Η θαυματουργή Αχειροποίητη εικόνα του Αγίου Γεωργίου στη Μονή του Ζωγράφου

Από

13 Φεβ 2021

3647

Η θαυματουργή Αχειροποίητη εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Ζωγράφου

Στο Άγιο Όρος βρίσκεται το μοναστήρι του Ζωγράφου, που τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου. Στον ανατολικό κίονα του δεξιού χορού υπάρχει μια θαυμάσια εικόνα του Αγίου, από τις πιο θαυματουργές του Όρους.

Επί της βασιλείας του Λέοντος Σοφού (886-912) ήσαν τρεις γνήσιοι αδελφοί, Μωϋσής, Ααρών και Βασίλειος και η καταγωγή τους ήταν από την μεγαλούπολη Λυχνίδα,η οποία μετωνομάσθηκε αργότερα σε Οχρίδα. Αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κόσμο, τον πλούτο, τη δόξα και να πάρουν το αγγελικό σχήμα. Έφτασαν στο Άγιο Όρος και και αφού βρήκαν ήσυχο τόπο, κατασκεύασαν σκηνές, όπου έμεναν για αρκετό διάστημα και συναντιόνταν μόνο την Κυριακή. Διαδόθηκε, λοιπόν η φήμη της αρετής τους και γι’ αυτό πολλοί έρχονταν κοντά τους και δεν έφευγαν.

Βρήκαν ένα χώρο όπου έκτισαν μοναστήρι. Αφού έκτισαν και τον ναό σκέπτονταν πως να τον ονομάσουν. Άλλοι έλεγαν να τον αφιερώσουν στον Άγιο Νικόλαο, άλλοι στον Άγιο Κλήμεντα, αρχιεπίσκοπο Αχρίδος που ήταν και συμπατριώτης τους και ο καθένας γενικά ήθελε να δώσει στο ναό το όνομα του Αγίου, που έτρεφε μεγαλύτερη ευλάβεια. Επειδή , λοιπόν, δεν συμφωνούσαν αποφάσισαν να προσφύγουν στην προσευχή στο Θεό και να δεηθούν ώστε Αυτός για να αποφασίσει για να διατάξει σε ποιο από τους Αγίους Του θα αφιερώσουν το ναό και ποιαν εικόνα θα ζωγραφίσουν στο ξύλο που ετοίμασαν. Προσευχήθηκαν και οι τρεις, ο καθένας στο ησυχαστήριο του. Στην διάρκεια που προσεύχονταν διαχύθηκε από τον νεόκτιστο ναό ένα ασυνήθιστο φως, λαμπρότερο από τις ακτίνες του ήλιου γύρω από τα κελιά των μοναχών. Οι μοναχοί κατελήφθησαν από φόβο και απορία και έμειναν προσευχόμενοι όλη νύχτα.Την επομένη το πρωί όταν κατέβηκαν οι μοναχοί στην εκκλησία είδαν με θαυμασμό ότι στο ξύλο που ετοίμασαν να ζωγραφίσουν, εζωγραφίθει η εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου Γεωργίου.
Απ’αυτή μάλιστα έβγαινε η λάμψη που φώτιζε τα ταπεινά ησυχαστήρια. Έτσι λοιπόν, αφιερώθηκε η εκκλησία στον Άγιο Γεώργιο και η μονή ονομάσθηκε Ζωγράφου.
Η θαυματουργή εικόνα υπήρχε στην Μονή του Φανουήλ που βρίσκεται στην Συρία κοντά στη Λύδδα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του καθηγουμένου της Μονής Φανουήλ, Ευστρατίου, όταν κάποτε ο Θεός θέλησε, να τιμωρήσει τη Συρία και να την παραδώσει στους Σαρακηνούς, η ζωγραφιά της εικόνας ξαφνικά αποχωρίσθηκε από το ξύλο και αφού υψώθηκε κρύφτηκε σε άγνωστο μέρος. Οι μοναχοί τότε, επειδή φοβήθηκαν και λυπήθηκαν από το θαύμα, αφού γονάτισαν, προσεύχονταν στο Θεό θερμά και με δάκρυα και τον παρακαλούσαν να τους αποκαλύψει που κρυβόταν το πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου. Ο πανάγαθος Θεός άκουσε την δέηση των μοναχών και ο Άγιος παρουσιάστηκε στον ηγούμενο και του είπε: «Μη λυπείσθε για μένα. Εγώ βρήκα για τον εαυτόν μου Μονήν της Παναγίας στον Άθω. Εάν θέλετε σπεύσετε και σεις προς τα εκεί, γιατί η οργή του Κυρίου είναι έτοιμη να πέση στην διεφθαρμένη Παλαιστίνη και σχεδόν σ’ όλη την οικουμένη εξ αιτίας των αμαρτιών των Χριστιανών». Αφού συνεκέντρωσε όλους τους μοναχούς, ο καθηγούμενος τους ανακοίνωσε τα συμβάντα. Έπειτα εκάλεσε και τους εγκρίτους της πόλεως Λύδδης, και τους ανήγγειλε τα όσα συνέβησαν περί της αγίας εικόνος και τους παρήγγειλε τα εξής: «Εμείς φεύγουμε για την αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουμε τον Άγιο Τάφο του Κυρίου και ας γίνη το θέλημά Του. Εσείς εγκατασταθήτε στη Μονή για να την προφυλάξετε». Με δάκρυα και με λύπη έπειτα ξεκίνησαν. Αφού έφθασαν στην Ιόππη, βρήκαν πλοίο και ανεχώρησαν για το Όρος Άθω.

