“ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ”………
“Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο;” αναρωτήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρήγορη Λαμπράκη, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής – και μισό αιώνα μετά το ερώτημα παραμένει επίκαιρο , καθώς οι δημοκρατικοί θεσμοί , τα χρόνια των μνημονίων και της πανδημίας, υπολειτουργούν , παραμένουν αδύναμοι σε αντίθεση με τα παράκεντρα εξουσίας , τον θεσμικό υπόκοσμο ,την οικονομική και πολιτική διαπλοκή , την «διαφορετικότητα της πολιτικής» και ΄όχι μόνο και την επιρροή του ξένου παράγοντα ,που αυξάνουν συνεχώς την ισχύ τους σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος , σε βάρος των εθνικών επιδιώξεων , σε βάρος της ασφαλείας των πολιτών, σε βάρος του ίδιου του λαού μας . Δυστυχώς δεν υπάρχει πολιτική για την χώρα , για τον λαό μας, υπάρχει πολιτική για τις ελίτ της χώρας , οι οποίες κατέχουν δια του κράτους την εξουσία , την οποία χρησιμοποιούν για ιδίων όφελος . Όταν ομιλούμε βέβαια για κράτος δεν εννοούμε μόνο για την επικράτεια , ομιλούμε για το πολιτικό σύστημα , το οποίο στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, δεν είναι αναλογικό με την κοινωνία , δεν συναντάται με τα συμφέροντα του λαού μας .
Κύριοι της εξουσίας ο λαός σας ψήφισε , ο λαός σας εξουσιοδότησε να κυβερνήσετε , να διοικήσετε την Χώρα , να αλλάξετε τον τρόπο διακυβέρνησης ,που θα επιβάλει στον πολιτικό, πολιτική συλλογικότητα, εναρμονισμένη με τα θέλω της κοινωνίας , που θα επιβάλει εσωτερική μεταρρύθμιση, εσωτερική αλλαγή θεσμών διακυβέρνησης , για να ανακοπεί η πορεία της παρακμής, να ανακοπεί ακρωτηριασμός του Ελληνισμού . Να αποκαταστήσετε την εθνική αξιοπρέπεια της Χώρας σε εχθρούς , φίλους και συμμάχους , να εξυψώσετε το φρόνημα , το ηθικό του λαού, για να αντιμετωπίσει τον δύσκολο και άφρονα γείτονα , αλλά και τα προβλήματα που δημιούργησαν και δημιουργούν και σήμερα η οικονομική κρίση και η πανδημία , αλλά και οι πολιτικές που εφαρμόσατε , που έφθασαν την Χώρα μας εδώ που είναι σήμερα , χωρίς βέβαια να ζητήσετε έστω μια συγγνώμη από τον λαό μας .
Το υπάρχον ζοφερό κλίμα στην κοινωνία μας ,επιβαρύνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα , ορισμένα φαιδρά και τραγικά γεγονότα, που δημιουργούν πολλές αμφιβολίες για την σοβαρότητα, την ικανότητα, και την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος , όσον αφορά την διακυβέρνηση της χώρας , δημιουργούν ερωτήματα αν η εξασκούμενη σήμερα πολιτική είναι προς όφελος του λαού μας η προς όφελος των ολίγων .
Βλέπουμε να διορίζονται σε υψηλές κρατικές θέσεις άτομα αμφιβόλου ηθικής και επαγγελματικής υποστάσεως μόνο με κριτήριο ότι ανήκουν στην «παρέα» και άλλα άτομα διορίζονται κατόπιν απαίτησης οικονομικών παραγόντων της χώρας και όχι μόνο . Διορίζεται άτομο σε καίρια θέση του Πολιτισμού μας, το οποίο κατηγορείται για κακουργήματα , χωρίς κανείς από αυτούς που τον διόρισαν να αναλαμβάνει την ευθύνη της επιλογής . Το γελοίο και το τραγικό της υποθέσεως , ενώ η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας φωτογραφιζόταν και συνέτρωγαν με τον «εκλεκτό τους», μόλις διέρρευσαν στα ΜΜΕ τα «κατορθώματα» του , όλοι έκαναν ότι δεν τον γνώριζαν και όλοι βέβαια έκαναν ότι δεν γνώριζαν για τις έκνομες και ανήθικες δραστηριότητες του . Ανάληψη ευθυνών;……..παραίτηση; Ούτε να το σκεφθούνε οι έχοντες ευθύνη του διορισμού του , φαίνεται ότι αυτό είναι βασικό δόγμα του δήθεν «επιτελικού κράτους». Και το μέγα ερώτημα που πλανάται είναι , τι πρότυπα δημιουργούνται στους νέους μας , στην κοινωνία μας;
Βλέπουμε περιθωριακός τηλεπωλητής-παρουσιαστής να διέθετει αστυνομική φρουρά επιπέδου… πλανητάρχη , να επιθυμεί να του χορηγηθεί τεθωρακισμένο όχημα για τις μετακινήσεις του με οδηγό , διότι κινδυνεύει γενικώς ,να γελοιοποιεί το κράτος , να εκθέτει ανεπανόρθωτα τις Αρχές Ασφαλείας στα μάτια του κόσμου, του απλού φορολογούμενου ,ενώ η επαρχία έχει αφεθεί στο έλεος κακοποιών που λυμαίνονται την χώρα μας επί χρόνια τώρα .
