Μ. Παπαζαχαρίου: Εκοιμήθης. Γαλήνιος ο ύπνος σου στην αιωνιότητα παπά Χρήστο Τσουκνιά

ΕΚΟΙΜΗΘΗΣ . ΓΑΛΗΝΙΟΣ Ο ΥΠΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΠΑΠΑ ΤΣΟΥΚΝΙΑ

Η τελευταία μας συνάντηση ήταν στον αϊ Γιώργη της καρυδιάς. Λίγες μέρες πριν είχαμε καπνίσει μαζί ένα τσιγάρο στο τραπέζι που μας είχε φιλέψει, τα πεντανόστιμα γιαπράκια της μεγάλης Πέμπτης η παπαδιά . Στο μυστήριο του ευχέλαιου την μεγάλη Τετάρτη σε καμάρωνα που έψαλες το ευαγγέλιο, ρίχνοντας που και που το βλέμμα σου στο δικό μου για να διακρίνεις αν η φωνή σου με συγκινούσε ακόμα. Αναλλοίωτη!! σε διαβεβαίωνα χαμογελώντας σου με τον κωδικό, που είχαμε στην επικοινωνία μας καλλιεργήσει, χρόνια πολλά, στις λειτουργίες που βιντεοσκοπούσα. Ήσουν μέχρι τέλος ο λαϊκός παπάς από το Κουμπουρνο, που μετακόμισε στον Ηρακλή κι έδωσε την ψυχή του να αναβιώσει τα πανηγύρια στα εξωκκλήσια της ενορίας και να ξαναφέρει από τις γειτονιές όλης της πόλης, μονιασμένους τους ανθρώπους τους, στην ίδια παραδοσιακή τράπεζα, να το γιορτάζουν και να ανταμώνουν με τους πιστικούς και τον λαϊκό τους πολιτισμό .Χρόνια πολλά πριν, με πήρες μαζί σου να μου δείξεις τις δουλειές που γίνονταν στον αϊ Γιωργή της Καρυδιάς, για την συντήρηση του . Ύστερα μου έδειξες την πηγή κάτω απ’ το ιερό του αϊ Γιώργη και με τον τρόπο σου, ξύπνησες τις πιο γλυκές μου αναμνήσεις από τις διηγήσεις των γονιών μου για το ξωκλήσι. Ο πατέρας μου στην κατοχή μου έλεγε πως ήτανε λημέρι για αυτούς που αντιστάθηκαν και δρούσαν στα βουνά. Η μάνα μου όταν πηγαίναμε να βγάλουμε ξεκόλλημα από τις τριανταφυλλιές του κήπου, αναπολούσε τις μέρες που ξεκίναγαν μαζί με τις φίλες και την γειτονιά, να ανέβουν ποδαρόδρομο μέχρι το βουνό για να ανάψουν τα καντήλια , απολαμβάνοντας την συντροφιά τους .Μού έλεγε για τις προσευχές των κοπελούδων στον Άγιο και την δροσά του κρυστάλλινου νερού από την πηγή, που το είχανε σαν άγιασμα της φύσης. Με έναν τέτοιο απλοϊκό τρόπο ως «πνευματικός» καθόρισες την σχέση μου με το θείο . Να μου τους χαιρετάς παπά μου τώρα που θα τους συναντήσεις. Όλοι εμείς που μας φίλεψες με την καλοσύνη σου , που μας ξεσήκωσες σε πανηγύρια και μας παρηγόρησες στην θλίψη μας, θα διαιωνίσουμε την μνήμη σου με τις δικές μας αφηγήσεις στα παιδιά , για τον παπά που ήταν ζωηρός φίλαθλος στο γήπεδο του Ανταγόρα και ιερωμένος που δούλεψε εργάτης μαζί με τους ενορίτες του, για να δημιουργήσει μια από τις πιο όμορφες βυζαντινές διαδρομές στα εξωκλήσια των αγίων Πάντων. Και ξέρουμε πως θα τα έχεις έγνοια από τον ουρανό. Να φύγεις ήσυχος , γιατί αυτά που δίνει ο άνθρωπος αυτά θα τον τιμούνε.