Ο 27χρονος στρατιώτης Νίκος Γκάτσης άφησε την τελευταία του πνοή λίγο μετά το χειρουργείο στο 424 ΣΝΘ, παρότι η αρχική διαβεβαίωση ήταν πως… όλα πήγαν καλά – Εξι μήνες μετά δεν έχει συνταχθεί ιατροδικαστική έκθεση, ενώ ο τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας διαπιστώνει ότι ο θάνατος επήλθε από εσωτερική αιμορραγία
Απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα για τα αίτια και τις ακριβείς συνθήκες που οδήγησαν στον θάνατο τον γιο τους στις 3 Νοεμβρίου του 2023, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, ζητούν οι γονείς του 27χρονου Νίκου Γκάτση. Τρεις ώρες αφότου βγήκε από το χειρουργείο του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, έχοντας υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης θυρεοειδούς και καθαρισμού λεμφαδένων κι ενώ είχαν τη διαβεβαίωση ότι όλα είχαν πάει καλά, ο νεαρός πέθανε.
Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή-τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, ο θάνατος επήλθε από εσωτερική αιμορραγία: διαπιστώθηκε ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί και αρτηρία, η οποία δεν ήταν καν ραμμένη. Η οικογένεια καταγγέλλει ιατρικά λάθη και έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου. Ωστόσο, σχεδόν έξι μήνες μετά δεν υπάρχει ακόμη η ιατροδικαστική έκθεση από τον ιατροδικαστή του Δημοσίου για έναν λόγο που ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου: η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Θεσσαλονίκης δεν έχει σύμβαση με εργαστήρια που διενεργούν ιστολογικές εξετάσεις και έτσι τα σχετικά δείγματα βρίσκονται στο… ψυγείο μαζί με δεκάδες άλλα που αφορούν υποθέσεις, οι οποίες επίσης λιμνάζουν.
«Το παιδί μου έκανε μια δουλειά που αγαπούσε, ήταν ερωτευμένο, χαιρόμασταν με τη χαρά του. Ετοιμαζόταν για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώσει με τον Στρατό… Εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του». Ο κ. Αρης Γκάτσης, καθηγητής Φυσικής από την Καρδίτσα και πατέρας του Νίκου, περιγράφει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του παιδιού του. Ο ίδιος λέει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και η ζωή της οικογένειάς του κινείται γύρω από τα «γιατί» και τα «αν» που άφησε πίσω ο θάνατος του Νίκου. Πολλές φορές στη διάρκεια της συνομιλίας του με το «ΘΕΜΑ» ήταν εμφανείς τόσο η δυσκολία του να συνεχίσει τη δραματική αφήγηση όσο και ο πόνος για τη μέγιστη απώλεια, αυτή ενός παιδιού.
Ο Νίκος, όπως περιγράφει, λάτρευε το Σχέδιο. Είχε πάρει το πτυχίο του από το τμήμα Μηχανικών Σχεδιασμού Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο, είχε αρχίσει να εργάζεται στην Αθήνα και ήταν πολύ ερωτευμένος. «Χαιρόμουν τόσο πολύ, ζούσε την κάθε μέρα του. Ο Στρατός ήταν μια υποχρέωση που έπρεπε να εκπληρώσει για να πάει παρακάτω. Να κάνει μεταπτυχιακά, να κάνει το επόμενο βήμα στη σχέση του με την κοπέλα του. Τον πίεζα για τη στρατιωτική θητεία…», λέει ο κ. Γκάτσης. Στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όμως, ο Νίκος, στα 27 του χρόνια έμελε να αφήσει την τελευταία του πνοή σε έναν απλό θάλαμο νοσηλείας.
Πέρυσι τον Μάιο παρουσιάστηκε για τη θητεία του και πήρε μετάθεση για τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) στα Τρίκαλα, τον περασμένο Ιούλιο. Ολα κυλούσαν ομαλά έως τις 22 του περασμένου Οκτωβρίου. «Εκείνη τη μέρα μού τηλεφώνησαν από τη μονάδα του και μου είπαν ότι το παιδί είχε διακομιστεί στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας και από εκεί είχε παραπεμφθεί στο 424 της Θεσσαλονίκης για εξετάσεις, αφού είχε ένα πρόβλημα στον λαιμό και σε λεμφαδένες».
