Βασίλης Γιαουρδήμος: Αν ζούσαμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο…

Αν ζούσαμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο……..

Σχετικά με την πρόταση που  έκανε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, να γίνει η Λάρισα το μέρος που θα  φιλοξενήσει το στρατηγείο της επιχείρησης κατά των Χούθι ( δεν τρέχει τίποτα, αφού, αφενός η Λάρισα θα καταστραφεί σύντομα από κάποια πλημμύρα , καλό θα της κάνει ένας βομβαρδισμός, ώστε να την φτιάξουν πάλι από την αρχή).

Έχει τρελό γέλιο που η ελληνική κυβέρνηση δεν τολμάει να ανακηρύξει την ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο, αλλά θα ηγηθεί στην επιχείρηση “Ασπίδες” στην …Ερυθρά Θάλασσα. Τι να σου κάνει κι η σάτιρα;

Οι Χούθι δεν έχουν αντιδράσει ακόμα επίσημα στην ανάληψη από την Ελλάδα της επιχείρησης εναντίον τους, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι προσπαθούν να βρουν πού βρίσκεται η Ελλάδα στο χάρτη.

Ας σοβαρευτούμε λιγάκι επιτέλους.

Σε έναν πολιτισμένο κόσμο, οι θηριωδίες των Ισραηλινών στη Γάζα θα επηρέαζαν όλο τον κόσμο. Έχοντας γίνει μάρτυρες σε αυτή την ανείπωτη σφαγή, οι ζωές μας δεν θα ήταν ποτέ ίδιες. Σε έναν πολιτισμένο κόσμο, το γεγονός ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στις ζωές μας την στιγμή που διαπράττεται μια εν εξελίξει γενοκτονία, θα ήταν φρικιαστικό, θα ήταν πρόστυχο. Το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος μπορεί εύκολα να χαθεί στους ωκεανούς παθητικής διασκέδασης, σαβουριάζοντας τόνους επεξεργασμένων σνακ και παραγγέλνοντας τα τελευταία γκατζετάκια από την Amazon, εν μέσω της πρώτης βιντεοσκοπημένης γενοκτονίας στην Ιστορία της ανθρωπότητας, είναι ένα ανησυχητικό σημάδι ενός πολιτισμού που είναι θεμελιωδώς άρρωστος.

Η γενοκτονία των Παλαιστινίων θα έπρεπε να μας είχε σοκάρει. Θα έπρεπε να είχε διαταράξει την φυσιολογική ροή της καθημερινότητάς μας. Θα έπρεπε να είναι ο κινητήριος μοχλός, ώστε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διαταράξουμε οι ίδιοι την φυσιολογική ροή της καθημερινή μας ζωής, και της εμπορικής δραστηριότητας των χωρών μας, όχι να περιμένουμε από τους φτωχούς Χούθι να το κάνουν εκ μέρους μας.

Θα έπρεπε να είμαστε έξω στους δρόμους, κάθε μέρα, ως ένδειξη αλληλεγγύης. Να προκηρύσσουμε γενικές απεργίες. Να σταματάμε τάνκερ και να κλείνουμε τις εθνικές οδικές αρτηρίες. Να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και περνάει από το χέρι μας για να αναγκάσουμε τις κυβερνήσεις της Δύσης ώστε να διακόψουν κάθε συνεργασία με το γενοκτονικό καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Αντί αυτού, υπνοβατούμε. Χτυπάμε κάρτα και κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε η μηχανή του κρέατος που λέγεται καπιταλισμός, να συνεχίσει να συνθλίβει τους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους, αφήνοντας το πιο φτωχό κράτος στην Μέση Ανατολή να πολεμήσει και να πεθάνει στη θέση μας.

Αν ζούσαμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο, τίποτα από αυτά δεν θα ήταν δυνατό να συμβαίνει. Αλλά, δεν ζούμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο.

Ζούμε σε μια δυστοπία. Σε έναν βαθιά άρρωστο κόσμο, όπου είναι φυσιολογικό τα κέρδη των πλουσίων να είναι πάντα πιο σημαντικά από τις ζωές των ανθρώπων. Όπου έμποροι πολέμου και οι πολιτικοί τους αντιπρόσωποι φτιάχνουν περιουσίες, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες αθώοι άνθρωποι πετιούνται στον κλίβανο του πολέμου, μετατρέποντας τις ζωές τους σε αιματηρές στατιστικές για τις λεζάντες των καναλιών που τις προβάλλουν. Όπου η πιο πλούσια και ισχυρή χώρα στον κόσμο βομβαρδίζει μια από τις φτωχότερες για να προστατεύσει ένα μάτσο κοντέινερ, παρά για να προστατεύσει άμαχους πολίτες.

Σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Γάζας βρίσκεται σε καθεστώς λιμού. Τα 335.000 παιδιά κάτω της ηλικίας των 5 ετών, βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο υποσιτισμού, ενώ οι 50.000 έγκυες Παλαιστίνιες της Γάζας κινδυνεύουν από έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού.

Μπροστά σε αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ελβετία, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Αυστραλία και η Φινλανδία (ευτυχώς ΟΧΙ ακόμη η Ελλάδα), διέκοψαν την οικονομική τους συνεισφορά στην UNRWA, την υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών που παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στον Παλαιστινιακό λαό από το 1948, ως μια συντονισμένη επίθεση προς απάντηση της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, του ανώτατου δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών, να διατάξει περιοριστικά μέτρα στο Ισραήλ για την αποφυγή της γενοκτονίας των Παλαιστινίων.

Αυτό, λέγεται “συλλογική τιμωρία”. Και η συλλογική τιμωρία ενός πληθυσμού, είναι έγκλημα πολέμου.

Ζούμε σε μια παράνοια.

Όπου η γενοκτονία είναι αυτοάμυνα και οι πορείες ειρήνης είναι γενοκτονία.

Όπου η δημοκρατία είναι απαρτχάιντ και το απαρτχάιντ είναι δημοκρατία.

Όπου οι εγκληματίες πολέμου είναι θύματα και τα νοσοκομεία είναι τρομοκρατικά.

Όπου το κάλεσμα για την ελευθερία είναι ρητορική μίσους και η κατάπαυση πυρός είναι αντισημιτισμός.

Όπου οι άμαχοι πολίτες είναι τρομοκράτες και οι πραγματικοί τρομοκράτες κερδίζουν Νόμπελ Ειρήνης.

Όπου η προπαγάνδα είναι δημοσιογραφία και η δημοσιογραφία είναι προπαγάνδα.

Όπου οι εταιρείες είναι φυσικά πρόσωπα και τα φυσικά πρόσωπα είναι ανθρώπινοι πόροι.

Όπου οι βόμβες είναι ανθρωπιστικές και η ανθρωπιστική βοήθεια είναι έγκλημα.

Όπου οι πόλεμοι είναι πάντα δίκαιοι και οι εχθροί είναι πάντα μια εκδοχή του Χίτλερ.

Εγώ είμαι με τους Παλαιστίνιους, την Παλαιστίνη, τους Χούθι, την Υεμένη και τη Νότιο Αφρική. Μακάρι να καταφέρουν να μας απελευθερώσουν. Να είστε καλά.