και η οικογένειά της είναι μοναδική).
Βιογραφία
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι’ αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι’ αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
