Κατερίνα Παπαθωμά: Για την πλάκα Μανούση στο Νοσοκομείο Κω

Γ Ι Α  Τ Η Ν  Π Λ Α Κ Α  Μ Α Ν Ο Υ Σ Η   Σ Τ Ο   Ν Ο Σ Ο Κ Ο Μ Ε Ι Ο      Κ Ω

Στην πρώτη δημόσια επιστολή μου προς τον κ.Ν.Μανούση ήμουνα και αληθής και ευγενής. Δέχτηκα πάρα πολλά συγχαρητήρια τηλεφωνήματα, που όχι μόνο μου το διαβεβαίωναν, αλλά επί πλέον έδειχναν  ανακούφιση «που επιτέλους τόλμησε κάποιος να πή την  αλήθεια». «Επιτέλους ίσως  συμμορφωθή και μαζευτή , που δεν θέλει μόνο όνομα δρόμου αλλά και ανδριάντα ο ανιστόρητος» και άλλα πολλά.Τους εκάλυψα απόλυτα, όπως μου ομολογούσαν. Η φωνή μου ήταν η φωνή των πολλών, που ναι μεν αγανακτούσαν με την χρόνια συμπεριφορά του, αλλά δεν τολμούσαν να το ομολογήσουν δημοσία για λόγους αυτονόητους.Είχα υποσχεθή στον εαυτό μου να μην ασχοληθώ ξανά με το γνωστό …σήριαλ «Μανούσης». Δυστυχώς υποχρεούμαι να το κάνω. Μου ζήτησαν πολλοί να επανέλθω. Επανέρχομαι λοιπόν στο ίδιο θέμα και δη δριμύτερα για τρείς λόγους: Πώτος λόγος: Με εξέπληξε το θράσος του εν λόγω κυρίου. Μετά τα όσα γράφτηκαν, θα έπρεπε να αφήσει επι τέλους ήσυχο τον πατέρα του να αναπαυθή, να  μιμηθή τους Μπαρότσηδες της Νάξου και να κρατήσει  μία αξιοπρεπή και αιδήμονα σιωπήν, περιοριζόμενος  στο «λάθε βιώσας». ΄Ισως έτσι κέρδιζε λίγο την συμπάθεια των Κώων. Αντ’ αυτού προχώρησε σε ανεπίτρεπτες ενέργειες βασιζόμενος προφανώς στην εκ μητρός μεγάλη υλική δύναμη, γιατί ανάλογη ψυχική  δεν ‘εχει ώστε να αποδεχθή  την πικρή αλήθεια  και φυσικά ούτε λαϊκό έρεισμα διαθέτει. Εκίνησε λοιπόν όλα τα παρασκηνιακά και υπόγεια νήματα, προκειμένου να ικανοποιήσει την ψυχαναγκαστική εμμονή του (η υγεία δυστυχώς δεν μεταδίδεται…) τουτέστιν την τιμή του πατέρα του = την εντοιχισμένη πλάκα με όλες τις ιδιότητές του εκτός φυσικά από αυτήν του αποστάτη. Σαν ένα ανώριμο και κακομαθημένο παιδί που πρέπει να πετύχει τον στόχο του «με το έτσι θέλω». Και το κατάφερε! Το κατάφερε όμως; ΄Όταν δυσανασχετεί σχεδόν ολόκληρη η Κως, οι δε περισσότεροι κάτοικοι, κυρίως των χωριών, όχι απλώς δεν τον γνωρίζουν, αλλά αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή του; Δεν μπορεί δυστυχώς να καταλάβει ή δεν θέλει να καταλάβει ότι οι τιμητικές διακρίσεις δεν αιτούνται, δεν επαιτούνται, δεν μεθοδεύονται, αλλά απονέμονται και μάλιστα σε ευεργέτες και ουχί σε προδότες.Υπενθυμίζω τις εκατοντάδες Κωακές επιγραφές οι οποίες τιμούν γιατρούς  για τον Α ή Β λόγο και μάλιστα με τη στερεότυπη έκφραση ΕΔΟΞΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗΙ ΚΑΙ ΤΩΙ ΔΗΜΩΙ. Στην  συγκεκριμένη περίπτωση έδοξε μεν τη ενδο-νοσοκομειακή Βουλή δεν έδοξε όμως τω Δήμω. Ο διακαής πόθος του μακαρίτη Μανούση ήταν να γίνει βουλευτής.Τον έκαναν οι Κώοι με την ψήφο τους. Κι’ αυτός τους πρόδωσε. Και μπράβο στους σύγχρονους συμπατριώτες του που δεν δέχτηκαν τίποτα απ’ αυτόν μετά την «τοιαύτην υπουργοποίησιν» (ηθικός αυτουργός της οποίας, ειρήσθω,  υπήρξεν ενδεχομένως η στενή φιλική σχέση της συζύγου του με την συμμαθήτριά της Μαρίκα Μητσοτάκη). Γιατί οι άνθρωποι τότε είχαν ακόμα ηθικούς «όρχεις», πολιτική αξιοπρέπεια και Ρωμαίϊκο φιλότιμο! Κι’ έρχονται τώρα οι απόγονοί του, μετά από τόσα χρόνια και ζητούν και τα ρέστα, δηλαδή τιμητικές διακρίσεις φυσικά προς ίδιον μελλοντικό όφελος. Τέτοια πατρο-καπηλεία δεν έχω ξανασυναντήσει.Έλεος! Αυτό πια ξεπερνά ακόμα και το θέατρο του παράλογου που ζούμε εν γενικαίς γραμμαίς σήμερα.

Δεύτερος λόγος: Για να απευθύνω μερικές ερωτήσεις στο Δ.Σ. του Νοσοκομείου της Κω. Κατ’ αρχήν ποιός είχε την φαεινή ιδέα για την, νομιμοφανή προφανώς, τοποθέτηση αυτής της πλακός. Ελήφθη απόφαση με δημοκρατικές διαδικασίες ή κεκλεισμένων των θυρών. Και πώς τεκμηριώνεται η απόφαση αυτή. Για ποιούς λόγους υποχρεώνεται ο Κωακός Λαός να τιμήσει σε κάποιον χώρο του άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν τον χώρο. Ούτε τον ευεργέτησε ποτέ, μα ούτε και εργάσθηκε ποτέ σ΄αυτό το Νοσοκομείο. Ποιανού λοιπόν παράκληση ικανοποιήσατε, ή ποιανού εντολή εκτελέσατε; Εκτός κι’ αν εφαρμόζεται ξανά το «αποφασίζομεν και διατάζομεν». Και το κυριότερον: Καθημερινά θίγεται στον τοπικό μας τύπο  η εξαθλιωμένη κατάσταση του Νοσοκομείου μας. Όσοι ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα καταλήγουν στην γενική διατύπωση πως πιο κάτω δεν γίνεται να φθάσει. Σε τέτοια λοιπόν απελπιστική κατάσταση έχει περιέλθει ο χώρος της δημόσιας υγείας κατά κοινήν ομολογίαν. Πιστεύει επομένως η Διοικητική Επιτροπή πως τα συσσωρευμένα προβλήματα θα λυθούν με την ανωτέρω πλάκα;  Αυτό ήταν το πρώτιστο και μέγιστο έλλειμμα του χώρου; Και ερωτώ: Γιατί προσπαθείτε να επιβάλετε το θέλημα του ενός στους πολλούς προκαλώντας έτσι το κοινόν αίσθημα; Γιατί αναστατώνετε συνειδήσεις και βιάζετε τις ψυχές τόσων ανθρώπων που διαφωνούν με την πρωτοβουλία σας αυτή; Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν ενώνω την φωνή μου με την δική τους και σας παρακαλούμε θερμά (πριν φθάσομε στο απαιτούμε) να εξαφανίσετε το συντομότερο δυνατόν αυτή την ανίερη, την ανιστόρητη και κυρίως αναληθή πλάκα από τον δημόσιο χώρο, ο οποίος δεν είναι ούτε φέουδο, ούτε τσιφλίκι, ούτε ιδιωτική κλινική των διακυβερνώντων και διοικούντων το Νοσοκομείο Κω. Για ένα μόνο θα μπορούσα να σας συγχαρώ: Για την προνοητικότητα που είχατε να βάλετε την πλάκα έσωθεν. Γιατί αν ήταν έξωθεν, θα είχε ήδη μουτζουρωθή ή καθαιρεθή. Πόσο αλήθεια επιβεβαιώνεται ο Θουκυδίδης: «Προς γαρ το τελευταίον συμβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Ο τρίτος λόγος που επανέρχομαι  στο γνωστό θέμα  είναι για να συμπαρασταθώ διά της πέννας στην  αναγεννημένη νεανική αγωνιστικότητα του κ.Καϊσερλη, που αυτήν την στιγμή μάχεται για την δικαιοσύνη και την ιστορική αλήθεια.

Σας ευχαριστώ

.                                   Κατερίνα Παπαθωμά-Μαστοροπούλου

Αντιμάχεια, 1^η Αυγούστου 2021