Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία της μαθήτριας του 1ου ΓΕΛ Κω, Σεβαστιανής Ανδρέου για τους Τρεις Ιεράρχες, στην οποία αναφέρθηκε με συγκίνηση ο Σεβασμιώτατος στην εκδήλωση προς τιμήν των εκπαιδευτικών, το βράδυ της ίδιας ημέρας στην Πνευματική εστία Κω.
«Σεβασμιώτατε
Σεβαστοί Πατέρες
Σεβαστοί μας δάσκαλοι
Αγαπημένοι συμμαθητές
Κυρίες και κύριοι
Γιατί άραγε αφιερώθηκε η γιορτή της παιδείας στους Τρεις Ιεράρχες; Για να το καταλάβουμε πρέπει να δούμε τη ζωή τους.
Και οι τρεις έζησαν στον 4ο μ.Χ. αιώνα. Μια εποχή προβλημάτων, εξελίξεων και μεγάλων μεταβολών: παύση των διωγμών, αλλαγή της μορφής της αυτοκρατορίας, αιρέσεις που τάραξαν την Εκκλησία.
Κοινό χαρακτηριστικό και των Τριών ήταν η αγάπη τους για τη γνώση. Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε από ρητορική και φιλοσοφία έως μουσική και ιατρική.
Ο συμμαθητής του άγιος Γρηγόριος έκανε και αυτός λαμπρές σπουδές. Και οι δύο πήγαν από την Καππαδοκία στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην ειδωλολατρική Αθήνα κυνηγώντας τη γνώση με επιμέλεια και σύνεση.
Ο άγιος Ιωάννης σπούδασε στην πατρίδα του, την Αντιόχεια της Συρίας, κοντά στον σοφό Λιβάνιο, που τον προόριζε για διάδοχό του.
Τη γνώση όμως που πήραν δεν την κράτησαν για τον εαυτό τους ούτε επαναπαύθηκαν σε αυτή. Αυτό που φώτιζε την ύπαρξή τους ήταν η αγάπη. Η αγάπη προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Έτσι απαρνήθηκαν τις περιουσίες τους μοιράζοντάς τες στους φτωχούς και διάλεξαν τον δύσκολο δρόμο της άσκησης και της ιεροσύνης. Η Εκκλησία δεν άργησε να ανακαλύψει τα χαρίσματά τους και έτσι έγιναν και οι τρεις επίσκοποι. Ο Μέγας Βασίλειος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο αγ. Γρηγόριος και ο αγ. Ιωάννης στην Κωνσταντινούπολη.
Ως επίσκοποι συνέχισαν να ζουν ασκητικά και να αφιερώνουν το έργο τους στον συνάνθρωπο. Έτσι ο Μέγας Βασίλειος πρώτος αυτός δημιουργεί ένα τεράστιο συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων στο οποίο εργαζόταν ακούραστα και ο ίδιος, σε μια εποχή που ακόμη και η ιδέα της κοινωνικής μέριμνας δεν υπήρχε. Και είναι ο ίδιος που στα κείμενά του ελέγχει τους σκληρούς πλουσίους της εποχής του λέγοντας: «Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που φυλάς στις αποθήκες σου είναι του γυμνού… τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις».
Την ίδια πορεία ανιδιοτελούς προσφοράς ακολούθησε και ο άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος. Όπως μας πληροφορεί το βιβλίο των Θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου «Ζούσε λιτά ως μοναχός… Έχτισε γηροκομεία, πτωχοκομεία, νοσοκομεία… και όταν προλάβαινε πήγαινε και εξυπηρετούσε ο ίδιος τους ασθενείς. Με χρήματα από προσφορές ελευθέρωνε φυλακισμένους.» Δεν δίστασε να ελέγξει αυστηρά την άδικη εξουσία της εποχής του, με αποτέλεσμα να περάσει μεγάλο μέρος της αρχιερατείας του στην εξορία και να πεθάνει από τις κακουχίες στα Κόμανα του Πόντου.
Ακόμη και από την εξορία του νηστικός και άρρωστος δεν έπαψε να στέλνει επιστολές στους πιστούς της Κωνσταντινούπολης που είχαν χάσει τον ποιμένα τους, για να τους παρηγορεί, ενώ ταυτόχρονα έστελνε ιεραποστόλους σε λαούς που δεν γνώριζαν τον χριστιανισμό.
Ο άγιος Γρηγόριος Θεολόγος ήταν μεγάλος ασκητής και ιδιαίτερα ταπεινός. Δέχθηκε να χειροτονηθεί ιερέας και έπειτα Επίσκοπος, όταν πείστηκε ότι αυτή ήταν η ανάγκη της εκκλησίας της Ναζιανζού. Εκεί δούλεψε και δίδασκε με ζήλο τους πιστούς της περιοχής όχι μόνο για να καλύψει τις βιοτικές τους ανάγκες αλλά και να τους ειρηνεύει όταν ταράσσονταν από διχόνοιες και αιρέσεις. Διατύπωνε την ορθή πίστη διδάσκοντας με σοφία τις αλήθειες της πίστεως. Το ίδιο έκανε όταν η Εκκλησία τον τοποθέτησε αρχιεπίσκοπο στην Κωνσταντινούπολη. Συμμετείχε στη δεύτερη Οικουμενική Σύνοδο, ως πρόεδρος, διατυπώνοντας το ορθό δόγμα. Γι᾿ αυτό εξάλλου τον αποκαλούμε Θεολόγο. Μάλιστα, παραιτήθηκε από τον Πατριαρχικό Θρόνο για να βοηθήσει την Εκκλησία με την προσευχή του και τους υπέροχους ύμνους που έγραψε και χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα.
Αυτά που αναφέραμε μάς δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι Τρεις Ιεράρχες δεν ζούσαν με συνηθισμένο τρόπο. Αγάπησαν τη γνώση και τον άνθρωπο, αλλά όχι τη δόξα και τις τιμές. Προσέφεραν ό,τι είχαν στους συνανθρώπους τους. Ακόμη και όταν τους κυνηγούσαν δεν σταμάτησαν να νοιάζονται γι’ αυτούς. Έμαθαν πολλά γράμματα για να ωφελήσουν τους γύρω τους και να στηρίξουν την Εκκλησία απέναντι σε αιρέσεις και προβλήματα.
Ας γίνουν, λοιπόν, πρότυπα ζωής και αγώνα για όλους μας!
Ας μας δείχνουν τον δρόμο της προσπάθειας, όχι τόσο για να ωφεληθούμε εμείς οι ίδιοι, αλλά κυρίως για να βοηθήσουμε τους γύρω μας!
Ας ευχόμαστε να φωτίζουν τα βήματά μας προς το καλό και να γεμίζουν τη ζωή μας με την αγάπη του Χριστού!
Χρόνια πολλά!»
