Ν. Συμβούλου Ι. Μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου

Άρχοντα Δικαιοφύλακα Οικουμενικού Θρόνου

Η Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου Σύμης, με το άγγελμα της εκδημίας του Ποιμενάρχου της, του Μακαριστού πρώτου Μητροπολίτου Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κυρού Χρυσοστόμου του Ιμβρίου, αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει εν μια φωνή δια του Ηγουμενεύοντος Αρχιμανδρίτου Ιερόθεου Κοενάκη, των Μελών της Εφορείας, του Γραμματέως και του Προσωπικού και των Συμβούλων αυτής, ιδιαίτερα δε των ευλαβών προσκυνητών της  , την άφατη θλίψη και συγκίνηση αλλά και ένα βαρύτατο αίσθημα ορφάνιας που σαν μαύρο σύννεφο επικάθηται σήμερα στον κόλπο του Πανορμίτη.

Κατά πρώτον η Μονή στερείται ενός πολύπειρου Πνευματικού Πατέρα, ενός Αγαθού Ποιμενάρχη, ενός Απλανούς Οδηγού, που βίωνε στενά και με όλη τη ζωτικότητα και τη θέρμη της ψυχής του τις  ανάγκες και την αγωνία  για την επίλυση των προβλημάτων του Πανορμίτη,  με γνώμονα και οδηγό πάντοτε την πλέον άρτια απόδοση των εύχυμων πνευματικών και υλικών κοινωνικών καρπών προσφοράς του Πανορμίτη στον Πλησίον. Σε μέγα πλήθος απόρων και αναξιοπαθούντων, μη λησμονών ποτέ ότι και αυτός υπήρξε παιδί της προσφυγιάς, στη Νεολαία, κατηχούμενη,  σπουδάζουσα ή αθλούμενη, σε εκδηλώσεις πολιτιστικές και διάδοσης των παραδόσεων και ταυτόχρονα στην υποδομή και διαμονή των χιλιάδων επισκεπτών, των προσκυνητών και του πιστού λαού του Πανορμίτη με τις καλλίτερες δυνατές συνθήκες αξιοπρέπειας, ασφάλειας και εξυπηρέτησης.

Τιμών υποδειγματικά και με αίσθημα βαρειάς ευθύνης τον οβολό και τις με τα στερήματα ζωής προσφορές των προσκυνητών και αφιερωτών, συμπροσευχόμενος  εκ βάθους ψυχής και συμμετέχων στις ικεσίες υπέρβασης των δοκιμασιών της ζωής και προσφέροντας άπλετη αγάπη και παρηγορία προς κάθε προστρέχοντα .

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος, ο Δέσποτας μας όπως με ζεστασιά και απλότητα μας επέτρεπε να τον αποκαλούμε, αναγνωρίσας το μέγα έργο του Μακαριστού Ηγουμένου Γαβριήλ, επαύξησε ακόμη περισσότερο αυτό και επί της Αρχιερατείας του  αλλού ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν ,  αλλού δε ξεκίνησαν και με προγραμματισμό ολοκληρώνονται σε τεράστια κλίμακα εκτεταμένα έργα και εργασίες αναστυλώσεων, εξωραϊσμού και ανακαινίσεων των κτιριακών εγκαταστάσεων, αντάξια  της ιστορίας και  του κύρους της περικαλλούς Μονής του Πανορμίτου.

Ξεχωριστό επίσης κεφάλαιο του έργου και των ημερών του Μακαριστού Μητροπολίτη, είναι η ψηφιακή καταγραφή της πολύτιμης Βιβλιοθήκης και του Αρχείου της Μονής, η ίδρυση Γραφείου Κτηματολογίου και η  αποφασιστική θέση του ώστε με δικαστικούς αγώνες , φθάνοντας μέχρι τον Άρειο Πάγο, συμβολή στη διαμόρφωση εν τέλει καταλυτικής για τα μικρά μη δορυάλωτα νησιά της Δωδεκανήσου πάγιας νομολογίας , που ανέτρεψε αυθαίρετες κτηματολογικές εγγραφές και αναγνώρισε την κυριότητα της Μονής στα Σεσκλιά. Τη συστάδα των νησίδων λίγο έξω από τον κόλπο του Πανορμίτου, στα ιερά χώματα των  οποίων βρέθηκε ναυαγός και δίδαξε ο Απόστολος των Εθνών ,  με προοπτική και όνειρο του Δεσπότη, να ενταχθούν αυτά στα προγράμματα θρησκευτικού τουρισμού και συγκεκριμένα των Βημάτων του Αγίου Παύλου, γεγονός που συν Θεώ , με την αποδοχή και υποστήριξη του διαδόχου του, δεν θα αργήσει να υλοποιηθεί ,δεδομένου ότι ο Δέσποτας μας φρόντισε ήδη να εκτελεστούν  βασικά έργα υποδομής.

Εξ άλλου το όλο  έργο του Μητροπολίτη στην Ιερά Μονή του Πανορμίτη, στο θρησκευτικό σύμβολο και καύχημα της Σύμης και όλου του Αιγαίου , δεν ήταν δυνατόν να μην είναι  επιστέγασμα της εκτίμησης της προσωπικότητας , του πνεύματος συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού που είχε ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος στις σχέσεις του με τους θεσμούς της Πολιτείας. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τις ηγεσίες των Υπουργείων, τα Προεδρεία της Βουλής, τους Κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, και με αγαστή και άψογη πάντοτε σχέση με τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, τον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, τους Δημάρχους Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου αλλά και της Ρόδου, τις Προϊσταμένες Αρχές, Διευθύνσεις και στελέχη του Λιμενικού Ταμείου Νότιας Δωδεκανήσου και της Αρχαιολογίας και όσων άλλων υπηρεσιών ,οι σχέσεις του Μητροπολίτη ήταν πάντοτε σε πνεύμα κατανόησης, αγάπης και μεταλαμπάδευσης της δέουσας προσοχής, σεβασμού και αγάπης στον Ταξιάρχη μας και στη Μονή του Πανορμίτη.

Ιδιαίτερη βεβαίως υπήρξε η αδυναμία και η αγάπη του Μητροπολίτη στο Στράτευμα, στο Λιμενικό Σώμα αλλά και στα λοιπά Σώματα Ασφαλείας.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος καλλιέργησε υποδειγματικές σχέσεις με επικεφαλείς ανώτατους και ανώτερους αλλά και απλούς αξιωματικούς και στελέχη, οι οποίοι αντίστοιχα με ευλάβεια, θρησκευτικότητα και καλλιέργεια ψυχής πάντοτε προσέβλεπαν και έβρισκαν στο πρόσωπο του Δεσπότη και στον Πανορμίτη την καταλαγή, την ειρήνευση και την ελπίδα ολοκλήρωσης του έργου τους,  στην παραμεθόριο αυτή εσχατιά της πατρίδας , της Επαρχίας της Μητρόπολης Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου.

Μια συνεργασία και σχέση άλλωστε που τιμά την ιστορία και τον άρρηκτο δεσμό της Ορθοδοξίας με τους αγώνες του Εθνους και που δεν είναι δυνατόν και δεν επιτρέπεται να υποτιμάται  με τίποτα, όταν μάλιστα εκπέμπεται και μεταλαμπαδεύεται από τις εθνικές και θρησκευτικές επάλξεις του Πανορμίτη με το τεράστιο βάρος της ιστορίας του.