Την επόμενη μέρα, ο κ. Γκάτσης ενημερώνεται από το παιδί του ότι ίσως χρειαζόταν επέμβαση για την αφαίρεση του θυρεοειδούς. «Στις 25 Οκτωβρίου δέχομαι νέο τηλεφώνημα από το 424, με το οποίο μου ζητούν να πάω να τον πάρω, αφού μεσολαβούσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και δεν είχε νόημα να μένει στο νοσοκομείο, ενώ είχε προγραμματιστεί εκ νέου εισαγωγή του στις 31 Οκτωβρίου. Οταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη με περίμενε ανυπόμονος στην είσοδο του νοσοκομείου. Μου είπε “πάμε να φύγουμε”, δεν μιλούσε για προβλήματα. Γυρίσαμε στην Καρδίτσα, κάναμε βόλτες, εκδρομές, να ξεχάσει ότι θα ξαναέμπαινε στο νοσοκομείο».
Η επέμβαση
Οι εξετάσεις που είχαν γίνει είχαν δείξει καρκινώματα, είχαν γίνει αξονικές, μαγνητικές. «Είπα στο παιδί μου “να δείξουμε κι αλλού τις εξετάσεις;” Στις 31 Οκτωβρίου έγινε νέα εισαγωγή στο 424 κι εκεί του είπαν ότι είχε προγραμματιστεί χειρουργείο για τις 3 Νοεμβρίου, προκειμένου να γίνει αφαίρεση θυρεοειδούς και καθαρισμός λεμφαδένων. Του είπα να πάρουμε τις εξετάσεις, ποιος θα κάνει την επέμβαση; Βρήκα τον γιατρό, ήταν διευθυντής της Μονάδας, με καθησύχασε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. “Μην ανησυχείτε, η μονάδα είναι οργανωμένη, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα”, μου είπε».
Oλα γίνονταν με ρυθμούς καταιγιστικούς. «Τι να προλάβω να κάνω; Να πάρω άδεια για να είμαι εκεί; Να καταλάβω τι έχει το παιδί μου; Να δω τους γιατρούς;», λέει ο κ. Γκάτσης.
Το πρωί της 3ης Νοεμβρίου βρίσκεται μαζί με τον αδελφό του στο νοσοκομείο. Μιλά με το παιδί του που δείχνει αγχωμένο ενόψει της επέμβασης και το ενθαρρύνει. Η επέμβαση ξεκινά γύρω στις 8 το πρωί και περίπου στις 12.30 ο πατέρας πληροφορείται ότι όλα είχαν πάει καλά και πλέον ο γιος του βρισκόταν στην ανάνηψη, απ’ όπου βγήκε στις 13.30. «Ημουν ανακουφισμένος, περίμενα να τον δω. Περίμενα, πέρασε μία ώρα, δεν υπήρχε κανείς να ρωτήσω», περιγράφει ο πατέρας του Νίκου. «Επισκεπτόμενος τον γιο μου -αν και δεν επιτρεπόταν- στον θάλαμο, είπε ο ίδιος στη νοσηλεύτρια ότι ένιωθε δύσπνοια. Αυτή δεν του έδωσε σημασία και του είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Επειτα από 3 ώρες κατέληξε. Τον χειρουργό, που είχε φύγει προτού καν ανανήψει ο γιος μου (διότι, όπως είπε ως δικαιολογία -μπροστά στον διευθυντή του 424 και σε όσους ήταν εκεί- έπρεπε να κάνει κάποιες εξετάσεις στον αδελφό του, προφανώς στο ιδιωτικό ιατρείο που έχει εκτός 424) όταν τον ειδοποίησαν (κατά τις 16.00) ήταν αργά. Από τα ευρήματα της νεκροψίας με ιδιωτικό πραγματογνώμονα τον κ. Γαλεντέρη αποδεικνύεται ότι έγιναν αρκετά λάθη, με σημαντικότερο την κοπή αγγείων κατά την εγχείρηση, που δεν κλείστηκαν, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία και απόφραξη αεραγωγών.
Αποδείχθηκε ότι δεν δώσανε καμία σημασία στον γιο μου και δεν εκτέλεσαν τα σχετικά πρωτόκολλα ούτε κατά το χειρουργείο, ούτε μετεγχειρητικά. Από κει και πέρα, επίσης, δεν μας έδωσαν καμία απάντηση για το τι πήγε στραβά, δεν έχουμε πληροφόρηση για το τι έγινε μέσα στο χειρουργείο, εκτός της αόριστης δήλωσης του γιατρού που μου είπε ότι “έπρεπε να πάρω μια απόφαση και δυστυχώς έκανα λάθος”, όπως επίσης δεν υπήρχε μέχρι σήμερα οποιαδήποτε άλλη πληροφορία από το 424 ΓΣΝΕ απέναντι στην οικογένειά μου και μένα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κουκουλώσουν το γεγονός και να μην πάρει δημοσιότητα.
