Ένα ευχαριστώ στον κ. Π. Μπουκάλα
Kύριε διευθυντά
Ο διακεκριμένος συνεργάτης της έγκριτης εφημερίδας σας κ. Παντελής Μπουκάλας είναι ανενδεής συστάσεων και επαίνων. Κάθε φορά μας εντυπωσιάζει με τα εξαίρετα άρθρα του, τον πύρινο καταγγελτικό λόγο του, το ρωμαλέο ύφος του, τον πλούτο της μορφωτικής κουλτούρας του και όλα εν γένει τα προσόντα που τον καθιστούν στα μάτια του αναγνώστη δεινό αγωνιστή στον χώρο της μάχιμης δημοσιογραφίας.
Θα ήθελα να τον συγχαρώ ιδιαίτερα για το άρθρο του (15/1/2022) με τίτλο «Γνωστοί ποινικολόγοι» και να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία (παθούσα ούσα) προσθέτοντας έτσι στα χαρίσματα της πένας του και τη δύναμη της αλήθειας! Τα περί «γνωστών ποινικολόγων» είναι δυστυχώς πέρα για πέρα αληθινά. Εμπιστευθήκαμε προ ετών ένα «τέτοιον» (γνώριμο του συζύγου από τα φοιτητικά χρόνια) για να υπερασπιστεί τον άδικο θάνατο του μονάκριβου αυτιστικού αγοριού μας, αφού δεν είχαμε καταφέρει έως τότε να διεκδικήσομε τα εν ζωή δικαιώματά του από τους στυγνούς επαγγελματίες του ανθρώπινου πόνου. Πιστεύαμε πως, παρά την ανέλιξή του στην κοινωνική κλίμακα, κάτι θα του είχε μείνει και από την Κλίμακα του Ιωάννη. Είχαμε την αφέλεια να διακηρύσσομε πως όλα του κόσμου τα παιδιά έχουν το ίδιο δικαίωμα κάτω απ’ τον ήλιο, παρά την όποια ιδιαιτερότητά τους. Αλλα όμως επρέσβευε ο «γνωστός ποινικολόγος» μας: «Αυτά τα θέματα είναι αφ’ εαυτών μειωτικά», όπως διαπιστώσαμε στην πορεία. Δεν τον ενδιέφερε τόσο η απονομή της δικαιοσύνης, όσο η μη διαταραχή των σχέσεών του με τους ένοχους υπουργικούς – κομματικούς παράγοντες. Αλλο βέβαια τι φώναζε από το «γυαλί» για το «αδιάβλητον» της Δικαιοσύνης! Δυστυχώς κυρίαρχο μέλημά του ήταν το απωθημένο του όνειρο: το έδρανον του Ελληνικού Κ(τη)νοβουλίου. Τα πάντα θυσία στον βωμό της ψηφοθηρίας. Και εμείς φυσικά αποτύχαμε, αν και η αλήθεια ήταν τόσο διάφανη. Βέβαια το μάθημα το πήραμε κάπως αργά και επιπλέον το πληρώσαμε διπλά. Κι’ αυτό, γιατί πιστέψαμε στο φαίνεσθαι και ουχί στο είναι του «γνωστού ποινικολόγου», για να προσθέσω και εγώ ένα πέμπτο απαρέμφατο στα τέσσερα υπέροχα και ευστοχότατα του κ. Μπουκάλα.
Σημ.: Και κάτι ακόμα. Αν στη θέση των «διεφθαρμένων» πολιτικών μας υπήρχαν άνθρωποι με το ανάστημα του κ. Μπουκάλα ίσως να υπήρχε κάποια ελπίδα για τη δύσμοιρη πατρίδα μας.
Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή
Γνωστοί ποινικολόγοι
Οι «γνωστοί ποινικολόγοι» είναι ένα από τα επαγγέλματα που άνθησαν στα γυάλινα χρόνια μας. Είναι μια τηλεοπτική ειδικότητα ή ιδιότητα κι αυτή, όπως τόσες άλλες: «μάνα ρέιβερ», «πελάτης λαϊκής», «μέλος ουράς» (σε φαρμακείο, σε ΑΤΜ, σε εμβολιαστικό κέντρο), «γείτονας θύματος», «συγγενής συγγενούς». Κυρίως, δε, «αυτόπτης μάρτυς», που συνήθως δεν έχει δει τίποτε. Απλώς «άκουσε ένα μεγάλο μπαμ κι έπειτα ένα πιο μεγάλο μπουμ». Δεν έχει σημασία. Το παν, εφόσον όλα παίζονται στο πεδίο των απαρεμφάτων, είναι το φαίνεσθαι και το προβάλλειν, όχι το οράν και το ακούειν.
Στο εσωτερικό της χορείας «γνωστοί ποινικολόγοι» είναι ευδιάκριτη η διαβάθμιση ως προς το εκτόπισμα του καθενός, το οποίο πάντως δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την καθαυτό αξία του. Στην επικράτεια των ερτζιανών και του γυαλιού κυκλοφορούν οι «πολύ γνωστοί ποινικολόγοι», οι «πολύ γνωστοί μεγαλοποινικολόγοι» και, τέλος, μονομελής βαθμίδα αυτή, ο «πασίγνωστος μεγαποινικολόγος». Οστις αναλαμβάνει (τουλάχιστον για τις πρώτες θορυβώδεις μέρες) τη μία στις δύο υποθέσεις που ερεθίζουν το δημόσιο ενδιαφέρον. «Χάρη στην αξιοσύνη του», θα πει ίσως κάποιος. Επειδή είναι ικανότατος θορυβοποιός, εικάζω εγώ. Και επειδή εμφυτεύει στην κεφαλή των πελατών του τη σιγουριά ότι μπορεί να επηρεάσει τους δικαστές ακριβώς χάρη στην αέναη παρουσία του στα μίντια, που τρελαίνονται για τέτοιους σαματατζήδες. Πώς προσπαθεί να επηρεάσει τους διαιτητές, σαν μεγαλοστέλεχος της μιας ποδοσφαιρικής ομάδας μετά την άλλη, μονίμως «βαριά αδικημένος»; Κάπως έτσι.
Ουδείς παραξενεύτηκε που ο κ. Αλέξης Κούγιας ανέλαβε την υπεράσπιση των εφτά αστυνομικών που διώκονται για τη συμπλοκή στο Πέραμα, με θύμα τον δεκαοχτάχρονο Ρομά Νίκο Σαμπάνη. Οπως ουδείς είχε παραξενευτεί όταν ανέλαβε την υπεράσπιση του κ. Δημήτρη Λιγνάδη. Η τακτική άλλωστε του μετρ είναι σταθερή: Προσπάθεια εκφοβισμού των δικαστών, όπως έγινε στην υπόθεση Λιγνάδη, όταν απαίτησε να εξαιρεθεί η τακτική ανακρίτρια κ. Παρασκευή Μπότση. Προσπάθεια ρεζιλέματος ή εκφοβισμού των μαρτύρων κατηγορίας, διά της απειλής ότι θα τους μηνύσει. Προσπάθεια απαξίωσης του θύματος. Στην υπόθεση Σαμπάνη ο «πασίγνωστος» πιστεύει ότι του αρκεί που το θύμα είναι Ρομά. Οι Ρομά, έχει πει, είναι κοινωνική μάστιγα. Αρα; Αρα δεν θέλει ρώτημα.
Είναι καλός δικηγόρος ο κ. Κούγιας; Οποιος το αμφισβητεί είναι σαν να αμφισβητεί ότι ο κ. Γεωργιάδης είναι καλός διδάσκαλος ρητορικής.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr
