Ούτε μια «σφαίρα» δεν μπορούμε να πάρουμε από τα νησιά μας αν δεν την αντικαταστήσουμε πρώτα με δύο

Το στρατιωτικό αποτύπωμα στα νησιά μας οφείλουμε να το κρατήσουμε έντονο

Του Στρατηγού Κωνσταντίνου Ζιαζιά, επίτιμου Αρχηγού ΓΕΣ

Η Τουρκία, τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργήσει, έχει συγκροτήσει μια ομάδα ειδικών (καθηγητών, στρατιωτικών και ιστορικών), που υπάγεται απευθείας στον Πρόεδρο, η οποία ερευνά, ψάχνει ενδελεχώς τις υφιστάμενες Συνθήκες, που σχετίζονται με την χώρα μας, αλλά και τις διεθνείς Συνθήκες, για να εντοπίσουν ενδεχομένως κενά, διφορούμενες διατυπώσεις, ερμηνεύοντας τις Συνθήκες κυρίως όχι μόνο με την νομική τους υπόσταση αλλά με γεωπολιτικές και γεωγραφικές ενδείξεις, αλλά και σύμφωνα με το εθνικό τους συμφέρον … και έτσι παρουσιάζουν σήμερα τις δήθεν παραβιάσεις από την Ελλάδα, τις δήθεν ελληνοτουρκικές διάφορες και τελικά τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Έτσι δημιούργησαν την θεωρία των γκρίζων ζωνών, έτσι δημιούργησαν το αφήγημα της « γαλάζιας πατρίδας», έτσι δημιούργησαν το αφήγημα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, το αφήγημα με τα νησιά μας χωρίς υφαλοκρηπίδα, το Καστελόριζο χωρίς επήρεια υφαλοκρηπίδας η ΑΟΖ, έτσι υποστηρίζουν το τουρκολιβυκό σύμφωνο και όχι μόνο.

Σε αυτή την κατεύθυνση αποβλέπουν και με τις υπερπτήσεις, όπου οι Τούρκοι αποσκοπούν στην συνεχή αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που σχετίζονται με τον Εθνικό Εναέριο Χώρο, τα Εθνικά Χωρικά Ύδατα και το εδαφικό καθεστώς ορισμένων νήσων, μικρονήσων και βραχονησίδων. Επίσης με τις NAVTEX επιχειρούν μακροπρόθεσμα την επιχειρησιακή διχοτόμηση του Αιγαίου και άμεσα τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο στρατηγικός στόχος της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας φαίνεται ότι εξυπηρετείται μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων, χαμηλής έντασης και ποικίλης μορφής, δεν θα πάνε σε γενική ρήξη, με σκοπό την δημιουργία ενός συνολικού καταλόγου διμερών διαφορών, όπως αναφέρεται παραπάνω, και να συρθεί η Χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου η Ελλάδα έχει μόνο να χάσει, διότι δεν διεκδικεί τίποτε, ενώ η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα.

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, αποτελεί, ένα κομμάτι, ένα τμήμα του πακέτου των Ελληνοτουρκικών διαφόρων, που προσπαθεί η Τουρκία να δημιουργήσει και τελευταία συμπεριλαμβάνεται στο περιεχόμενο του καθημερινού αφηγήματος Τούρκων αξιωματούχων.

Τι επιδιώκει η Τουρκία να επιτύχει με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου;

Η Άγκυρα φαίνεται ότι επιδιώκει την δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» μεταξύ της επικράτειας της και της ηπειρωτικής Ελλάδας, η οποία θα επέτρεπε στην Τουρκία να εξυπηρετεί αποτελεσματικά τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της στην περιοχή, σε καιρό ειρήνης, ενώ παράλληλα θα περιόριζε σημαντικά την ικανότητα της Ελλάδας να αμυνθεί σε περίπτωση εχθρικής ενέργειας.

Επιζητεί το όλον, για να επιτύχει μέρος της αποστρατιωτικοποίησης. Επιζητεί να φύγουν από τα νησιά μας τα κυρία οπλικά συστήματα, μέσου και μεγάλου βεληνεκούς.

Οι σημαντικότεροι λόγοι όμως που επέβαλλαν στην Χώρα μας την στρατιωτικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου είναι:

• Η επιθετική πολιτική της Τουρκίας, που εκδηλώθηκε κυρίως μετά την εισβολή στην Κύπρο
• Η ίδρυση και οργάνωση από την Τουρκία, αμέσως μετά την πρώτη επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (20/7/1975), της Στρατιά του Αιγαίου (4η Στρατιά) (Ege Ordusu), με έδρα την Σμύρνη, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά, που βρίσκεται εκτός των νατοϊκών σχεδιασμών, η οποία διαθέτει μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών και ειδικεύεται κυρίως στις αμφίβιες επιχειρήσεις, οι οποίες βέβαια δεν θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των Κούρδων
• Η διατήρηση της απειλής του casus belli σε περίπτωση άσκησης του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.
• Η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας μας στο Αιγαίο από το 1974 και μετά.
• Το ειδικό επιχειρησιακό περιβάλλον του Ανατολικού Αιγαίου (εγγύτητα νήσων στα Μικρασιάτικα παραλία, μεγάλη απόσταση από τον ηπειρωτικό κορμό της Χώρας, καιρικές συνθήκες, απαίτηση διεξαγωγής ειδικών επιχειρήσεων) και η εξέλιξη της απειλής, η οποία περιλαμβάνει τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα όπως η πρωτοβουλία δράσεων και ο αιφνιδιασμός.
• Γενικά η Χώρα μας υποχρεώθηκε να προβεί στις αναγκαίες αμυντικές προπαρασκευές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που θα της επιτρέψουν, αν χρειαστεί να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως αυτό προβλέπεται στο άρθρο 51 του Χάρτη του Ο.Η.Ε.