Ο ίδιος «αστέρας» είχε εκταμιεύσει , από τα κρατικά ταμεία 200.000 ευρώ , όπως δήλωσε ο τέως Υπουργός Εργασίας .
Και εδώ αναρωτιέται ο λαός μας , που πάνε τα χρήματα μας ; Από που αντλούσε την δύναμη και την εξουσία αυτός ο άνθρωπος για να έχει τέτοια προκλητική συμπεριφορά και να προστατεύεται από την κρατική μηχανή; Γιατί δεν καταγγέλθηκε άμεσα για τις πράξεις του από τον υπόψη υπουργό; Και εδώ ουδείς απολογήθηκε , φαίνεται η καρέκλα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ εκστασιάζει τους υπεύθυνους και στο τέλος το αποτέλεσμα της ΕΔΕ θα συμπεράνει ότι υπεύθυνοι ήταν και εδώ οι απλοί αστυνομικοί, που συγκροτούσαν την επιτροπή , που εξετάζει τα θεματα φύλαξης προσώπων που κινδυνεύουν και οι απλοί υπάλληλοι των αρμοδίων υπουργείων . Κανένας δεν έχει ευθύνη από τους έχοντες κυβερνητική εξουσία . Και εδώ πλανάται το ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».
Βλέπουμε να δολοφονείται με 13 σφαίρες έγκριτος δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ , μέρα μεσημέρι , κοντά στο σπίτι του . Η δολοφονία του προκάλεσε θλίψη, προβλημάτισε αλλά δεν σόκαρε την κοινωνία μας ,μία κοινωνία που πλέον έχει συνηθίσει ν’ ακούει για «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών», «επαγγελματίες εκτελεστές», «ενέδρες θανάτου» .
Πιο πολύ απ’ όλα όμως οι συγκεκριμένες εκφράσεις έχουν συνδυαστεί με κάτι άλλο στο μυαλό των πολιτών. Ότι δεν συλλαμβάνονται ποτέ οι δράστες. Πλέον οι «μαφιόζικες εκτελέσεις» γίνονται μέρα μεσημέρι, οι εκτελεστές δρουν άνετοι με το φως του ηλίου σαν να γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να συλληφθούν, σαν να έχουν γύρω τους ένα «αόρατο δίχτυ» προστασίας, και πάλι αναρωτιούνται οι πολίτες ,τελικά που είναι η πολιτεία;
Ο αείμνηστος δημοσιογράφος σε πρόσφατο άρθρο του περιγράφει πως λειτουργεί ακριβώς το «σύστημα» στην Χώρα μας, πως είναι το κράτος : «Η ζωή είναι ένας απροσδιόριστης μορφής και τροχιάς κύκλος. Μέσω δύο ατόμων (σ.σ. από τον ποινικό χώρο) γνώρισα πολύ καλά την παιδιάστικα αφελή μέχρι τότε προσέγγιση μου, στο πως λειτουργεί το σύστημα. Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ’ ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα. Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.» , εδώ νομιζω ο δολοφονηθεις αστυνομικός συντάκτης περιγράφει επακριβώς την Ελλάδα του σημερα . Εδώ γεννάται και πάλι το βασανιστικό ερώτημα «ποιος τελικά κυβερνάει αυτόν το τόπο» .
Στη Μάλτα όταν δολοφόνησαν τη δημοσιογράφο Ντάφνε Καρουάνα Γκαλιζία, παραιτήθηκαν κάποιοι υπουργοί, ζήτησαν άμεση εξωτερική συνδρομή για την εξιχνίαση και επικήρυξαν τους δολοφόνους. Εδώ ζήτησαν το αυτονόητο από τον Υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ, τη γρήγορη εξιχνίαση της δολοφονίας του δημοσιογράφου και τιποτε άλλο .
