Θανάσης Καραναστάσης: Το… μαγειρείον «Η Ελλάς»

Γράφει ο
Θανάσης Καραναστάσης

Όλη η Ελλάδα μαγειρεύει. Οχι στις κουζίνες των σπιτιών, αλλά στην τηλεόραση.

Δεν υπάρχει κανάλι τα τελευταία χρόνια που να μην έχει στο πρόγραμμά του εκπομπή ή διαγωνισμό μαγειρικής.

Για ποιους μαγειρεύουν; Απάντηση δεν έχω σ’ αυτή την απορία.

Οι σύγχρονες γυναίκες, με εξαιρέσεις πάντα, αποφεύγουν την κουζίνα. Λες και το μαγείρεμα είναι κάτι το υποτιμητικό. Πολλές νέες μητέρες δεν ξέρουν ούτε δύο αυγά να τηγανίσουν.

Και τα κακόμοιρα τα παιδάκια, δεν ξέρουν πώς είναι το σπιτικό φαγητό. Μεταξύ των γευμάτων, τη βγάζουν με πατατάκια, με γαριδάκια και άλλα… ανθυγιεινά.

Το κυρίως φαγητό έρχεται «απ’ έξω». Σουβλάκια, λουκάνικα, πίτσες, μπιφτέκια, όλα βουτηγμένα μέσα στα γράσα. Και πατάτες τηγανητές.

Γι’ αυτό η παχυσαρκία πάει σύννεφο. Δεκάχρονα παιδάκια έχουν ζάχαρο και αυξημένη χοληστερίνη.

Πολλά απ’ αυτά δεν έχουν δοκιμάσει όσπρια ή λαδερά ή λαχανικά. Δεν ξέρω αν τρώνε πού και πού κανένα ψάρι.

Ούτε είμαι βέβαιος, αν δείχνουν κάποια προτίμηση στα φρούτα, αφού οι σοκολάτες και άλλα γλυκαντικά βρίσκονται σε πρώτη ζήτηση.

Αυτή η τροφική «ανωμαλία» αποβαίνει το δίχως άλλο εις βάρος της υγείας των παιδιών.

Αλλά ποιος νοιάζεται;

Για ποιους, λοιπόν, μαγειρεύουν όλοι οι μάγειροι και οι μαγείρισσες στην τηλεόραση;

Για να είμαι ειλικρινής, ουδέποτε παρακολούθησα εκπομπή μαγειρικής από την αρχή έως το τέλος.

Μόνο λίγα λεπτά πριν από το δελτίο ειδήσεων ή περιμένοντας την έναρξη κάποιας εκπομπής που με ενδιαφέρει.

Εν τούτοις, σχηματίζω εικόνα απ’ αυτά τα λίγα που βλέπω: ρίχνουν στην κατσαρόλα πέντε-δέκα υλικά, προσθέτουν κι άλλα τόσα μυρωδικά ή μπαχαρικά, ρίχνουν και κάτι γλυκαντικό μέσα και παρασκευάζουν έναν «αχταρμά» που το προβάλλουν ως γευστικό θαύμα. 

Με τις συνταγές τους θα μας κάνουν στο τέλος σαν… Βορειοευρωπαίους.

Στις περιγραφές τους χρησιμοποιούν κατά κανόνα υποκοριστικά: «θα βάλουμε το κρεμμυδάκι μας, το σκορδάκι μας, τις ντοματούλες μας» και διάφορα άλλα «γλυκερά».

Μερικοί«σεφ» το ρίχνουν και στη… λογοτεχνία: «Το τυρί αυτό έχει προσωπικότητα που απογειώνει τη γεύση» ή «σήμερα θα φτιάξω σέξι κιμαδόπιτες» ή «αυτή η δημιουργία θα αναστατώσει τον ουρανίσκο». 

Τα λένε με τέτοιο ύφος σαν να αυτοθαυμάζονται!

Αφού δε τελειώσουν κι αρχίσουν να δοκιμάζουν, αμολούν τα θαυμαστικά: «μουουου», «πωπωπωπωπώ» και άλλα διάφορα.

Είναι δε και μια παρουσιάστρια τέτοιας εκπομπής, η οποία με την πρώτη μπουκιά μουγκρίζει από τη γευστική απόλαυση.

Η ίδια απευθύνεται μάλιστα στο τηλεοπτικό κοινό με μπουκωμένο το στόμα. Και δεν βρίσκεται κάποιος να της πει, ότι αυτό εκτός από αντιαισθητικό είναι και αγένεια προς τους τηλεθεατές.

Έχω τη γνώμη, ότι και στη μαγειρική ισχύει αυτό που λέμε στη δημοσιογραφία: το απλό είναι το δύσκολο.

Άκουγα προ ετών σε αθηναϊκό ραδιόφωνο μια συνέντευξη με τον γνωστό Κύπριο  σεφ Χριστόφορο Πέσκια. Μετά από διάφορες ερωτήσεις, η δημοσιογράφος τον ρώτησε: εσάς κ. Πέσκια ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;

Απάντηση: Αμπελοφάσουλα βραστά με κρύο λάδι και λεμόνι. Τόσο απλό. Και είπα: Ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο ξέρει να μαγειρεύει, ξέρει και να τρώει.

Φυσικά και η μαγειρική είναι τέχνη και είναι στοιχείο του πολιτισμού ενός λαού.

Μη μου φτιάξεις, λοιπόν,«σέξι» κιμαδόπιτες. Φτιάξε μου απλά κεφτεδάκια, μπορείς; 

Αν θέλεις, μετάφρασέ μου κι’ αυτό το μενού: «Σαλάτα με μπέικον μαύρου χοίρου στη σχάρα, εντίβ, iceberg, μαρούλι, αυγό και ντρέσινγκ με καπνιστό χέλι, μελιτζάνα και παρμεζάνα».
Και πες μου τι επιδόρπιο είναι το «ποδήλατο του παγωτατζή» και το «αποδομημένο μιλφέιγ με καραμελωμένα φύλλα».

Τέλος, εξήγησέ μου ποιο είναι αυτό «το παγωτό που σέβεται τη σιλουέτα!».

Παλαιότερα μιλούσαμε για καλοφαγάδες. Τώρα όλοι έχουν γίνει… γκουρμέδες.

Περί ορέξεως, βέβαια, ουδείς λόγος, αλλά μη χάσουμε και τα μυαλά μας με τις παλαβομάρες που μας σερβίρουν!