Τέλος δεν είναι δυνατόν να μην αναφερθεί και μια άλλη ακόμη σημαντική πλευρά της πολυσχιδούς προσωπικότητας του Μακαριστού Μητροπολίτη Χρυσόστομου, καθώς η διακονία και η εποπτεία του στην Ιερά Μονή του Πανορμίτη επισφραγίστηκε με την θέσπιση του πρωτοποριακού  στα διοικητικά πράγματα των Επαρχιών του Οικουμενικού Θρόνου στα Δωδεκάνησα, Κανονισμού Διοίκησης και Λειτουργίας της Μονής.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος ανέδειξε στην πράξη ότι ούτε οι θεσμοί είναι ανεξάρτητοι από το χάρισμα, ούτε το χάρισμα από τους θεσμούς και ότι στην ορθόδοξη θεολογία και πνευματικότητα θεσμοί και χάρισμα είναι σε άρρηκτη λειτουργική ενότητα.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος υπηρετώντας με πνεύμα αδέκαστο τις αρχές της διαφάνειας, της χρηστής διοίκησης και της νομιμότητας δεν υποτίμησε ποτέ το άγρυπνο βλέμμα, την αξία και την  δύναμη του ποιμνίου, του πιστού Λαού, ως του κυρίαρχου στοιχείου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς το οποίο όλοι οφείλουν σεβασμό και   υποταγή στην εν δικαίω άσκηση της ιερατικής διακονίας τους. Υπό την εν σοφία στήριξη και ενίσχυση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριαρχείου κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου , προσωπικά, και υπό την αρωγή της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλως, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος δεν δίστασε και αποφασιστικά εργάσθηκε και θεσπίθηκε Κανονισμός Διοικήσεως και Λειτουργίας της Ιεράς Μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου, εγκριθείς υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δημοσιευθείς περαιτέρω δεόντως στο Δελτίο «Δωδεκάνησος» των Επαρχιών Δωδεκανήσου και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Εκτοτε ο Κανονισμός της Μονής ως πλήρης Κώδικας σε πνεύμα απόλυτης ορθολογικής διοικήσεως και διαφάνειας νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου προστατεύει τα δίκαια και τα συμφέροντα της Μονής, μη επιτρέποντας δυνατότητες ατασθαλιών, υπό τον άγρυπνο ταυτόχρονα ,ως δεύτερη δικλείδα ασφαλείας,  προβλεπόμενο επίσης από αυτόν έλεγχο κάθε πράξεως της Μονής από τον Μητροπολίτη.

Με όλα αυτά και τόσα άλλα που ο χρόνος δεν επιτρέπεται να αναφερθούν, η Ιερά Μονή του Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτη Σύμης, με αίσθημα υπερηφάνειας και συγκίνησης δίπλα στη θλίψη, και με έκφραση εκ βάθους ευχαριστιών δίπλα στον τελευταίο ασπασμό, υποκλίνεται και προσκυνά το σεπτό Σκήνωμα του Μητροπολίτη Χρυσόστομου, Ιεράρχη του Χριστιανικού μέτρου με το τόσο πολύπλευρο και πολυδιάστατο ποιμαντικό, εθνικό, κοινωνικό και πολιτιστικό έργο.

Τον Ιεράρχη που αγωνίσθηκε και πέτυχε να συνθέσει ώστε να μην είναι «το θεωρητικόν ακοινώνητον και το πρακτικόν αφιλοσόφητον» , κατά τις αναφορές του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Του Ιεράρχη που είχε απόλυτη συναίσθηση ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησίας δεν έχουμε ούτε  έναν  άκρατο δογματισμό που οδηγεί στην τυπολατρία,  ούτε μια εγκόσμια κοινωνική διάσταση που την υποβιβάζει σε απλό κώδικα ηθικής, αλλά ένα συνδυασμό Ευαγγελικών αποκαλύψεων και ιστορικών γεγονότων της ενανθρωπίσεως  του Θεού και θεώσεως του ανθρώπου στη πορεία της αγάπης στον συνάνθρωπο, της αλληλεγγύης  , της ειρήνης, της καταλαγής, της ελπίδας.

Αιωνία σου η Μνήμη Άγιε Δέσποτα μας και ας είναι ελαφρύ το χώμα του αγαπημένου σου Πανορμίτη, που από την Ίμβρο που είδες το φως της ζωής έμελε να σε αγκαλιάσει και να σε σκεπάσει με τη ζεστή αύρα του κόλπου του και που ο Ταξιάρχης μας, ανοίγοντας τους δρόμους και τα σύννεφα με το ρομφαία του, ανεβάζει ήδη το υψιτενές  πνεύμα σου και την αγαθή ψυχή σου προς την ανέσπερη βασιλεία του Κυρίου του Κόσμου.