Βλέπουμε το πολιτικό σύστημα να ψηφίζει άρθρα στο Σύνταγμα της Χώρας μας , όπου προβλέπεται η θέσπιση ενός ειδικού καθεστώτος ποινικής ευθύνης για υπουργούς και βουλευτές , η οποια δεν δικαιολογείται από την ηθικο-πολιτική αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών, να ψηφίζει νόμο για το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών κατα την διάρκεια την περίοδο των μνημονίων ,(όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν μνημόνια;) και φθάσαμε σήμερα να κατατίθεται στη Βουλή και να ψηφίζεται τροπολογία για το “ακαταδίωκτο” όσων εμπλέκονται στις αποφάσεις για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού, απόφαση που βέβαια προκαλεί. Προκαλεί την κοινή λογική και τους πολίτες. Προκαλεί ανησυχία που αυτή τη περίοδο δε βοηθά στην αντιμετώπιση της κρίσης. Προκαλεί αμφιβολίες τεράστιες για την ικανότητα της κυβέρνησης να τη διαχειριστεί. Τέτοια αποποίηση ευθυνών από εκτελεστική εξουσία, με θεσμικό τρόπο δηλαδή αποποίηση κυβερνητικής λειτουργίας, πρέπει να είναι πρωτοφανής . Τελικά σε ποιον ανήκει η ευθύνη της κυβερνητικής λειτουργίας, της λήψης αποφάσεων και της εκτελεστικής εξουσίας σε μία θεσμικά λειτουργούσα Δημοκρατία;” Για τα εύκολα και τα καλα υπεύθυνοι οι ταγοι, για τα δύσκολα και τα άσχημα υπεύθυνος ο λαός . Με αυτό το δόγμα πορεύεται το πολιτικό σύστημα εδώ και χρόνια .
Πάντα βέβαια η στερεότυπη δήλωση των «σύγχρονων» πολιτικών, που μετά από κάθε «ατυχές συμβάν» ,μετά από κάθε «λαμογιά» που έρχεται στην επιφάνεια, ξεστομίζουν με ύφος και θράσος χιλίων πιθήκων ότι «πλέον το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο» η πιο σπάνια ένα «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» και καθαρίζουν η το συνηθέστερον μεταθέτουν τις ευθύνες σε κατώτερα κλιμάκια της κρατικής διοίκησης . Δεν παραιτείται κανένας, δεν τιμωρείται κανένας, δεν πάει φυλακή κανένας εκτός ελαχίστων ,που το εγχώριο και όχι μόνο πολιτικό σύστημα τους «θυσίασε» για άλλοθι.
Για αυτό κοινή διαπίστωση είναι ότι δεν πρόκειται η χώρα μας να ξεπεράσει το φαύλο κύκλο στον οποίο έχει εισέλθει εδώ και χρόνια , αν δεν αντιμετωπίσει τον κρατισμό και την διαπλοκή , την κομματοκρατία και την διαφορά , τις πελατειακές σχέσεις και τον συντεχνιασμό , την κρατική γραφειοκρατεία και τον ΘΕΣΜΙΚΟ ΥΠΟΚΟΣΜΟ . Έναν ΘΕΣΜΙΚΟ ΥΠΟΚΟΣΜΟ που φαίνεται συμμετέχει σε τμήμα της διακυβέρνησης της χώρας . ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
Και δυστυχώς “Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απʼ το χέρι σήμερα , μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι”.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΖΙΑΖΙΑ
ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΚΥΡΙΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΕΚΥΨΕ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!
TI PINETE KAI MASTOYRONETE ESEIS SYNTROFOI STALINIKOI ????
Η απάντηση για το ποιός κυβερνά τον τόπο Στρατηγέ είναι το Ίδιον Συμφέρον. Ο Πλάτωνας έλεγε πολύ σοφά. Αν δέχονταν να γίνουν πολιτικοί οι κατάλληλοι η δημοκρατία θα δούλευε πολύ σωστά . όταν όμως την χώρα την παραδώσανε σε θεατρινους τραγουδιστές παρουσιαστές μοντέλα και κάθε άσχετο απο πολιτικές επιστήμες και νομική κατάρτηση ιδού τα αποτελεσματα. Συγχαρητήρια για το άρθρο παλιά ρεπόρτερ απο την Κω.
Ετσι γινεται παντα. Λογικες και σωστες ψωνες υπαρχουν ομως φροντιζουν οι ανιστοριτοι να μη τις ακουν να τις κατακρινουν και να τις αποσιωπουν Ακουγοντε μονο ελαχιστα σαν ψυθηροι κιαυτοι συνεχιζουντον χαβα τους αδιαφοροντας για τις συνεπειες που φροντιζουν με διαφορα τερτιπια να μην υπαρχουν
Ετσι γινεται παντα. Λογικες και σωστες φωνες υπαρχουν ομως φροντιζουν οι ανιστοριτοι να μη τις ακουν να τις κατακρινουν και να τις αποσιωπουν Ακουγονται μονο ελαχιστα σαν ψυθηροι κιαυτοι συνεχιζουντον χαβα τους αδιαφοροντας για τις συνεπειες που φροντιζουν με διαφορα τερτιπια να μην υπαρχουν