Η ΣΜΥ Τρικάλων ανέλαβε την ΕΔΕ, η οποία μέχρι στιγμής είναι μη ανακοινώσιμη διότι δεν έχουν λάβει την επίσημη ιατροδικαστική έκθεση του Δημοσίου. Η ιατροδικαστική δεν έχει συνταχθεί ακόμη διότι καθυστερούν οι ιστολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις. Τίθεται λοιπόν ένα μεγάλο θέμα γιατί καθυστερούν τόσους μήνες οι ιστολογικές εξετάσεις; Απ’ ό,τι μας λένε αυτό συμβαίνει διότι το εργαστήριο δεν έχει προσωπικό ή δεν έχει υπογράψει σύμβαση με το Δημόσιο. Είμαι ακόμη σε κατάσταση-σοκ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τον πόνο για την ξαφνική απώλεια του παιδιού μου. Είχε όλη τη ζωή μπροστά του, είχε όνειρα, ήταν ένας αξιόλογος νέος, ήταν μόνον 27 ετών».
Στο νοσοκομείο, όπως λέει στο «ΘΕΜΑ» ο δικηγόρος της οικογένειας Γκάτση, Οθων Παπαδόπουλος, έγινε προσπάθεια διά της πειθούς να αποποιηθεί ο πατέρας το δικαίωμά του να γίνει νεκροψία-νεκροτομή. Πιστοποιητικό θανάτου, άλλωστε, μπορούσε να εκδοθεί με δεδομένο ότι ο θάνατος είχε επέλθει εντός του νοσοκομείου. «Εκεί ξεκίνησε προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης. Είπαν στον πατέρα την ώρα του σοκ, έναν άνθρωπο που θρηνούσε το παιδί του, ότι ήταν προτιμότερο να μην ταλαιπωρήσουν με τη νεκροτομή τη σορό του παιδιού. Ευτυχώς δεν του πήραν την υπογραφή.
Το παιδί πέθανε ουσιαστικά από ασφυξία από το αίμα του. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε προσπάθησαν να κάνουν ανάνηψη. Η νεκροψία-νεκροτομή έγινε τελικά παρουσία τριών ιατροδικαστών: του Δημοσίου, του τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, που είναι ο κ. Γαλεντέρης, και ιατροδικαστή που όρισαν οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση γιατροί», περιγράφει ο κ. Παπαδόπουλος.
Αποκάλυψη-σοκ
Η οικογένεια έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου στην Εισαγγελία, η οποία διαβιβάστηκε για την προκαταρκτική στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα. Ωστόσο, έξι μήνες μετά ο φάκελος δεν μπορεί να προχωρήσει τόσο στη Δικαιοσύνη όσο και για τη διεξαγόμενη ΕΔΕ στον Στρατό, αφού δεν υπάρχει ακόμη ιατροδικαστική έκθεση από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Θεσσαλονίκης. Ο λόγος είναι εξωφρενικός: όπως λέει ο κ. Παπαδόπουλος, δεν υπάρχει σύμβαση εργαστηρίου με την Ιατροδικαστική Υπηρεσία και κατά συνέπεια δεν μπορούν να ολοκληρωθούν και να ενταχθούν στην έκθεση οι ιστολογικές εξετάσεις. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες άλλες υποθέσεις για τις οποίες τα δείγματα βιολογικού υλικού παραμένουν στο ψυγείο, ακόμη και αν αφορούν τη διερεύνηση εγκλημάτων. «Ζητήσαμε να υποβληθεί η έκθεση με βάση τα ευρήματα της νεκροψίας- νεκροτομής και να ενταχθεί στον φάκελο της δικογραφίας το αποτέλεσμα των ιστολογικών στη συνέχεια.
Ωστόσο, ενημερωθήκαμε ότι υπήρξε άρνηση από την πλευρά των γιατρών». Ο κ. Παπαδόπουλος, μάλιστα, επισημαίνει ότι προκαλεί απορία το γεγονός ότι οι γιατροί όρισαν δικό τους πραγματογνώμονα, ενώ ακόμη δεν υπάρχει διαδικασία σε βάρος τους. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι οι γιατροί θα πρέπει να είναι υπόλογοι για έκθεση σε βαθμό κακουργήματος, προσπάθεια συγκάλυψης, πέρα από την ανθρωποκτονία από αμέλεια. Ενας νέος άνθρωπος μόλις 27 ετών χάθηκε. Οι γονείς, οι αδελφές του και οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν έχουν το δικαίωμα να μάθουν γιατί.
