Η εγχείρηση επέτυχε! Ο ασθενής απεβίωσε…; Γράφει ο Απόστολος Παπανικολάου

Κι όμως ήταν ένα δυσάρεστο γεγονός που συνέβη σε πόλη της Μακεδονίας και το άκουσα στις ειδήσεις.

Μια γυναίκα πριν πολλά χρόνια έκανε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας με επιτυχία. Ο γιατρός της είπε στον άνδρα της να πάει να πάρει το εξιτήριο. Όταν όμως επέστρεψε, η γυναίκα του είχε αφήσει την τελευταία της πνοή. Απεβίωσε.

Στον αντίποδα υπάρχουν θετικά πράγματα που μας σημαδεύουν για μια ζωή ευχάριστα. Εξελίξεις που δημιουργούνται μέσα από την σωστή συνεργασία, γνώση και εξάσκηση και χτίζουν ισχυρούς χαρακτήρες και δυναμικές προσωπικότητες του ευ αγωνίζεσθαι.

Όλοι μέσα μας έχουμε μια λάμψη σοφίας, που όσο περισσότερο την καλλιεργήσουσε, τόσο πιο πολύ θα ακτινοβολεί στους γύρω μας και σε μας προσωπικά.

Μας κάνει περισσότερο ενεργητικούς και δημιουργικούς με θετική αύρα, σκέψεις και κυρίως δράση ώστε να εκτελούμε πράξεις για το συνολικό συμφέρον. Και δεν αναφέρομαι βέβαια σε υλικά αγαθά και σε οικονομικά οφέλη ή τουλάχιστον μόνο σε αυτά. Αν και αυτά είναι μέρος της καθημερινότητάς μας ή αν θέλετε σε πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μας.

Πόσο σημαντικό όμως είναι να έχουμε έναν σωστό δάσκαλο στη ζωή μας, είτε αυτός είναι του δημοτικού σχολείου όπου υπάρχει ή τουλάχιστον επιβάλλεται να παίζει πρωταγωνιστικό παιδαγωγικό ρόλο, είτε του γυμνασίου-λυκείου και αργότερα του Πανεπιστημίου που ουσιαστικά ολοκληρώνει το μενού της εκπαίδευσης. Γιατί για μένα εκπαίδευση δεν σημαίνει μόνο επιστημονική  κατάρτιση, επαγγελματική και εξειδίκευση. Εκπαίδευση σημαίνει κυρίως παιδεία, μόρφωση επιστημονική αλλά προπάντων και κοινωνική.

Προσωπικά είχα την χαρά, την ευκαιρία και την ευλογία να έχω στο πλευρό μου έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο, έναν εξαιρετικό δάσκαλο του Καράτε και σωστό οικογενειάρχη, τον Πάτροκλο Μακρή.

Έναν καθοδηγητή στις πολεμικές τέχνες που με περίτεχνο τρόπο με μύησε στον όμορφο αυτό κόσμο του αθλητισμού. Ταυτόχρονα όμως και έναν εμπνευστή ζωής, που με παιδαγωγικό τρόπο μου δίδαξε χρηστικά πράγματα και όχι μόνο και του οφείλω πολλά.

Ο αναφερόμενος έχει ξενιτευτεί στην Αυστραλία, όπως οι περισσότεροι σήμερα Έλληνες συμπατριώτες μας που μεταναστεύουν οι περισσότεροι λόγω οικονομικής κρίσης και κάποιοι άλλοι για επαγγελματικούς λόγους.

Γράφοντας τη δική του ιστορία σαν δάσκαλος του Καράτε στην Κω, έχοντας την τιμή να εκπαιδευτώ μαζί του επί σειρά ετών, εύλογο είναι να του αποδίδω τα εύσημα ως οφείλω εν παντί τόπο και με κάθε τρόπο. Ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου σαν ένα ελάχιστο δείγμα ηθικής ανταμοιβής, αναγνωρίζοντας την μεγάλη του προσφορά, ιδιαίτερα σε μένα προσωπικά, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Και βέβαια οι ευχές μου να τον συνοδεύουν για υγεία, αγάπη, ευτυχία, ευλογία, μακροημέρευση και μακροζωία.

Κάνοντας μια αναδρομή όμως στους δικούς μου αθλητές, αλλά και γενικά σε όλα τα παιδιά με τα οποία έρχομαι σε επαφή και αφουγκράζομαι τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους, αναρωτιέμαι τι μέλει γενέσθαι. Σίγουρα είναι το μέλλον της χώρας μας, αυτοί που θα κρατήσουν στα στιβαρά χέρια τους, τα κλειδιά της ανάπτυξης σε όλους τους τομείς για να διατηρήσει η πατρίδα μας τα σκήπτρα της, ώστε να ελαχιστοποιηθούν και να περιοριστούν τα κάθε φύσης προβλήματα.

Αυτό βέβαια ανάγεται στην ικανότητα και την δικαιοδοσία της εκάστοτε κυβέρνησης που θα ασκήσει τα καθήκοντά της αξιοκρατικά και προπάντων δίκαια. Και στο θέμα αυτό σημαντικό ρόλο παίζει η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα. Όμως τον κύριο ρόλο τον παίζουν οι ίδιοι οι πολίτες που παίζουν ενεργό ρόλο στην σωστή ροή της κοινωνίας. Δεν πρέπει να είμαστε θεατές, αλλά πρωταγωνιστές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εθελοντισμός και η βοήθεια της χώρας μας όταν έγινε ο σεισμός της Τουρκίας με τους διασώστες, τον εξοπλισμό και τα διάφορα είδη που απέστειλε (φάρμακα, τρόφημα, ρούχα κλπ.), στα πλαίσια της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού.

Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις γυναικοκτονίες, εγκληματικές ενέργειες, κλοπές, συμπλοκές συμμοριών, ναρκωτικά, σωματεμπορία, παιδοφιλία και παιδεραστία, γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας.

Από την άλλη η ζωή έχει χωριστεί σε δύο κοινωνικές τάξεις, αυτή των πλούσιων και εκείνη των φτωχών. Η ακρίβεια της ζωής με τις υπέρογκες αυξήσεις των τιμών, ιδιαίτερα και σε προϊόντα πρώτης ανάγκης δημιουργούν μια ανασφάλεια, δεδομένου της ανεργίας και της αύξησης του πληθωρισμού.

Και το τελευταίο διάστημα μπαίνει στη ζωή μας τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Μπερδεύουμε τις λέξεις ομοφυλοφιλία και ομοφυλία, οικογένεια με ετερόφιλο ζευγάρι ή με ομοφυλόφιλο (δύο άνδρες ζευγάρι ή δύο γυναίκες). Και προσπαθούν οι επιτήδειοι και τα Μ.Μ.Ε. να μας αποδείξουν ότι είμαστε οπισθοδρομικοί.

Και η ανησυχία αυτή πολλαπλασιάζεται και με τις εμπόλεμες καταστάσεις που ήδη υπάρχουν (Ρωσία-Ουκρανία, Ισραήλ-Χαμάς) και με συνεχείς προκλήσεις μεταξύ άλλων χωρών που δημιουργούν μια αβεβαιότητα και μια ανασφάλεια παγκοσμίως.

Τελικά στον τόπο της κοσμοθεωρίας «ή στραβός είναι ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε…»

Απόστολος Παπανικολάου

Προπονητής Καράτε