«Καμία διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια…».

Το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας έχει χαρακτήρα jus cogens (αναγκαστικού δικαίου) και συνεπώς έχει υπέρτερη ισχύ σε σχέση με τυχόν συμβατικές υποχρεώσεις, δηλαδή διαθέτει αυξημένη νομική ισχύ και υπερισχύει όλων των άλλων διεθνών κανόνων, σύμφωνα με τα άρθρα 53 και 64 της Συμβάσεως της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Άλλωστε το άρθρο 103 τον Χάρτη του Ο.Η.Ε. παραμερίζει κάθε αντίθετη συμβατική δέσμευση, όπως είναι σχετικά άρθρα της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων. Το πολύ ισχυρό δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, δεν μπορεί να κατασταλεί από τους έωλους τουρκικούς ισχυρισμούς ότι τα νησιά μας έχουν στρατιωτικοποιηθεί για επιθετικούς σκοπούς, κάτι που προκαλεί θυμηδία…. Η νομική αφύπνιση της Τουρκίας βέβαια 99 χρόνια μετά την Συνθήκη της Λωζανης και 75 χρόνια μετά την Συνθήκη των Παρισίων, είναι ανιστόρητη και νομικώς αβάσιμη.

Γενικά είναι γνωστό ότι η Χώρα μας δέχεται σοβαρές πιέσεις να προχωρήσουμε σε συμβιβασμό, από φίλους και συμμάχους, δηλαδή ουσιαστικά να παραχωρήσουμε εθνική κυριαρχία, διότι αυτό επιθυμεί η Τουρκία, για να μην διαταραχθεί η ενότητα της ΝΑ Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, αυτή την κρίσιμη περίοδο. Η έκφραση του Πομπεο, για μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στο Αιγαίο, τα λέει όλα.

Πίστη μου όμως είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος της χώρας μας, δεν θα προχωρήσει σε αυτόν τον συμβιβασμό, όποτε δεν θα πάμε σε αυτή την επώδυνη κατεύθυνση. Όμως είναι δεδομένο υπάρχουν πολύ μεγάλες πιέσεις από το εξωτερικό και δυστυχώς και στο εσωτερικό της Χώρας από ένα τμήμα όχι μόνο του πολιτικού συστήματος, αλλά και αυτού που λέμε σύστημα εξουσίας, δηλαδή ο πνευματικός κόσμος, οι πάσης φύσης ειδικοί για θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων, που πιέζουν να πάμε σε ειρηνική διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών διαφόρων, όπου ελληνοτουρκική διαφορά θεωρείται εάν θα έχουμε η όχι ΑΟΖ, εάν θα έχουμε η όχι υφαλοκρηπίδα, εάν θα έχουμε η όχι εθνική κυριαρχία, εάν θα υποστηρίζουμε και θα εξασφαλίζουμε την άμυνα των νησιών μας, εάν θα είμαστε κανονικό κράτος.

Η άποψη μου είναι ότι αφού η χώρα μας έκανε την κίνηση να ταυτιστεί απόλυτα, να γίνει η αιχμή του δόρατος της δυτικής στρατηγικής έναντι της Ρωσίας, ως προς την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Οφείλει να πράξει το ίδιο και για τα άμεσα συμφέροντα μας. Αυτό σημαίνει ότι και απέναντι της Τουρκίας, που κάνει μια διαρκή και συνεχή επιθετική και ακραία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και βέβαια δεν ομιλώ μόνο για την Κύπρο το 1974, αλλά για το τώρα με τις παρανοϊκές αξιώσεις στο Αιγαίο, οφείλουμε να υιοθετήσουμε, να υποστηρίξουμε προς κάθε κατεύθυνση την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, από την Τουρκία με την ίδια ζέση που κάναμε με την Ουκρανία και καλώς την κάναμε.

Η Χώρα μας οφείλει να ενδυναμώσει την άμυνα της ευαίσθητης περιοχής του Αιγαίου και ο λαός μας πρέπει να είναι ενημερωμένος για τα εθνικά μας θέματα. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΛΑΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΚΑΙ «ΦΟΒΙΕΣ». Η ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΗΤΑΝ ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ, ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑ ΠΡΟΕΒΛΕΠΑΝ, ΕΚΤΙΜΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΟΥΤΕ ΜΙΑ «ΣΦΑΙΡΑ» ΦΟΡΗΤΟΥ ΟΠΛΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΔΥΟ Η ΜΕ ΠΛΕΟΝ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ «ΣΦΑΙΡΑ»…

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποδεικνύει πως όταν οι πολίτες είναι αποφασισμένοι να αμυνθούν, όταν υπάρχει εθνική συναντίληψη για το τι είναι πατριωτικό καθήκον, όταν η άμυνα λαμβάνει παλλαϊκό χαρακτήρα, τότε η αριθμητική υπεροπλία δεν προδικάζει και την επίτευξη των στόχων του κάθε εισβολέα.