Του Στυλιανού Σούρλα | Δικηγόρου Παρ΄Αρείω Πάγω, MSc Ιατρικού Δικαίου, Βιοηθικής και Ευθανασίας, Ιατρικής Α.Π.Θ.
MSc Κανονικού & Εκκλησιαστικού Δικαίου, Πτυχιούχου Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
«Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Οι πρώτες λέξεις πριν από κάθε άρθρο στο Σύνταγμα της Ελλάδος, ο θεμέλιος λίθος του ισχύοντος σήμερα Συντάγματος είναι αυτές.
Αυτές οι λέξεις βασίστηκαν στον λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου του 1838 ο Αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επαναστάσεως Θ. Κολοκοτρώνης «…όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα Έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια θρησκεία.
Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι οποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους».
Σήμερα, βλέπουμε μία σύγκρουση καθηκόντων. Βλέπουμε ένα κράτος να πολεμά και μάλιστα με περισσή μανία και επιλεκτικά μόνον την Ορθόδοξη Πίστη η οποία όχι μόνο διέσωσε και στερέωσε το Έθνος αλλά του έδωσε την ώθηση να αναπτυχθεί και να ξεχωρίσει από τους λοιπούς λαούς της Ευρώπης αλλά και του κόσμου.
Μητροπολίτες συλλαμβάνονται και οδηγούνται στους Εισαγγελείς διότι έπραξαν το αυτονόητο, λειτούργησαν και μάλιστα σε υπαίθριο χώρο, ιερείς – εν μέσω μίας κοινωνίας που τείνει ο ένας συνάνθρωπος να καταγγέλλει τον άλλον – αναζητούνται από την Ελληνική Αστυνομία λες και επρόκειτο για κακούργους εγκληματίες, επειδή – άκουσον άκουσον – κοινώνησαν κάποιον πιστό.
Και όλα αυτά τη στιγμή που τα σούπερ μάρκετ μένουν ανοιχτά. Έχουμε καταστήσει την τροφή του σώματος, σημαντικότερη από την τροφή της ψυχής (Θεία Κοινωνία) που είναι η ένωση με τον Θεό. Και όλα αυτά υπό το φόβο, το πρίσμα και τη δικαιολογία της δημόσιας υγείας.
Μίας δημόσιας υγείας που ισχυρίζονται ότι κινδυνεύει. Κινδυνεύει όμως επιλεκτικά η δημόσια υγεία;
Δεν κινδυνεύει από τον συνωστισμό στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στις δομές των προσφύγων οι οποίοι κινούνται ελευθέρως και ουδείς τολμά να τους συνετίσει; Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν; Και γιατί να μη λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο και οι Εκκλησίες;
Δυστυχώς γι αυτούς αλλά δεν μας πείθουν. Ο φόβος τον οποίο έχουν διασπείρει στην κοινωνία είναι τεράστιος τη στιγμή μάλιστα που η Επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη.
Αυτοί οι οποίοι μέχρι πρότινος υπήρξαν οι πρωταίτιοι της αθλίας οικονομικής καταστάσεως στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, αυτοί έρχονται σήμερα και τολμούν και διατείνονται και μας λένε ότι θέλουν να μας σώσουν και πως ότι γίνεται, γίνεται για το καλό μας. Και πάλι δεν μπορούν να μας πείσουν.
Η λύσσα με την οποία καταφέρονται επιλεκτικώς κατά της Ορθοδοξίας είναι καταφανέστατη και οφθαλμοφανής. Κι όμως το διακύβευμα για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό το να χάσει την ψυχή του είναι μεγαλύτερο από το να χάσει τη ζωή του «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Κινδυνεύει περισσότερο η Πίστη και όχι οι Πιστοί! Εάν οι Άγιοι Μάρτυρες τη στιγμή του μαρτυρίου προτάσαν την υγεία του σώματος και τη σωτηρία της ζωής τους και έκλιναν το γόνυ στον βασιλέα και έριχναν θυμιάμα στα είδωλα θα κέρδιζαν τη ζωή τους και θα μπορούσαν κατόπιν να λατρεύσουν κρυφά και πάλι τον Χριστό.
Όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν υποκριτικό; Θα διακατέχονταν από ιδιοτελή συμπεριφορά και όχι από ηρωική ομολογία Πίστεως! Θα είχαν προδώσει ήδη τον Χριστό! Αυτό συμβουλεύουν σήμερα οι Αρχιερείς;
Έτσι να πράξουμε υποκριτικά; Που είναι η λεβεντιά και η ανυπέρβλητη και ανιδιοτελής αγάπη προς τον Χριστό; Μας προτρέπουν να σιωπήσουμε όπως οι μαθητές του το βράδυ της συλλήψεως;
«Μα εσύ είσαι παραπάνω από τους μαθητές;», θα ρθει ο αντίλογος μετά περισσής χαιρεκακίας. Όχι φυσικά. Υπάρχει όμως μία διαφορά. Οι μαθητές, το βράδυ εκείνο, στερούνταν της αποκαλύψεως του Αγίου Πνεύματος, εμείς όμως διά του Αγίου Βαπτίσματος έχουμε λάβει τη Θεία χάρη, οπότε άλλα τα μέτρα και άλλα τα σταθμά και η ευθύνη ημών μεγαλύτερη.
Το παράδειγμα της Βουλγαρίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου και άλλων Ορθοδόξων κρατών τα οποία προτίμησαν σε αυτές τις δύσκολες ώρες να κρατήσουν ανοικτά τα πνευματικά Νοσοκομεία (Εκκλησίες) ενώ παράλληλα έχουν συγκριτικά ελάχιστα κρούσματα κορωνοϊού θα πρέπει να μας προβληματίσει βαθέως, λαό τε και κλήρο.
Όσον αφορά τώρα τη σύγκρουση καθηκόντων μεταξύ της υποταγής στους Θείους ή στους ανθρώπινους νόμους η απάντηση έρχεται και πάλι απλά και εύκολα και βρίσκεται ενώπιον μας.
Τη στιγμή που το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει ως θεμέλιο λίθο τη μνημόνευση αλλά και αναφορά στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος η απάντηση είναι ξεκάθαρη!
Ο νόμος είναι υπό του Συντάγματος και το Σύνταγμα είναι άνω όλων, ακόμη και της επικαλουμένης δημόσιας υγείας. Όσο υφίσταται η εισαγωγική αυτή αναφορά στο Σύνταγμα της Ελλάδος, κανένας νόμος δεν μπορεί ούτε να αναιρέσει αλλά ούτε και να υπερβεί αυτήν με καμία δικαιολογία και να θέσει την Πίστη στην Αγία και Ομοούσια και Αδιαίρετη Τριάδα.
Ουδείς μπορεί να θεσπίσει νόμο ο οποίος να αντιβαίνει την βασική λατρευτική πράξη της Ορθοδόξου Πίστεως ήτοι τη λειτουργία των Εκκλησιών αλλά και τη λήψη Θείας Κοινωνίας. Συνεπώς η απαγόρευση τελέσεως λατρευτικής πράξεως σήμερα στην Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες είναι και μη νόμιμη και Αντισυνταγματική!
Και ουδείς δύναται να μιλήσει για απόφαση της Ιεράς Συνόδου καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι η απόφαση της, το βράδυ της 16ης Μαρτίου 2020, ήταν διαφορετική από αυτήν που τελικώς επέβαλε με το έτσι θέλω η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Κλείνοντας, υπενθυμίζω μία φράση του μακαριστού και αειμνήστου αληθούς Ποιμενάρχη και θεματοφύλακος της Ορθοδόξου Πίστεως Χριστοδούλου «Την Εκκλησία, όποιο χέρι θέλησε να την αγγίξει, ξεράθηκε».
Και εφόσον θέλουν κάποιοι να μιλάνε για υπακοή στους νόμους, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να υπακούσουν στο Σύνταγμα ούτως ώστε να μη χαρακτηριστούν «δάσκαλοι που δίδασκαν και νόμο δεν εκράτουν…».
Κύριε Πρωθυπουργέ ασχοληθείτε επιτέλους με κάτι σοβαρό προς όφελος των Ελλήνων και παύστε επιτέλους να καταδιώκετε απλούς καθημερινούς ανθρώπους που βρίσκουν δύναμη και καταφύγιο στους κόλπους της Εκκλησίας τη στιγμή που το κράτος έχει καταστεί ο χειρότερος διώκτης τους.
Παύστε επιτέλους να καταδιώκετε την ιερωσύνη, ταπεινούς ιερείς και Σεβάσμιους Ιεράρχες οι οποίοι είναι ακάματοι υπηρέτες του λόγου του Θεού και οι οποίοι με τις καθημερινές τους πράξεις αναλαμβάνουν οι ίδιοι να εκτελέσουν τα αυτονόητα καθήκοντα της πολιτείας (συσσίτια πτωχών, στέγαση, περίθαλψη και κοινωνική στήριξη).
Πηγή: romfea.gr
αράδιασες.