Ύστερα από αρκετές ημέρες έφθασαν και πήγαν στην Μονή Ζωγράφου.Όταν μπήκαν στο ναό,προς θαυμασμό και έκπληξη τους, είδαν την ζωγραφιά του Αγίου Γεωργίου, που είχαν στη Μονή Φανουήλ, νά΄ναι προσκολλημένη χωρίς καμμιά αλλοίωση σε μια νέα σανίδα.Τότε με συγκίνηση και δάκρυα γονάτισαν μπροστά στην εικόνα και έλεγαν: «Γιατί μας προξένησες τόση λύπη, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε;». Οι Μοναχοί της Ζωγράφου απορούσαν, γιατί συνέβαιναν όλα αυτά τα παράξενα. Όμως εκείνοι τους διηγήθηκαν τα συμβάντα και όλοι δόξαζαν ολοψύχως τον Κυρίο και τον Άγ. Γεώργιο. Τον καθηγούμενο Ευστράτιο ,τον έκαμαν ηγούμενό τους.

Από τότε άρχισαν να γίνωνται από την αγίαν εικόνα πολλά θαύματα γι’ αυτό και ο κόσμος πήγαινε στη Μονή Ζωγράφου,να προσκυνήση τον Τροπαιοφόρο Γεώργιο. Η φήμη των θαυμάτων έφθασε μέχρι και τον βασιλέα Λέοντα Σοφό, ο οποίος ήτο πολύ ευσεβής. Μάλιστα απεφάσισε να πάη αυτοπροσώπως στο Άγιον Όρος για να προσκυνήση και να ευφρανθή πνευματικώς με τις ψυχωφελείς συζητήσεις που θα έκανε με τους ασκητάς Μωϋσή, Ααρών και Βασίλειον που έγιναν ξακουστοί για την αρετή τους.Ύστερα από τον Λέοντα επεσκέφθηκε την Μονή και ο βασιλιάς των Βουλγάρων Ιωάννης από το Τίρνοβο. Με την πλουσία βοήθεια αυτών άρχισε να κτίζεται η μεγαλοπρεπής Μονή του Ζωγράφου. Αργότερα η Ιερά Μονή κατεδαφίσθη από τους βαρβάρους και τους πειρατές. Η υφιστάμενη Μονή κτίσθηκε από τον Ηγεμόνα της Μολδαυΐας Στέφανον.

Η αγία εικόνα έχει μέχρι σήμερα το άκρον του δακτύλου ενός επισκόπου,που χαρακτηριζόταν για την ολιγοπιστία του ,ως προς την θαυματουργική δύναμι της εικόνος. Ο επίσκοπος αυτός καταγόταν,κατά την παράδοσι,απ’ τα Βοδενά (Έδεσσα) και όταν άκουσε για τα θαύματα της εικόνος θέλησε μαζί με τη συνοδεία του να πάη να διαπιστώση,εάν πράγματι ήσαν αληθινά τα όσα διεδίδοντο ή ήσαν εφευρέσεις των μοναχών,για λόγους φιλοχρηματίας. Όταν έφθασε στο Άγιον Όρος πήγε και στην μονή του Ζωγράφου, όπου οι εκεί μοναχοί τον υποδέχθηκαν με την πρέπουσα τιμή. Εν συνεχεία τον ωδήγησαν στον ναό για να προσκυνήση τον Άγιο Γεώργιο. Αλλ’ ο επίσκοπος αντί να φανή ταπεινός και σεμνός εξ αιτίας και του επισήμου σχήματός του, εφάνη υπερήφανος και ολιγόπιστος. Αφού με αδιαφορία είδε τον ναό στάθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου και με αλαζονικό ύφος είπε προς τους μοναχούς: «Ώστε αυτή είναι η θαυματουργός εικόνα του Αγίου Γεωργίου;». Και άγγιξε με το δάκτυλό του την παρειά του Αγίου. Αμέσως, όμως το δάκτυλό του κόλλησε στην εικόνα και μάταια προσπαθούσε να το ξεκολλήση. Η αγωνία του και ο φόβος του μεγάλωνε όσο αγωνιζόταν και δοκίμαζε να το ξεκολλήση. Κάθε φορά που προσπαθούσε να το ξεκολλήσει από την εικόνα ένοιωθε πόνους ,γιατί το δάκτυλό του είχε κολλήσει πολύ δυνατά.
Στο τέλος ο δυστυχής επίσκοπος δέχθηκε, παρά την θέλησί του, να του κόψουν ύστερα από επέμβασι το δάκτυλό του και έτσι έμαθε καλά εξ ιδίας πείρας την γνησιότητα, την αλήθεια και την δύναμη των θαυμάτων του ενδόξου Τροπαιοφόρου Γεωργίου. Η εικόνα του Αγ. Γεωργίου είναι στολισμένη με αργυρούν ένδυμα το οποίο κατεσκευάσθη το 1837 στην Αγία Πετρούπολη, με δαπάνη του Μητροπολίτου Σεραφείμ, καθώς αναγράφεται και στο κράσπεδο του κάτω μέρους του ενδύματος.