Οι Γυναικοκτονίες και στο νησί μας| Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

Μορφή επιδημίας, έχουν πάρει στη χώρα μας, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, οι  γυναικοκτονίες. Διότι έτσι πρέπει να λέγονται, με το όνομά τους.                             Στις  24 Ιουλίου του 1990, στη θέσε Ηρακλής Κω, βρέθηκε τυχαία  από γεωργοκτηνοτρόφο, το πτώμα μιας δεκαεπτάχρονης τουρίστριας, από την Φινλανδία. Της  είχαν συνθλίψει το στήθος και το κεφάλι, με μια μεγάλη πέτρα, την σκέπασαν με κλαδιά και την έκρυψαν κάτω από ένα δέντρο.  Ο δράστης παραμένει ασύλληπτος. Εικάζεται  ότι  ήταν ένα εργαζόμενος, σε τουριστική επιχείρηση, όταν προσφέρθηκε μετά από σύντομη γνωριμία, να   συνοδέψει το άτυχο κορίτσι με την μηχανή του, από το μεσονύκτιο μπαράκι, ως το ξενοδοχείο της. Η  κοπέλα από την Φιλανδία, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της, μέχρι που οι φίλοι την αναζήτησαν και ήρθε και η οικογένειά της  από την Φινλανδία, όταν έμαθε το τραγικό συμβάν.                                                                 Αρκετά  χρόνια μετά, (τριάντα δυο περίπου),  βλέπουμε τον Ιούνιο, του  2023,  την ίδια αποτρόπαια εγκληματική πράξη, να επαναλαμβάνεται  με διαφορετικούς δράστες  ή δράστη, σε διαφορετική τοποθεσία, στο ήσυχο περιβάλλον της Αλυκής στην Κω και την άτυχη Αναστασία από την Πολωνία, το τελευταίο τραγικό θύμα.  Έχουμε φτάσει πάνω από 28 καταγεγραμμένες γυκαικοκτονίες,    στη χώρα μας με τα θύματα να είναι γυναίκες μόνες, που θέλησαν να γνωρίσουν την αγάπη, τον έρωτα, που εμπιστεύτηκαν, που πίστεψαν, που παρασύρθηκαν, που βιάστηκαν, που απήχθηκαν, που με απερισκεψία, χωρίς καχυποψία και επιφύλαξη, έπεσαν στο στόμα του  λύκου.                Μια γυναικοκτονία συμβαίνει, από κάποιους που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν    ό, τι γουστάρουν και να παίρνουν ό, τι θέλουν. Να  επιβάλλονται, να βιάζουν, να βασανίζουν,  μέχρι και να σκοτώνουν. Κάθε φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο τραγικό συμβάν, το μυαλό μας πηγαίνει στη δύστυχη Ελένη Τοπαλούδη, στην Μυρτώ από την Πάρο, στην Αγγλίδα Καρολάιν, στην κοπέλα από την Φιλανδία και τελευταία,  στην Αναστασία από την Πολωνία, καθώς και σε τόσες  άτυχες άλλες γυναίκες. Συμμεριζόμαστε και συμπάσχουμε, με τους τραγικούς γονείς, που ο πόνος τους δεν έχει τέλος και η δικαίωσή τους είναι ανώφελη, γιατί δεν θα φέρει πίσω, τα αγαπημένα τους παιδιά. Όλοι εύχονται να είναι η τελευταία που δολοφονείται, αλλά πάντα έρχονται και άλλες και θα έρθουν και άλλες, μέσα σε τέτοια άγρια κοινωνία. Φυσικά   δεν φταίνε τα κορίτσια, που ντύθηκαν λίγο πιο άνετα ή φέρθηκαν λίγο πιο ανεύθυνα, πιστεύοντας στα παραπλανητικά λόγια, των προβατόσχημων λύκων.        Σε  εποχές απόλυτης σεξουαλικής ελευθερίας, στις σχέσεις των ανθρώπων, είναι απορίας άξιον, πως συμβαίνουν γυναικοντονίες. Τόση  σεξουαλική πείνα, σε ένα κόσμο, που όλοι απολαμβάνουν, πλήρη δικαιώματα και ελεύθερη προσωπική ζωή;             Υπάρχουν τερατόμορφα, ανθρωποειδή, που δεν γνωρίζουν τα όρια τους, ούτε σέβονται την γυναίκα, ως οντότητα και φέρονται με περισσή κτηνωδία.   Βίωμά  τους, η λεκτική και σωματική βία, η σεξουαλική κακοποίηση και τελευταία, το ειδεχθές έγκλημα,  αν οι γυναίκες τους αντισταθούν.                                                Ζούμε λοιπόν το σύνδρομο του ‘λύκου με την κοκκινοσκουφίτσα’,  που εξελίχθηκε από ένα παιδικό παραμύθι, σε τραγική πραγματικότητα.                               Ο  κόσμος δυστυχώς χειροτερεύει. Παντού  εγκλήματα,   χωρίς ιδιαίτερη  αιτία και αφορμή  και οι φυλακές γεμίζουν από ισοβίτες και ειδεχθείς εγκληματίες.                             Τα  ανθρωπόμορφα τέρατα, κυκλοφορούν ανάμεσά μας και καραδοκούν,  τις ευάλωτες μοναχικές γυναίκες.         Οι  ηθικής αξίες αμβλύνθηκαν, μαζί με τις ανθρώπινες συνειδήσεις. Τα  χαλινάρια των αυστηρών Νόμων της Θρησκείας και της Πολιτείας,   χαλάρωσαν.                           Ποιο είναι το φάρμακο αυτής της εγκληματικής επιδημίας;  Οι  γονείς και περισσότερο οι μητέρες, να προϊδεάζουν τα κορίτσια τους,  να τις συμβουλεύουν και να τις προσέχουν, όσο μακριά και αν είναι. Ώστε  να μην εμπιστεύονται, άτομα που γνωρίζουν στιγμιαία στα μπαρ ή στα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να  φροντίζουν οι κοπέλες, να μην είναι μόνες και να μην κυκλοφορούν χωρίς παρέα, τις μεταμεσονύκτιες ώρες.   Γενικά   να μην εμπιστεύονται εύκολα, τον κάθε ‘λύκο’ που τις πλησιάζει. Ο  άνθρωπος έχει μια σημαντική διαφορά, από τα κτήνη και ας φέρεται με κτηνωδία.  Μπορεί να υποκρίνεται χιλίους δυο ρόλους, με χίλια δυο πρόσωπα. Ξέρει να λέει πολλά  ψέματα και ωραία λόγια, μέχρι να πιάσει στα δίχτυα του, το εύκολο  θύμα του.  Ευχή όλων η άτυχη κοπελίτσα από την Πολωνία, να είναι το τελευταίο θύμα μιας σειράς από γυναικοκτονίες στη  χώρα μας, καθώς και στο άλλοτε ήσυχο νησί μας.  Γιατί δυστυχώς  ο Κόσμος  δεν είναι πια  ο ‘όμορφος Κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος’.

Ξανθίππη Αγρέλλη        21 6/2023

======================================